ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 127 ขอโทษท่านอ๋องและพระราชา

คำพูดนี้ของกู้โม่เฟิงดังกึกก้องเข้าไปในหูของกู้โม่หาน รู้สึกเจ็บปวดและโกรธในหัวใจ แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเศร้าอย่างพรรณนา

“เกิดมาจากรากเหง้าเดียวกัน เหตุใดต้องมาแก่งแย่งผลประโยชน์จากพี่น้อง เสด็จพี่อย่าลืม เจ้ายังติดหนี้พี่น้องแห่งค่ายเสินเชื่อ เจ้ายังต้องขอโทษข้ากับพระชายา หากเจ้าลืมความรับผิดชอบในเรื่องนี้ ข้าก็มิรังเกียจที่จะมาเตือนเจ้า”

พูดจบเขาก็เดินผ่านกู้โม่เฟิงออกไปด้านนอก

“แก่งแย่งผลประโยชน์จากพี่น้อง จอมปลอม!” กู้โม่เฟิงมองเงาหลังของกู้โม่หานด้วยความเยือกเย็น รูม่านตาที่น่ากลัวของเขาแสดงแสงแห่งความดุร้าย

และเรื่องขอโทษ เขาซึ่งเป็นอ๋องเฉิงผู้สง่างามจะไปคุกเข่าคร่ำครวญได้อย่างไร? ฝันกลางวันอยู่หรือ!

ด้านในกระโจมของค่ายเสินเชื่อ

หนานหว่านเยียนถือกระดาษทดสอบพร้อมกับสำลี ยกคางขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณขอความร่วมมือจากเสิ่นจวิน

การแสดงออกของเสิ่นจวินนั้นว่างเปล่า แต่ถึงอย่างไรหนานหว่านเยียนก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเขา เขาอ้าปาก กล่าวออกมาด้วยความสงสัยว่า “พระชายา สิ่งนี้สามารถ แค๊ก——”

หนานหว่านเยียนคลึงคางของเขาไว้อย่างรวดเร็ว นำสำลีก้านควานรอบผนังด้านในปากของเขาอย่างชำนาญ จากนั้นก็นำสำลีก้านอีกอันหนึ่งแย่เข้าไปในคอของเสิ่นจวินเพื่อเก็บตัวอย่าง

หลังจากทุกทำอย่างเสร็จเรียบร้อย เสิ่นจวินรู้สึกคลื่นไส้ เขาอดขย้อนออกมามิได้ จ้องมองก้านสำลีในมือของหนานหว่านเยียนที่กำลังรูดไปบนแผ่นกระดาษซึ่งน่าสงสัยด้วยความสยดสยอง

หนานหว่านเยียนเก็บเศษกระดาษอย่างระมัดระวัง จากนั้นหันมาพูดกับเขาว่า “เรียบร้อยแล้ว เจ้าพักผ่อนไปก่อน ข้าจะไปตรวจสอบสามคนนั้น”

หลังจากการเก็บรวบรวม นางต้องเข้าไปในห้วงเวลาอีกครั้งเพื่อทำการสกัดและเก็บตัวอย่างของDNA ใช้เครื่องมือในการตรวจสอบ วิเคราะห์ และเปรียบเทียบเพื่อค้นหาตำแหน่งทางพันธุกรรมที่ตรงกับเสิ่นจวิน

เสิ่นจวินตกตะลึง มองไปยังหนานหว่านเยียนด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ และเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย

“พระชายาพูดจริงงั้นหรือ? ใช้เจ้านี่......กระดาษแผ่นนั้น? จะรู้ได้ว่าลูกที่แท้จริงของข้าเป็นใคร?”

นั่นเป็นเรื่องที่มีเพียงเหล่าเทพเทวกระบี่นท้องฟ้าเท่านั้นที่ทำได้มิใช่หรือ?

ในใจของผู้คนซึ่งอยู่ที่นั่นเต็มไปด้วยความโกลาหล

และพวกเขาก็รู้สึกเหมือนกันว่า วิธีการของเสิ่นจวินทำให้คนพูดมิออก

หนานหว่านเยียนครุ่นคิดอย่างหนัก “มันก็มิได้ง่ายขนาดนั้น แต่กระดาษแผ่นนี้มีความหมาย เอาแบบนี้แล้วกัน หากมันเปลี่ยนเป็น......สีเขียว! นั่นก็แสดงว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด”

นางควรจะบอกเสิ่นจวินอย่างไรว่านี่เป็นเพียงการรวบรวมตัวอย่างข้อมูล เมื่อถึงเวลายังจำเป็นต้องสกัดตัวอย่างให้บริสุทธิ์ ทำการPCR และผ่านกระบวนการอีกมากมาย

ปกติแล้วใช้เวลาสามถึงห้าวัน แต่นางเหลือบไปเห็นห้วงเวลาก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเครื่องมือจะได้รับการพัฒนา ประสิทธิภาพของมันมากขึ้น ทำให้สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างได้รวดเร็วขึ้น

เสิ่นจวินพยักหน้าด้วยความสงสัย เปลือกตาของเขาค่อย ๆ จมลงอีกครั้ง เขาอยากจะบอกกับหนานหว่านเยียนว่า บนร่างกายลูกชายของเขา มีแผลน้ำร้อนลวกอยู่

แต่เขายังมิทันพูดอะไร เขาก็สลบไสลไปอีกครั้ง

หนานหว่านเยียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอันเบาบาง “เขาเพิ่งจะได้รับการผ่าตัดมามินาน ร่างกายยังอ่อนแอ เขาสามารถหมดสติไปได้ทุกเมื่อ พวกเราออกไปคุยกันด้านนอกเถิด”

รองแม่ทัพกวนมองหน้ากับนายเหล่านายทหาร จากนั้นก็เดินตามหนานหว่านเยียนออกไปด้านนอกกระโจม

หลังจากได้เห็นวิธีการรักษาของหนานหว่านเยียน ความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพระราชาก็เพิ่มมากขึ้น

รองแม่ทัพกวนหันไปโค้งคำนับให้นางพร้อมกล่าวว่า “เชิญพระชายาทางด้านนี้ ข้าจะนำทางท่านไปหาชายหนุ่มทั้งสาม”