ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 127 ขอโทษท่านอ๋องและพระราชา

ในพระราชวังกู้จิ่งซานโกรธเป็นอย่างมาก
เขาตำหนิกู้โม่เฟิงออกมา และลงโทษ รองแม่ทัพอวี๋อย่างรุนแรงโดยการโบยหนึ่งร้อยหวาย!
ขับไล่สองพี่น้องนี้ออกไป!
ฮ่องเต้ฉลาดมาก ใช้ประโยชน์จากการถ่วงดุลอำนาจของกู้โม่หานและกู้โม่เฟิง ให้สองพี่น้องเข้ามาจัดการค่ายเสินเชื่อ เมื่ออำนาจเอนเอียงไปยังฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง อีกฝ่ายก็จะกลายเป็นทรราชไปโดยปริยาย
เขามิชอบเห็นพี่น้องทะเลาะกัน และเขามิต้องการให้ใครมีความทะเยอทะยานมากขนาดนั้น ถึงขั้นแย่งชิงบัลลังก์กันตั้งแต่อายุยังน้อย
กู้โม่หาน กู้โม่เฟิง พวกเขาตามกันออกมา ระหว่างทางพวกเขามิพูดคุยกันเลยแม้แต่คำเดียว
กู้โม่เฟิงกล่าวเหน็บแนมออกมาอย่างกะทันหัน “ทำไมหรือ เสด็จพ่อมิลงโทษข้า เจ้ารู้สึกผิดหวัง?”
กู้โม่หานรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์ต้องเป็นเช่นนี้ เขาตอบกลับอย่างเยือกเย็น
“ข้ามิเคยคิดอยากให้เสด็จพ่อลงโทษเจ้า ข้าแค่อยากเรียกร้องความยุติธรรมให้แก่พี่น้องในค่ายเสินเชื่อ”
กู้โม่เฟิงมิเชื่อว่ากู้โม่หานจะมีจิตใจที่แสนดีถึงขนาดนี้ เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
“หึๆ ในเวลาปกติ น้องหกเก็บคมกระบี่ไว้อย่างที่คิด ทำไมเล่า ในยามนี้กลั้นไว้มิอยู่แล้วหรือ คิดจะต่อต้านข้าหรืออย่างไร?”
“แต่กู้โม่หาน ข้าจะบอกอะไรให้เจ้าฟัง ข้าคนนี้มิมีทางปล่อยให้เจ้าได้สมความปรารถนา!”
เสด็จแม่ของกู้โม่หานเวลานี้นอนเจ็บหนักอยู่บนเตียงมานานหลายปีแล้ว พวกเขามิมีบุตรสาว จึงแย่งชิงได้แค่กรมทหาร
แต่ในระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาเขาเกือบจะเป็นคนดูแลทุกอย่างในค่ายทหาร แม้กู้โม่หานคิดจะแย่งมันกลับไปก็ต้องมาดูกันว่าเขามีความสามารถนั้นอยู่หรือไม่!
คำพูดนี้ของกู้โม่เฟิงดังกึกก้องเข้าไปในหูของกู้โม่หาน รู้สึกเจ็บปวดและโกรธในหัวใจ แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเศร้าอย่างพรรณนา
“เกิดมาจากรากเหง้าเดียวกัน เหตุใดต้องมาแก่งแย่งผลประโยชน์จากพี่น้อง เสด็จพี่อย่าลืม เจ้ายังติดหนี้พี่น้องแห่งค่ายเสินเชื่อ เจ้ายังต้องขอโทษข้ากับพระชายา หากเจ้าลืมความรับผิดชอบในเรื่องนี้ ข้าก็มิรังเกียจที่จะมาเตือนเจ้า”
พูดจบเขาก็เดินผ่านกู้โม่เฟิงออกไปด้านนอก
“แก่งแย่งผลประโยชน์จากพี่น้อง จอมปลอม!” กู้โม่เฟิงมองเงาหลังของกู้โม่หานด้วยความเยือกเย็น รูม่านตาที่น่ากลัวของเขาแสดงแสงแห่งความดุร้าย
และเรื่องขอโทษ เขาซึ่งเป็นอ๋องเฉิงผู้สง่างามจะไปคุกเข่าคร่ำครวญได้อย่างไร? ฝันกลางวันอยู่หรือ!
ด้านในกระโจมของค่ายเสินเชื่อ
หนานหว่านเยียนถือกระดาษทดสอบพร้อมกับสำลี ยกคางขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณขอความร่วมมือจากเสิ่นจวิน
การแสดงออกของเสิ่นจวินนั้นว่างเปล่า แต่ถึงอย่างไรหนานหว่านเยียนก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเขา เขาอ้าปาก กล่าวออกมาด้วยความสงสัยว่า “พระชายา สิ่งนี้สามารถ แค๊ก——”
หนานหว่านเยียนคลึงคางของเขาไว้อย่างรวดเร็ว นำสำลีก้านควานรอบผนังด้านในปากของเขาอย่างชำนาญ จากนั้นก็นำสำลีก้านอีกอันหนึ่งแย่เข้าไปในคอของเสิ่นจวินเพื่อเก็บตัวอย่าง
หลังจากทุกทำอย่างเสร็จเรียบร้อย เสิ่นจวินรู้สึกคลื่นไส้ เขาอดขย้อนออกมามิได้ จ้องมองก้านสำลีในมือของหนานหว่านเยียนที่กำลังรูดไปบนแผ่นกระดาษซึ่งน่าสงสัยด้วยความสยดสยอง
หนานหว่านเยียนเก็บเศษกระดาษอย่างระมัดระวัง จากนั้นหันมาพูดกับเขาว่า “เรียบร้อยแล้ว เจ้าพักผ่อนไปก่อน ข้าจะไปตรวจสอบสามคนนั้น”
หลังจากการเก็บรวบรวม นางต้องเข้าไปในห้วงเวลาอีกครั้งเพื่อทำการสกัดและเก็บตัวอย่างของDNA ใช้เครื่องมือในการตรวจสอบ วิเคราะห์ และเปรียบเทียบเพื่อค้นหาตำแหน่งทางพันธุกรรมที่ตรงกับเสิ่นจวิน
เสิ่นจวินตกตะลึง มองไปยังหนานหว่านเยียนด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ และเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย
“พระชายาพูดจริงงั้นหรือ? ใช้เจ้านี่......กระดาษแผ่นนั้น? จะรู้ได้ว่าลูกที่แท้จริงของข้าเป็นใคร?”
นั่นเป็นเรื่องที่มีเพียงเหล่าเทพเทวกระบี่นท้องฟ้าเท่านั้นที่ทำได้มิใช่หรือ?
ในใจของผู้คนซึ่งอยู่ที่นั่นเต็มไปด้วยความโกลาหล
และพวกเขาก็รู้สึกเหมือนกันว่า วิธีการของเสิ่นจวินทำให้คนพูดมิออก
หนานหว่านเยียนครุ่นคิดอย่างหนัก “มันก็มิได้ง่ายขนาดนั้น แต่กระดาษแผ่นนี้มีความหมาย เอาแบบนี้แล้วกัน หากมันเปลี่ยนเป็น......สีเขียว! นั่นก็แสดงว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด”
นางควรจะบอกเสิ่นจวินอย่างไรว่านี่เป็นเพียงการรวบรวมตัวอย่างข้อมูล เมื่อถึงเวลายังจำเป็นต้องสกัดตัวอย่างให้บริสุทธิ์ ทำการPCR และผ่านกระบวนการอีกมากมาย
ปกติแล้วใช้เวลาสามถึงห้าวัน แต่นางเหลือบไปเห็นห้วงเวลาก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเครื่องมือจะได้รับการพัฒนา ประสิทธิภาพของมันมากขึ้น ทำให้สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างได้รวดเร็วขึ้น
เสิ่นจวินพยักหน้าด้วยความสงสัย เปลือกตาของเขาค่อย ๆ จมลงอีกครั้ง เขาอยากจะบอกกับหนานหว่านเยียนว่า บนร่างกายลูกชายของเขา มีแผลน้ำร้อนลวกอยู่
แต่เขายังมิทันพูดอะไร เขาก็สลบไสลไปอีกครั้ง
หนานหว่านเยียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอันเบาบาง “เขาเพิ่งจะได้รับการผ่าตัดมามินาน ร่างกายยังอ่อนแอ เขาสามารถหมดสติไปได้ทุกเมื่อ พวกเราออกไปคุยกันด้านนอกเถิด”
รองแม่ทัพกวนมองหน้ากับนายเหล่านายทหาร จากนั้นก็เดินตามหนานหว่านเยียนออกไปด้านนอกกระโจม
หลังจากได้เห็นวิธีการรักษาของหนานหว่านเยียน ความคาดหวังที่พวกเขามีต่อพระราชาก็เพิ่มมากขึ้น
รองแม่ทัพกวนหันไปโค้งคำนับให้นางพร้อมกล่าวว่า “เชิญพระชายาทางด้านนี้ ข้าจะนำทางท่านไปหาชายหนุ่มทั้งสาม”
รองแม่ทัพกวนนำทางหนานหว่านเยียนไปยังกระโจมหลังหนึ่งซึ่งอยู่ทางด้านทิศตะวันตกของค่ายเสินเชื่อ
เมื่อเปิดม่านของกระโจมออก เห็นชายหนุ่มสามคนซึ่งมีหน้าตาคล้ายคลึงกัน นางรู้สึกตกใจเล็กน้อย
ทั้งสามคนมีหน้าตาคล้ายกับเสิ่นจวินมิมีผิด
นางก้าวมาด้านหน้าเพื่อถามชื่อของทั้งสามคน ขมวดคิ้วและกล่าวออกมาว่า “คิดว่าทุกคนมายังค่ายเสินเชื่อก็เพื่อตามหาพ่อของตนเอง บัดนี้ข้าต้องการความร่วมมือจากพวกเจ้า เพื่อให้ข้าได้เก็บสิ่งของบางอย่าง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มซึ่งดูขี้อายคนหนึ่งก็หดตัวลงพร้อมกล่าวออกมา “ของ ของสิ่งใด”
รองแม่ทัพกวนก้าวออกมาด้านหน้าเพื่อบอกให้พวกเขามิต้องกลัว “ท่านผู้นี้คือพระชายาอี้ พวกเจ้ามิต้องกลัว พระชายามีความคิดที่ดี พวกเจ้าแค่อ้าปากและให้ความร่วมมือก็พอ”
ทั้งสามคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ท้ายที่สุดก็อ้าปากให้ความร่วมมือ
ด้วยวิธีการที่ใช้กับเสิ่นจวิน หนานหว่านเยียนใช้วิธีการดังกล่าวในการเก็บตัวอย่างจากชายหนุ่มทั้งสามอีกครั้ง นางมองเข้าไปในช่องปากของชายหนุ่มทั้งสามอย่างมิตั้งใจ
เด็กหนุ่มทั้งสามมีปานอยู่ตำแหน่งเดียวกัน แต่มีชายหนุ่มเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีแผลเป็นอยู่ตรงข้อมือ แค่มองหนานหว่านเยียนก็สามารถสรุปได้อย่างรวดเร็วว่าน่าจะเกิดจากแผลน้ำร้อนลวก
หลังจากเก็บตัวอย่างเป็นอันเรียบร้อย นางหันไปพูดกับรองแม่ทัพกวนว่า “รองแม่ทัพกวน ข้าจำเป็นต้องกลับไปศึกษาด้วยตนเอง
รองแม่ทัพกวนรับคำสั่ง เขาให้ชายหนุ่มทั้งสามรออยู่ที่เดิม หนานหว่านเยียนกลับไปยังกระโจมแม่ทัพใหญ่ หลังจากเข้าไปในห้วงเวลา นางก็รอมิไหวที่จะนำตัวอย่างทั้งสามออกมา
ขั้นแรกนางทำการสกัดDNAจากตัวอย่างทั้งสี่ออกมา จากนั้นแยกออกมาให้เป็นสารบริสุทธิ์
ผ่านปฏิกิริยาของเอนไซม์ นำพวกมันไปวางลงบนเครื่องPCRเพื่อทำการเลียนแบบและขยายขนาดออก
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 127 ขอโทษท่านอ๋องและพระราชา - มังงะที่ดีที่สุดของปี 2020
จาก อารั่ง เรื่องราวที่ฉันเคยอ่านบางทีสิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือ ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ เรื่องดีเกินไปทิ้งให้ฉันมีข้อสงสัยมากมาย ขณะนี้มังงะได้รับการแปลเป็น บทที่ 127 ขอโทษท่านอ๋องและพระราชา แล้ว มาอ่านเรื่อง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ อารั่ง ของผู้แต่งที่นี่