ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 1

“วันนี้เจ้าต้องร่วมหอกับเยียนเอ๋อร์！”

“นี่คือยาปลุกอารมณ์ เจ้าเอากลับไปดื่มด้วยกันกับเยียนเอ๋อร์ ยามร่วมหออ่อนโยนกับนางหน่อย หากวันนี้สามารถท้องลูกชายได้เลยยิ่งดี ต่อไปพวกเจ้าค่อยมีลูกสาวกันจะยิ่งเป็นเรื่องน่ายินดีมากขึ้น”

“ส่วนเรื่องนั้นที่เจ้าพร่ำขอร้องอ้อนวอนข้า หากวันนี้เจ้ารับปากแล้ว ข้าจะให้สัญญาเวลาห้าปีกับเจ้า...”

บ่อน้ำพุร้อน ไอร้อนขึ้นกรุ่น

ความเจ็บปวดที่เจาะใจเสียดกระดูกพลันกระจายไปทั่วร่างอย่างช้าๆ หนานหว่านเยียนยังไม่ทันรู้ตัว หัวเธอก็โดนคนจับกระแทกขอบสระอย่างแรง

มีคนรังแกเธอจากด้านหลัง!

“อ๊า...” หนานหว่านเยียนอุทานด้วยความเจ็บปวดอย่างไม่รู้ตัว เลือดสดไหลรินลงมาจากขมับ ผู้ชายด้านหลังบ่นพร่ำอย่างโมโห—

“หนานหว่านเยียน เจ้าให้ไทเฮาพระราชทานน้ำแกงบังคับข้าร่วมหอ ตอนนี้ข้าทำตามที่เจ้าต้องการแล้ว พอใจแล้วหรือไม่เล่า?!”

ไทเฮาอะไร ร่วมหออะไร?

หนานหว่านเยียนทั้งเจ็บทั้งงง

เธอเป็นดอกเตอร์หญิงอันดับต้นๆของห้องวิจัยในมหาลัยปัจจุบันแท้ๆ ทำไมแค่ห้องวิจัยระเบิดครั้งเดียว ก็ทำจนเธอกลายเป็นคนอื่นเลย!

เธอตกตะลึงขั้นสุด อาศัยผิวน้ำของบ่อน้ำพุร้อนลอบมองผู้ชายด้านหลัง

ผู้ชายคนนั้นหน้าตาหล่อเหลามาก สองแก้มกลับมีสีแดงระเรื่ออย่างผิดปกติ ดวงตาดำขลับคู่นั้นของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่มีต่อเธออย่างเข้ากระดูกดำ!

เธอตกใจมาก รู้สึกตัวอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรง ความชาและคันเหมือนแมลงกัด ทำให้เธอปฏิเสธการร่วมเพศครั้งนี้ไม่ได้

หนานหว่านเยียนโดนเขารังแกจนตาเห็นดาว ในตอนนี้เอง ในสมองกลับมีความทรงจำแปลกๆเข้าหมัวมัวกมาย—

ที่นี่คือราชวงศ์ซีเย่ และร่างเดิมนี้คือหนานหว่านเยียน ลูกสาวเมียเอกของจวนเสนาบดี นิสัยอ่อนแอขี้ขลาดแต่เด็ก ไม่ชอบพูดจา ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อหกปีก่อน จู่ๆแก้มขวาของนางก็มีจุดด่างดำแผ่นใหญ่ขึ้นมา อัปลักษณ์อย่างมาก

แต่เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งนี้กลับรักปักใจมั่นคงต่อผู้ชายท่าทางดุร้ายตรงหน้านี้ ---กู้โม่หานอ๋องอี้ และยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา

น่าเสียดายที่ตั้งแต่ต้นจนจบกู้โม่หานกลับรังเกียจร่างเดิมมาก เขาคิดว่าพ่อของร่างเดิมทำให้เสด็จแม่ของเขากลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา และยังทำลาย “บุพเพดีๆ”ของเขากับคนอื่นด้วย!”

หนานหว่านเยียนรวบรวมความทรงจำ ความเจ็บปวดยิ่งทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่สติเธอจะหลุดลอย เธอได้ยินเสียงเขาแค่นหัวเราะพูดคำสุดท้ายว่า—

“หนานหว่านเยียน เสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงานแล้วยังกล้ามาแต่งงานกับข้า เจ้าช่างใจกล้านัก! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้ากับทั้งตระกูลหนานไป และไม่มีวันยอมให้เจ้ามีสายเลือดราชวงศ์ด้วย เพราะเจ้ามิคู่ควร!”

พูดจบ กู้โม่หานโยนหนานหว่านเยียนลงไปในบ่อน้ำพุร้อนอย่างแรง

เขามองดูผู้หญิงที่ดิ้นรนกลางสระอย่างเย็นชา ยิ้มมุมปากเย้ยหยัน

เขาสวมใส่เสื้อผ้า และหมุนตัวจากไปอย่างไม่ไยดี “โชคร้ายจริง!”

ในสระน้ำเงียบกริบ

คนรับใช้ที่คอยรับใช้หนานหว่านเยียนวิ่งกรูเข้ามาในห้องอาบน้ำ พอเห็นร่างสตรีลอยกลางสระน้ำ พวกเขาร้องเสียงหลงอย่างตกใจระคนหวาดกลัว—