ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 15

เขาต้องใช้ทุกหนทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับหลิงซู่ในที่สุด และเขาไม่อยากล้มเหลวเพราะเรื่องนี้!

แต่ก็เหมือนกับที่กู้ชิงฮวนกล่าว ฤกษ์งามยามดีผ่านไปแล้วและแขกต่างก็แยกย้ายกลับไป แล้วพิธีแต่งงานจะดำเนินต่อไปอย่างไร?

ทุกอย่างเป็นความผิดของตัวซวยนั่น!

นางยังไม่ทันจะได้เข้ามาอยู่ ก็นำเรื่องอัปมงคลทั้งหมดนี้เข้ามา!

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการบดขยี้นาง แต่กู้ชิงฮวนก็ยังพูดอย่างใจเย็น "พี่เลี้ยงสวี่เลี้ยงดูท่านมาจนเติบใหญ่ ไม่มีความดีแต่ก็ต้องมีความชอบอยู่บ้าง ตอนนี้นางเป็นแบบนี้ ท่านยังมีจิตใจที่จะเข้าหออีกหรือ?”

"เจ้า!"

คำพูดเหล่านี้เปิดโปงความคิดของเขาอย่างไม่ไว้หน้าและสะกิดจุดที่เจ็บช้ำของเขา

ใบหน้าของมู่หรงเจ๋อม่วงคล้ำ เขาอยากจะฉีกทึ้งผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้เป็นชิ้น ๆ

“หากท่านอ๋องไม่อยากจ่ายค่ารักษา ข้าจะคิดว่านี่เป็นการทำบุญก็แล้วกัน อย่างไรพี่เลี้ยงสวี่ก็ไม่เป็นอันตรายแล้ว วันหน้าให้ความสำคัญกับการพักฟื้นให้ดี ถ้าไม่มีเรื่องอื่นใดอีก ข้าขอตัวลาก่อน”

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร กู้ชิงฮวนก็ไม่อยากที่จะเสียเวลาอีกต่อไป นางถือใบสั่งยาและเดินกับโหรวฮุ่ยไปที่ห้องโถงด้านหน้า

เมื่อผ่านโถงด้านหน้าไปแล้วจะเป็นประตูหลัก

นางตั้งใจจะกลับจวนของตนจริง ๆ

โหรวฮุ่ยหวาดกลัวกับพฤติกรรมที่น่าตกใจของนางมาพักใหญ่แล้ว ตอนนี้ขาของนางอ่อนแรง ขนาดตอนช่วยประคองนางยังไร้เรี่ยวแรง หากไม่ทันระวังนางคงล้มลงอย่างแน่นอน

ในใจของกู้ชิงฮวนไม่คิดอะไรมาก นางเดินออกไปอย่างผึ่งผาย

ขณะที่นางเดินออกไปไกลเรื่อย ๆ จู่ ๆ นางก็ได้ยินเสียงมู่หรงเจ๋อตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด "หยุดเดี๋ยวนี้!"

เขาโกรธมากจนไม่เรียกแทนตัวเองด้วยซ้ำ

มุมปากของกู้ชิงฮวนโค้งขึ้นเล็กน้อย นางหันกลับมาก้มตัวลง จากนั้นจึงพูดอย่างสบายๆ ว่า "ท่านอ๋องมีคำสั่งใดหรือไม่"

ท่าทางสบาย ๆ ของนางเหมือนกับเป็นการเทน้ำมันร้อน ๆ ราดลงไปบนหัวใจที่เดือดดาลของเขา

มู่หรงเจ๋อรู้สึกว่าไฟแห่งความแค้นกำลังลุกโชนอยู่ในใจของเขา จากนั้นเขาจึงขอให้คนไปเอาตั๋วเงินหนึ่งพันตำลึงมา

“ทิ้งสูตรยาเอาไว้ จากนั้นไปให้พ้นหน้าข้า!” เขาประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำเกินไป

ผู้หญิงที่ปกติแล้วแสร้งทำเป็นกระต่ายขาวตัวน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่แท้จริงแล้วเป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์!

 หากเทียบกับเขาที่โกรธเกรี้ยวรุนแรง กู้ชิงฮวนนั้นแตกต่างจากเขามาก

หลังจากรับตั๋วเงินมาแล้วและมอบใบสั่งยาให้พ่อบ้านไป นาก็พาโหรวฮุ่ยจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

และไม่รู้สึกเสียใจ

มู่หรงเจ๋อมีความรู้สึกผสมปนเปอยู่ในใจ เขาเกลียดท่าทางฉลาดแกมโกงของนาง แต่ก็สนใจการเปลี่ยนแปลงไปของนางด้วย

จนกระทั่งหลิงซู่ดึงชายเสื้อผ้าของเขาเบา ๆ เขาจึงหลุดจากภวังค์

“ท่านอ๋อง ท่านไม่อยากปล่อยพี่สาวไปงั้นหรือ” นางกะพริบตา จากนั้นน้ำตาสองสามหยดก็ไหลลงมาอย่างน่าสงสาร

การร้องไห้นี้ไม่เพียงดึงอารมณ์ของมู่หรงเจ๋อกลับมา แต่ยังทำให้ความรู้สึกที่เสียไปเล็ก ๆน้อย ๆ ก่อนหน้านี้มลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง

เขายังคงเกลียดกู้ชิงฮวนเช่นเดิม

——————

ในเวลาเดียวกัน ในห้องรับแขกอันโอ่อ่าของจวน

ชายเสื้อของชุดสีดำทั้งชุดปลิวเรี่ยพื้น ลวดลายที่ปักไหมทองดูหรูหราสูงส่ง รองเท้าผ้าสีดำสะอาดสะอ้าน

น่าเสียดายที่ม่านลูกปัดปิดโฉมหน้าของเขา มองจากระยะไกลคล้ายดอกไม้ในสายหมอกที่ดูลางเลือน

ให้ความรู้สึกเพียงว่าคน ๆ นี้มีความสูงส่ง มีความสามารถและหน้าตาที่พร้อมสรรพ

“รักษาโรคลำไส้อักเสบ?”

เสียงที่ทุ้มลึกดังก้องอยู่ในห้องที่โอ่อ่านั้น ท่าทางสบายๆ ของเขาทำให้หัวใจของคนอื่นเต้นแรง

"แม่นางน้อยผ่าท้องของพี่เลี้ยงสวี่ จากนั้นตัดชิ้นส่วนของลำไส้ออกมา แล้วเย็บปิดแผลขอรับ"

ผู้ที่ตอบไม่ใช่ใครอื่นเขาคือฉางเฟิง องครักษ์ชุดเขียวที่เพิ่งเห็นกระบวนการทั้งหมดมานั่นเอง

ตอนนั้นเขากลัวจริง ๆ

หลายปีมานี้เขาเห็นคนตายมามาก แต่การได้เห็นคนถูกผ่าท้องออกและยังคงปลอดภัยนั้น นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น!

คุณหนูรองกู้นับเป็นอัจฉริยะอย่างยิ่ง!