ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 995

และเมื่อหนานหว่านเยียนเห็นพี่ชายทั้งหลาย กำลังจะชักมีดสวนกลับไปเมื่อเห็นใบหน้าไร้ยางอายของกู้โม่หาน ใบหน้าขาวกระจ่างใสเปลี่ยนไปทันที พลางเอ่ยปากขึ้น

“พี่ชายทุกท่านไม่จำเป็นต้องโต้เถียงเรื่องนี้ ถึงอย่างไรข้าก็อยู่ที่แคว้นต้าเซี่ยแล้ว”

หย่าหรือไม่หย่าสำคัญตรงไหน อย่างมากก็แค่หนีไม่พ้นความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยา ขอเพียงนางไม่กลับไปที่แคว้นซีเหย่ กู้โม่หานจะทำอะไรนางได้?

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังต้องเผชิญหน้ากับเขาเรื่องท่านลุง และเรื่องกู้โม่หานถูกพิษ

เขาอาศัยอยู่ที่ตำหนักสีเยว่ ซึ่งถือว่าสะดวกในการแลกเปลี่ยนข้อมูล หากกู้โม่หานกล้าลงไม้ลงมือกับนาง นางก็มีวิธีจัดการกับเขา!

นางเชยตาขึ้นจิกกัดตัวการผู้กระทำผิด น้ำเสียงไม่เป็นมิตร “ในเมื่อฝ่าบาทมีความตั้งใจอันแรงกล้า เช่นนั้นก็พักที่ตำหนักสีเยว่เถอะ ข้าจะส่งคนมาจัดห้องของเจ้าให้เรียบร้อย”

อะไรนะ!

องค์หญิงตอบตกลงแล้วจริงหรือ?!

ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึง เหล่าขุนนางพากันคาดเดาในใจ หนานหว่านเยียนยังมีใจให้กู้โม่หานอยู่จริงหรือไม่ ถึงได้จัดการแบบนี้

แต่เมื่อดูท่าทีและการแสดงของกู้โม่หานในวันนี้ พวกเขาก็รู้สึกว่า หากสองคนนี้กลับมาคืนดีกันก็ไม่มีอะไรเลวร้าย

อวี๋เฟิงและหยุนเหิงมองหน้ากัน ทั้งคู่ก็กำลังเบิกบานดีใจ

อยู่ด้วยกันก็ดี! อาศัยความใกล้ชิดจึงได้ผลประโยชน์ก่อนผู้อื่น!

โม่เหยียนแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากฝ่าบาทเข้าไปในจวน ความรู้สึกของการมีอยู่ของเขาคงไม่แข็งแกร่งขนาดนี้

บางทีอาจจะไม่ถูกค้นพบเลยก็ได้…

เฉิงซูหย่วนกัดฟันแทบหัก กลั้นหายใจอยู่ในใจ หายใจไม่ทั่วท้อง

เขาเข้าวังมานานแล้ว ไม่เคยมีโอกาสใช้เวลาอยู่ตามลำพังกับหนานหว่านเยียนสักครั้ง แต่โม่เหยียนและเย่เชียนเฟิงทำได้หมด แต่ตอนนี้ แม้แต่กู้โม่หานก็สามารถพักในตำหนักสีเยว่ได้!

ส่วนเย่เชียนเฟิงก็เม้มริมฝีปาก แววตาดูมืดมน สายตาที่จ้องมองหนานหว่านเยียนค่อยๆ ถอนกลับมา

“อืม ข้าเชื่อฟังหว่านเยียน” ริมฝีปากบางของกู้โม่หานเผยอเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่หนานหว่านเยียนด้วยความรัก เขาได้รับผลประโยชน์แล้วก็ย่อมอวดฉลาด หันไปมองจักรพรรดินี ไม่มีความเย่อหยิ่งของฮ่องเต้ แต่เปี่ยมไปด้วยความเคารพ

“ผู้น้อยขอตัวลาท่านน้าก่อน วันนี้ท่านน้าเหนื่อยแล้ว กลับไปพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”

จากนั้น เขาก็ทำความเคารพองค์ชายทั้งหลายอย่างว่าง่าย

“ขอมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นี้ให้พวกพี่ชาย โม่หานได้ส่งคนไปวางไว้ในแต่ละจวนแล้ว พวกพี่ชายพักผ่อนตามสบาย ในช่วงเวลานี้ โม่หานจะอยู่ที่นี่ รบกวนพี่ชายทุกท่านด้วย”

พี่ใหญ่ “…”

พี่รอง “…”

พี่สี่ “…”

พี่ห้า “…”

พี่หก “…”

พวกเขาไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน!

โดยเฉพาะท่าทางกวนประสาทดูแปลกๆ นั้น ทำให้ผู้คนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจริงๆ

แต่ตอนนี้หนานหว่านเยียนก็เอ่ยปากตอบตกลงแล้ว การเป็นพี่น้อง มันยากที่จะพูดอะไรมากกว่านี้จริงๆ