ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 23

เขานึกถึง “ผลงานอันยอดเยี่ยม” ที่สองพี่น้องวางลงตรงหน้าเขาเมื่อวาน และก้าวเข้าไปหาเจ้าเกี๊ยวน้อย

เมื่อเห็นกู้โม่หาน เหล่าคนรับใช้ก็พากันคำนับและกล่าวทักทายด้วยความเคารพ

เจ้าคนใจร้ายมาแล้ว!

ดวงตากลมโตของเจ้าเกี๊ยวน้อยหมุนติ้ว นางหันหน้าไป ดวงตากลมโตอันไร้เดียงสาเผชิญหน้ากับท่าทางที่ไม่เป็นมิตรของกู้โม่หาน แต่นางไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย

นางกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “ตอนนี้ท่านแม่ยังไม่ตื่น ท่ายลุงมีเรื่องอะไรหรือไม่?”

พูดจบนางก็เอียงหัวและยิ้มให้กู้โม่หานอย่างเชื่อฟัง

เมื่อกู้โม่หานเห็นท่าทางที่จงใจแกล้งโง่ของเด็กหญิงผู้นี้ ในใจก็รู้สึกขบขันเล็กน้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างเคร่งขรึม และจงใจขู่ขวัญ “ข้าไม่ได้มาหาท่านแม่ของเจ้า ข้ามาหาเจ้าเพื่อคิดบัญชีเมื่อวาน”

เจ้าก้อนน้อยแอบพูดไม่ดีในใจ แต่บนใบหน้าไม่แสดงออกใดๆ และใบหน้าดูไร้เดียงสา

“ท่านลุงพูดเรื่องอะไร? เรื่องที่เมื่อวานหนานจือไม่ระมัดระวังทำเสื้อผ้าของท่านลุงเปียกใช่หรือไม่? หากใช่ หนานจือจะกล่าวขอโทษท่านลุง”

พูดจบนางก็เดินไปข้างหน้ากู้โม่หานด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านลุง ข้าขอโทษ”

“แต่ท่านแม่เคยบอกว่า ถอยไปหนึ่งก้าวทะเลกว้างท้องฟ้าใส ท่านลุงเป็นผู้ใหญ่ อย่าคิดเล็กคิดน้อยกับเด็กผู้หญิงเช่นข้าเลย”

หนานจือยิ้มหวาน กู้โม่หานรู้สึกเหมือนได้กินน้ำผึ้งหนึ่งเม็ดแล้วละลายในใจ ความอบอุ่นและความสุขสุดจะพรรณนา

เขาชอบเด็กผู้หญิงคนนี้จริงๆ น้ำเสียงน่าหลงใหล

“ข้าไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ในเมื่อเจ้าขอโทษแล้ว เช่นนั้นข้าก็จะไม่สืบสาวเอาเรื่องกับการกระทำของเจ้า แต่ต่อไปอย่าทำเช่นนี้อีก”

เด็กคนนี้สามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ได้ โดยใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แถมยังฉลาดมากอีกด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง กู้โม่หานรู้สึกว่าเจ้าตัวร้ายตรงหน้า ช่างนิสัยคล้ายกับเขาตอนเด็กๆ จริงๆ

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความชื่นชอบที่เขามีต่อเด็กผู้หญิงคนนี้นั้นลึกซึ้งอย่างเห็นได้ชัด……

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าเกี๊ยวน้อยก็หัวเราะออกมาในทันที

“หนานจือ ขอบคุณท่านลุง ท่านลุงช่างใจดี!”

พูดจบ สายตาของนางก็ฉายแววเจ้าเล่ห์

ฮึ คนใจร้าย หากท่านยังกล้ารังแกท่านแม่ ข้ากับเจ้าซาลาเปาจะสั่งสอนท่าน!

กู้โม่หานไม่เห็น เขายื่นมือไปลูบหัวของเจ้าเกี๊ยวน้อย สัมผัสที่นุ่มนวลทำให้เขารู้สึกเอ็นดู เขาอุ้มเจ้าเกี๊ยวน้อยขึ้นมา และวางนางลงบนเก้าอี้ข้างโต๊ะอย่างมั่นคง

“เจ้าเด็กฉลาด” กู้โม่หานหยิกแก้มของเจ้าเกี๊ยวน้อย และนั่งลงข้างๆ นางอย่างเป็นธรรมชาติ

ทั้งสองเข้ากันได้ดี และฉากที่กลมเกลียวกันก็เหมือนกับพ่อที่เอ็นดูบุตรสาวของตนเอง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นท่าทางที่เป็นกันเองของท่านอ๋อง หากเป็นพ่อลูกกับเจ้านายน้อยจริงๆ เช่นนั้นพวกเขาคงจะเป็นครอบครัวที่ผู้อื่นต้องอิจฉาอย่างแน่นอน

ในห้อง หลังจากที่หนานหว่านเยียนแต่งตัวเจ้าก้อนแป้งให้กลายเป็นเด็กผู้หญิงอ่อนโยนแล้ว นางก็แต่งตัวอย่างเหมาะสมเช่นกัน

ถึงอย่างไรวันนี้ก็ต้องเข้าไปในวัง

ในขณะนี้ เจ้าก้อนแป้งกำลังลูบล่ากับปู๋ล่าอยู่ที่หัวเตียง “พวกเจ้าว่าวันนี้ท่านแม่จะสวมเสื้อผ้าเช่นไร?”

สุนัขตัวใหญ่สองตัวเอียงหัว และแลบลิ้นออกมาเพื่อแสดงว่าเข้าใจ

“เจ้าซาลาเปา คิดอะไรอยู่?”

ทันใดนั้นเสียงไพเราะของผู้หญิงที่ก็ดังมาจากด้านบน เจ้าก้อนแป้งเงยหน้าขึ้นไปมองหนานหว่านเยียน และดวงตากลมโตของเขาเบิกกว้างในทันที

“ท่านแม่ ท่านเป็นเทพธิดาบนสวรรค์หรือไม่? งดงามยิ่งนัก!”

หลายปีที่ผ่านมา หนานหว่านเยียนไม่แต่งหน้าและสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่วันนี้นางจงใจแต่งหน้าเบาๆ และหยิบเสื้อคลุมสีแดงสดออกมาสวม น่าดึงดูดเป็นอย่างมาก

เจ้าซาลาเปากอดหนานหว่านเยียนและถูนาง “ท่านแม่สวมชุดสีแดงแล้วดูดีมาก! ไม่สิๆ พี่สาวเคยบอกว่าไม่ว่าอย่างไรท่านแม่ก็งดงามที่สุด!”

หนานหว่านเยียนเพียงแค่ไปเฉลิมฉลอง อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้าไปร่วมงานเลี้ยงในวัง ตามธรรมเนียมในนวนิยายและละครโทรทัศน์ การสวมชุดสีแดงในโอกาสนี้ต้องไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน

หนานหว่านเยียนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสในทันที อุ้มเด็กผู้หญิงหญิงชุดชมพูขึ้นมา แล้วหอมแก้มของนาง

“ทำไมเจ้าซาลาเปาของแม่ถึงได้พูดเก่งเช่นนี้! แม่จะพาเจ้าไปทานอาหารเช้าดีหรือไม่?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้