ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 469

"นิ้วขององครักษ์เสิ่นขยับแล้ว!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของทุกคนก็สว่างขึ้น และเด็กน้อยทั้งสองต่างก็ดีใจมาก

หนานหว่านเยียนเอ่ยออกมาในทันที "เขาตื่นแล้วหรือ?"

องครักษ์กล่าว "ยังขอรับ เพียงแค่มีการเคลื่อนไหวบางอย่างเท่านั้น"

“ฝากดูแลสาวน้อยทั้งสองด้วย”

กู้โม่หานฝากฝังกับพี่น้องเซียงอวี้ จากนั้นเอื้อมมือไปจับมือของหนานหว่านเยียนเพื่อพานางไปยังเรือนซีเฟิง "ไป ไปดูเสิ่นอี่ว์กัน"

"ตกลง" หนานหว่านเยียนเร่งฝีเท้าเดินตาม กู้โม่หานไปอย่างรวดเร็ว

เสิ่นอี่ว์มีปฏิกิริยาแล้ว ซึ่งหมายความว่าเขากำลังจะตื่นขึ้น

นางรู้สึกตื่นเต้น ถ้าเสิ่นอี่ว์ตื่นขึ้นมา ความจริงทั้งหมดจะถูกเปิดเผยต่อโลก!

ทุกคนเดินไปถึงเรือนซีเฟิงอย่างรวดเร็ว หนานหว่านเยียนและกู้โม่หานเดินเข้าไปในห้องและเห็นเสิ่นอี่ว์ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง

ใบหน้าของเขาซีดเซียว นิ้วมือก็ขาวซีดเช่นกัน และไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

“เจ้าแน่ใจหรือว่าเห็นเสิ่นอี่ว์เคลื่อนไหว?” หนานหว่านเยียนถามองค์รักหน้าประตูอย่างเย็นชาขณะตรวจสอบปฏิกิริยาม่านตาของเสิ่นอี่ว์

องค์รักรีบโค้งคำนับและตอบกลับ "ใช่ขอรับพระชายา บ่าวเห็นอย่างชัดเจนจริงๆ"

“ในตอนนั้น บ่าวกำลังช่วยองครักษ์เสิ่นเปลี่ยนยา ก็เลยเห็นนิ้วของเขาขยับ ในตอนแรกก็คิดว่าตาฝาดไป แต่หลังจากที่บ่าวจ้องมองดูเป็นเวลานาน ก็พบว่ามันขยับจริงๆ จึงมารายงานท่านและท่านอ๋อง"

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่ารูม่านตาของเสิ่นอี่ว์ยังคงขยายอยู่ นางจึงวางมือลงบนชีพจรของเขา "เข้าใจแล้ว"

ปลายคิ้วตรงของกู้โม่หานจมลงเล็กน้อย นิ้วเรียวของเขากำแน่นในแขนเสื้อกว้าง ใบหน้าของเขามืดมนหมองลง

เขาหันศีรษะไปและกล่าวอย่างเคร่งขรึมกับองค์รัก "เจ้ากลับไปเถิด และจงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ"

“ขอรับ ท่านอ๋อง!” องค์รักรับคำสั่งและออกจากประตูด้วยความเคารพ

หนานหว่านเยียนยุ่งอยู่กับการตรวจชีพจรของเสิ่นอี่ว์ แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด ดวงตาของนางค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเย็นชา

หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ลุกขึ้นและมองไปยัง กู้โม่หาน"ท่านก็ออกไปด้วยเถอะ ข้าจะช่วยดูเสิ่นอี่ว์ก่อน"

ดวงตาของกู้โม่หานขยับเล็กน้อยและมองไปที่ใบหน้าที่บอบบางของผู้หญิง " ฝากเสิ่นอี่ว์ไว้กับเจ้าด้วย ในช่วงเวลานี้ข้าจะไม่ให้ใครรบกวนเจ้า ไม่ต้องเป็นกังวล"

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและเดินออกไปและปิดประตูลง