ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 122

ฉู่เชียนหลียืนอยู่ข้างซูยี่ด้วยรอยยิ้มที่เรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของนาง “ท่านลุงคนผู้นี้คือใครกัน? เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินท่านพูดถึงมาก่อนเลย?”

สีหน้าของซูยี่อ่อนลง ““ซีซวนยู่เอียนอ๋อง ไป๋หลี่หง เป็นน้องชายแท้ๆของฮ่องเต้ซีซวน”

“ไป๋หลี่หง? แปดปีที่แล้วผู้ที่ถูกท่านลุงยิงเข้าไหล่ด้วยลูกธนูหนึ่งดอกแล้วหนีไปด้วยความตื่นตระหนกกับกองทัพที่เหลือ ไป๋ลี่หงที่ถูกทหารตงเสวียนของเราไล่ตามไปถึงสิบห้ากิโล?”

เมื่ออดีตถูกพูดถึง ยังเป็นความอับอายที่เขาไม่อยากจำมานานแล้วปี สีหน้าของไป๋หลี่หงเขียวปัดในทันใด

เมื่อเห็นท่านพ่อของตนถูกเหยียดหยาม ไป๋หลี่เจิงพูดอย่างโกรธเคืองทันที “เป็นเพียงหญิงสาวเล็กๆผู้หนึ่ง เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูด?”

ฉู่เชียนหลีเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน เงยหน้าพร้อมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย กระโปรงพลิ้วไหว ใบหน้างดงาม

“เจ้าเป็นผู้ใดอีกเล่า?”

ไป๋หลี่เจิงนึกว่าเขามีชื่อเสียงในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ในคำพูดของเขาจึงอดไม่ได้ที่จะมีความเย่อหยิ่งเล็กน้อย

“เจ้าไม่มีสิทธ์รู้จักชื่อข้า”

“เป็นผู้นิรนามไร้ชื่อไร้สกุลนี่เอง แต่เห็นเจ้าแบบนี้ ข้าจำคนๆ หนึ่งขึ้นมาได้ ชื่อเจิงอะไรนั่น ซึ่งเคยเป็นคนหยิ่งยโส จองหอง เมื่อเจ็ดปีก่อน เขามาตงเสวียนเพื่อขอคืนความสงบ แต่เพราะเขามีใบหน้าที่ไม่ยอมใคร ถูกท่านผู้พี่ของข้าสั่งสอนอย่างดี และว่ากันว่าฟันหน้าของเขาถูกหักด้วย”

หลังจากเกิดเรื่องนางซุน นางรู้สึกเสียใจที่ไม่หาเพิ่มเติมข้อมูลล่วงหน้ามาก่อน ดังนั้นไม่มีอะไรทำในช่วงเวลานี้ นางได้ตรวจสอบเรื่องราวที่ผ่านมาหลายปีมานี้ของท่านลุงและท่านผู้พี่ของนางที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้

นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะมีคนมาหาตบถึงบ้าน

ซูจิ่นจือก้าวไปข้างหน้า ฝึกวิธีที่ไป๋หลี่เจิงเตือนไป๋หลี่หงก่อนหน้านี้ กล่าวว่า “น้องหญิงเชียนหลี คือไป๋หลี่เจิง ที่สำคัญต่อยหักแค่ฟันซี่ใหญ่สองซี่เอง ไม่ได้เกินจริงเท่ากับฟันหน้าหักไปหมดเช่นนั้น”

ฉู่เชียนหลีเข้าใจได้ในทันใด “อย่างนี้นี่เอง ดูความทรงจำของข้าสิ ท่านผู้พี่ ต่อมาเกิดอะไรขึ้นกับไป๋หลี่เจิงล่ะ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” โจวเหลียวหัวเราะลั่น “คุณหนูใหญ่ ต่อมาซีซวนได้ส่งแพทย์จำนวนมากมาที่ตงเสวียนของเราเพื่อเรียนรู้วิธีการซ่อมฟันที่หัก ตงเสวียนของเราชอบต้อนรับแขกและมีอัธยาศัยที่ดี แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ก็สอนมอบความรู้ทั้งหมดที่รู้ให้ หลังจากนั้นแพทย์เหล่านั้นก็กลับไปที่ซีซวน พวกเขาทั้งหมดได้เข้ารับตำแหน่งในตำหนักยู่เอียนอ๋อง ต่างก็มีตำแหน่งที่ดีมาก”

ฉู่เชียนหลีมองไปที่ซูจิ่นจือด้วยความชื่นชม

“ท่านผู้พี่ ช่วยเหลืออย่างเป็นธรรม ต่อยจนฟันของไป๋หลี่เจิงหักไปหมดปาก แต่ก็สนับสนุนแพทย์ที่ซ่อมฟันด้วย เป็นการแสดงความเมตตาอย่างยิ่งจริงๆเลย”

พูดถึงเรื่องที่ทำให้คนอื่นโมโห นางฝึกฝนมาหลายปีแล้วยังไม่ศัตรู สถิติที่สูงที่สุดคือทำให้ผู้ฝึกตนแดนช่วงจิตปฐม ระเบิดตัวเองทันทีเพื่อดึงนางไปตายด้วยกัน ต่อมา นางได้ฉายาที่อยู่กับนางมาหลายปี - ผู้ระเบิดจิตปฐมที่เดินได้!

ซูจิ่นจือกลั้นยิ้มแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “ที่ไหนกัน ที่ไหนกัน”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา ก็เกิดเสียงกลั้นหัวเราะในห้องโถงขึ้นมา

ช่างเป็นการประชดประชันที่ช่างเหลือเชื่อจริงๆ

แต่สะใจมาก!

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลซูล่มสลาย แม้ว่าซีซวนจะไม่ได้บุกรุกชายแดนครั้งใหญ่ แต่หลายยปีมานี้ก็หยั่งเชิงไม่หยุดทำให้ผู้คนที่ชายแดนมีความกังวลตลอดอยู่ทั้งวัน

โดยเฉพาะยู่เอียนอ๋องมาที่ตงเสวียนทุกปี ในนามบอกว่าเขาเป็นทูต แต่ที่จริงแล้วเขามาหยิ่งผยองในรูปแบบต่าง ๆ ไม่รู้ว่ามีคนมากแค่ไหนที่เห็นเขาแล้วเกิดโทสะ

วันนี้ก็ถึงเวลาที่พวกเขาจะได้เห็นเรื่องตลกเสียที

“หุบปาก!” ไป๋หลี่เจิงตะโกนอย่างโกรธเคือง เมื่อความล้มเหลวในอดีตของตนถูกพูดถึง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ

ฉู่เชียนหลีเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “พวกข้ากำลังพูดถึงไป๋หลี่เจิงผู้นั้น ทำไม เจ้าก็รู้จักเขาด้วยหรือ?”

“หยุดแสร้งโง่ได้แล้ว! ข้าก็คือไป๋หลี่เจิง!” ใบหน้าของไป๋หลี่เจิงบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

“โอ้ เป็นเจ้านี่เอง ขออภัย ขอภัย” ฉู่เชียนหลียิ้มมากขึ้น “ท่านฟันของเจ้ายังดีอยู่หรือไม่?”

“ฮ่า!”

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมา

โดยเฉพาะโจวเหลียวหัวเราะไม่หยุดพร้อมตบต้นขาของตนด้วยไม่หยุด

เคยได้ยินท่านพ่อหรือลูกสาวของอีกฝ่าย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินว่าท่านฟัน

พูดตามตรง ตอนนี้พวกเขาก็อยากรู้อยากเห็นมากเช่นกัน และอดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่ปากของไป๋หลี่เจิง