วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 399

กว่าหานเหมิงจะได้สติกลับมา เสี่ยวเวยเวยก็เดินผ่านเธอไปแล้ว

เธอรีบหมุนรถเข็นและอยากจะตามเขาไป แต่เนื่องจากขาและเท้าของเธอไม่สะดวก เธอจึงทำได้แค่มองดูชายร่างเล็กเดินจากไปอย่างไร้ร่องรอย

ใบหน้าของหานเหมิงมืดลง เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที และกดหมายเลข “มานี่เดี๋ยวนี้ ช่วยฉันสืบหาเด็กคนหนึ่งหน่อย...”

เมื่อคนที่หานเหมิงเรียกมาถึงที่คลินิก ฉินซูและเวินหลีได้พาเสี่ยวเวยเวยกลับไปแล้ว ดังนั้นตอนที่พวกเขาค้นหาไปทั่วคลินิกจึงไม่พบร่องรอยของเขาเลย

ไปสอบถามที่แผนกต้อนรับ แต่เนื่องจากจางอี้เฟยเป็นคนพาเสี่ยวเวยเวยมาเอง และมีสถานะพิเศษเขาจึงไม่ได้ลงทะเบียน

หานเหมิงขมวดคิ้วเมื่อเธอได้รับรายงานจากลูกน้อง

เด็กคนนั้นดูเหมือนฉู่หลินเฉินมาก!

สรุปใช่ไหมนะ...

หานเหมิงอดไม่ได้ที่จะคิด

หลังจากนั้นไม่นาน ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรออก ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น จากนั้นรีบออกคำสั่ง

“จับตาดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด หากพบร่องรอยของฉินซู ให้รายงานทันที”

“ฉินซู? คุณเจอเธอแล้วเหรอ?” หานโม่หยางซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอบังเอิญเห็นเนื้อหาในโทรศัพท์และถามอย่างสงสัย

หานเหมิงเหลือบมองเขาและไม่ได้อธิบายอะไร

เธอวางโทรศัพท์ลงอย่างไม่เร่งรีบ แล้วหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ จากนั้นถามว่า “คุณรู้สึกอย่างไรหลังการรักษา?”

“ไม่แย่”

“ดีแล้ว คราวหลังก็ไปรักษาที่นั่นกันต่อเถอะ” หานเหมิงพูดเบา ๆ

หานโม่หยางตอบอืมเบา ๆ เขาสนใจเรื่องข้อความที่เธอเพิ่งส่งไปมากกว่า และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ฉินซูหายไปสามปีแล้ว ทำไมคุณถึงตามหาเธออีก?”

หานเหมิงเอียงคอมองเขาด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย “เธอไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ”