ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 13

เจี่ยหวยตกใจแทบตายเพราะคำพูดของนาง ขาของเขาสั่นและทรุดลงกับพื้น จากนั้นไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก

บ้าไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว!

นางต้องการผ่าท้องคนจริง ๆ นี่นับเป็นการประมาทกับชีวิตของคนอื่นหรือไม่!

องครักษ์ชุดเขียวชะงักพร้อมอ้าปากค้าง

กู้ชิงฮวนไม่สนใจการจ้องมองของทั้งสองและพูดต่อไปว่า "โปรดท่านบอกหมอหลวงเจี่ยให้สงบอารมณ์ลงหน่อยจะได้ไม่รบกวนการผ่าตัด"

"อ่อ...ได้สิ"

องครักษ์ชุดเขียวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตกลง

เจี่ยหวยพยายามที่จะลุกขึ้นมา แต่สุดท้ายเขาก็โดนสะกดชีพจร

“ไม่! พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ! ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว นางมันต่ำช้า... โอ้ย โอ้ ๆ ๆ !”

เขาถูกสะกดจุดใบ้ด้วย

หลังจากเตรียมทุกอย่างพร้อม กู้ชิงฮวนก็เริ่มผ่าตัด

หากพูดอย่างละเอียด การผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบเป็นเพียงการผ่าตัดเล็ก ๆ แต่ที่นี่เงื่อนไขจำกัด หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะนำไปสู่เหตุไม่คาดฝันได้ ดังนั้นนางจึงไม่กล้าประมาท

นี่อาจเป็นชั่วยามที่ยาวนานที่สุด

ไม่ว่าจะด้านในหรือด้านนอก ทุกคนต่างเตรียมพร้อมเป็นอย่างดี

ส่วนคนที่เป็นพยามเห็นการผ่าตัดของทั้งสองคน ตอนนี้เขาก็พูดไม่ได้แล้ว

เจี่ยหวยรู้สึกขอบคุณที่ตนเองโดนกดชีพจร ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้เช่นกันว่าจะยืนดูการผ่าตัดจนจบได้อย่างไร

แต่เขาก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเองเช่นกันที่โดนกดจุด เพราะวิธีการผ่าตัดแต่ละขั้นจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อเข้าไปใกล้เท่านั้น

ขณะที่เขากำลังต่อสู้กับความคิดของตัวเองอยู่นั้น กู้ชิงฮวนก็ได้เย็บบาดแผลขั้นสุดท้ายเสร็จแล้ว และนำอวัยวะที่อักเสบไส่ไว้ในกล่องไม้ด้านข้าง

องครักษ์ชุดเขียวก็ตกใจเช่นกัน

เขาไม่รู้จะอธิบายผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไรดี

นางมีภูมิปัญญาที่หาได้ยากในแผ่นดินนี้ เฉียบแหลมและกล้าหาญ และที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือวิธีการรักษาคนไข้ นับว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยได้ยินหรือเคยเห็นมาก่อน

นางเป็นผู้หญิงที่แปลกยิ่งนัก!

“นาง...ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่” เจี่ยหวยราวอยู่ในความฝัน

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดเขาก็ได้เสียงของเขากลับคืนมา แต่ความตกใจและสับสนยังคงไม่หายไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวิธีการรักษาแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นเด็กสาวที่เพิ่งจะผ่านพิธีปักปิ่น(อายุครบสิบห้าขวบ)เท่านั้น!

เป็นไปได้หรือไม่ว่า...นางจะได้รับการถ่ายทอดวิชาจากหมอเทวดาซ่ง?

กู้ชิงฮวนไม่สนใจเขา นางเช็ดเลือดที่มือ จากนั้นหยิบพู่กันและหมึกขึ้นมาแล้วเขียนบางอย่างลงบนกระดาษอย่างเร่งรีบ จากนั้นจึงเปิดประตูออกไป

ด้านนอก ทุกคนกำลังอยู่ในความวุ่นวาย

เมื่อเห็นกู้ชิงฮวนออกมา ยังไม่ทันจะก้าวเข้าไปใกล้ก็เห็นรอยเลือดบนเสื้อผ้าที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่ของนาง และเลือดบนมือของนางที่ยังไม่ได้เช็ดให้สะอาด

มู่หรงเจ๋อรู้สึกราวกับโดนไม้ทุบลงที่ศีรษะ จากนั้นสมองของเขาก็ว่างเปล่า

หลิงซู่ตอบสนองเร็วที่สุด นางพยายามซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากของนางอย่างสุดกำลัง และร้องไห้เสียงดังออกไป "พี่หญิง เจ้าโหดร้ายนัก! เจ้า บอกว่าจะช่วยพี่เลี้ยงไม่ใช่หรือ?"

เสียงแหลมอ้างว้างดังจนทะลุขึ้นไปบนฟ้า

มู่หรงเจ๋อยังคงตั้งสติไม่ได้

นางสูดลมหายใจและร้องไห้อีกครั้ง "จะล้างแค้นก็ต้องล้างแค้นให้ถูกคน ไม่ว่าเจ้าจะเกลียดท่านอ๋องมากแค่ไหน เจ้าก็ไม่สามารถระบายความโกรธของเจ้ากับพี่เลี้ยงสวี่ได้! เจา้...เจ้าทำได้อย่างไร!"

คำพูดเหล่านี้ทำให้จิตใจที่ล่องลอยของมู่หรงเจ๋อกลับมาในที่สุด

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ความโกรธของเพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด เขายังรู้สึกได้ถึงความอาฆาตแค้นในใจของเขา

เขาต้องการฆ่าผู้หญิงใจร้ายคนนี้!

"กู้! ชิง! ฮวน!" เสียงตะโกนลั่นดังไปทั่วบริเวณเรือน

ทุกคนยังไม่ทันจะตั้งสติได้ เขาก็เปลี่ยนมือเป็นกรงเล็บแล้วโผเข้าหานาง

หากใช้กระบวนท่านี้ หัวของกู้ชิงฮวนจะต้องหลุดออกจากบ่าแน่!

ในขณะที่มือของเขากำลังจะสัมผัสใบหน้าของนาง จู่ ๆ ก็มีกระดาษเซวียนจื่อเข้ามาขวางระหว่างคนทั้งสอง

"นี่คือสูตรยาสำหรับการพักฟื้นของพี่เลี้ยงสวี่ มีแค่แผ่นนี้แผ่นเดียว ไม่มีอย่างอื่นอีกแล้ว ท่านอ๋องควรคิดให้รอบคอบก่อนจะลงมือใด ๆ"