ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 133

ฮ่องเต้เหลือบตามองทันที หัวใจยังคงตื่นเต้นเร้าใจอยู่กับโม่เฟิงที่บดขยี้ม้าศึกของซีซวน ได้ยินเสียงซักถามที่อึมครึมของไป๋หลี่หง สายตาไม่พอใจที่ซ่อนอยู่ลึกๆถูกกรีดทำลายปรากฏออกมา

“ยู่เอียนอ๋อง! หยามเกียรติในเขตแดนตงเสวียนของข้า เจ้ายังไม่มีคุณสมบัตินั้น!”

ทหารรักษาพระองค์ที่อยู่ด้านหลังฮ่องเต้รีบก้าวมาข้างหน้าทันที ชักดาบที่นำพกติดตัวออกมาหนึ่งนิ้ว เสียงดาบที่ชักออกมาพร้อมกันมีความคิดสังหารที่ทำให้ผู้คนตกใจและหวาดกลัว

ลมหายใจของไป๋หลี่หงยิ่งจุกอยู่ในลำคอมากขึ้น ดวงตาปรากฏสีแดงก่ำออกมาแวบหนึ่ง

“ก็ได้ ก็ได้ โม่เฟิงเป็นแค่ม้าตาบอดตัวหนึ่ง มันสามารถเอาชนะม้าศึกซีซวนของข้าได้อย่างไร? ขี้โกงแล้วยังไม่ยอมรับ ไม่มีความละอายใจ!”

ดวงตาของฮ่องเต้หนักแน่นขึ้นทันที

“เจ้าตั้งอกตั้งใจคัดเลือกม้าศึกอย่างดีที่สุด ยืนกรานบังคับโม่เฟิงที่ตามองไม่เห็นทั้งข้างลงสนามแข่ง หรือว่านี่ไม่ใช่ไม่มีความละอายใจ?”

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันที ทหารรักษาพระองค์ของตงเสวียนและองครักษ์ของจวนยู่เอียนอ๋องต่างรอเสียงคำสั่งของเจ้านายตนเอง

ทันใดนั้น เฟิ่งเสวียนตู้เหลือบตาขึ้นมอง อุ้มเซินเป่าขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ส่งไปให้ผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่ด้านข้างที่มีสีหน้าจริงจังและหนักแน่น

“ปกป้องเซินเป่าให้ดี”

“ขอรับ” ผู้อาวุโสใหญ่สีหน้าจริงจังขึ้นมา

ในเวลานี้ โจวเหลียวขยับหูทันที จากนั้นไม่สนใจสายตาแปลกใจของผู้คนรอบข้าง นอนคว่ำหน้าลงไปที่ เอาหูแนบสนิทลงบนพื้น

“ไม่ดีแล้ว มีฝูงม้ากำลังวิ่งเข้ามา!”

สีหน้าซูยี่ขยับทันที

ไป๋หลี่หงระงับความโกรธลงไว้ทันที แล้วเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอึมครึมปรากฏขึ้น

ส่งเสียงโห่ร้องแสดงความดีใจอย่างตื่นเต้นของทุกคนหยุดลง พวกเขาก็รู้สึกถึงความสั่นสะเทือนที่ไม่ปกติของพื้นดิน รวมทั้งในอากาศค่อยๆตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นหนาแน่น

ในสนามแข่ง หลังจากที่ฉู่เชียนหลีสังเกตเห็นความผิดปกติ รีบดึงเชือกบังเหียนบังคับให้โม่เฟิงหยุด ตบไปที่ลำคอของมันเบาๆ

ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่ทั่วทั้งตัวเปื้อนเต็มไปด้วยเลือดถูกทหารรักษาพระองค์ลากขึ้นมา

ฉู่เชียนหลีมองเห็นรูปร่างของคนนั้นจากไกลๆ ทันทีที่สายตาเพ่งมองไป นางพลิกตัวลงจากหลังม้า ทันทีที่ปลายเท้าแตะลง ก็ก้าวกระโดดทะยานขึ้นไปบนแท่นรับชมอย่างรวดเร็ว มาถึงด้านหน้าของชายหนุ่มที่มีเลือดนองอยู่ทั่วทั้งตัว

“เจ้าคือ......ติงห่าย?”

นี่ไม่ใช่หนึ่งในองครักษ์ที่ถูกส่งตัวไปรับสัมภาระ ที่นางช่วยชีวิตเอาไว้จากน้ำมือของฉู่หลิงเซวียน เมื่อตอนที่นางเพิ่งกลับมาหรือ?

“คุณ......คุณหนูใหญ่......ฝูงม้าบ้า......มาแล้ว พวกข้าสกัดกั้นเอาไว้ไม่ได้แล้ว ขอให้ท่านได้โปรดรีบหนีไป!”

ติงห่ายพูดจบ ก็ประคองตัวเองไว้ไม่ไหวอีกต่อไป หมดสติล้มลงไปทันที

ฉู่เชียนหลีหยิบยาลูกกลอนออกมาเม็ดหนึ่ง รีบยัดเข้าไปในปากของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นลุกขึ้นแล้วมองไปทางด้านทิศตะวันออกของลานล่าสัตว์

ภายในดวงตาของไป๋หลี่หงเต็มไปด้วยความเฝ้ารอคอยอย่างแรงกล้า แลบปลายลิ้นออกมาแล้วเลียไปที่ริมฝีปากล่าง ภายในใจสั่นไหวด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ

วันนี้ เขาต้องการให้ลานล่าสัตว์นองเลือด!

“ฮ่องเต้ตงเสวียน ตงเสวียนของพวกเจ้าช่างไม่ปลอดภัยจริงๆ”

เมื่อได้ฟังเสียงคำพูดประชดประชันของไป๋หลี่หง ฮ่องเต้รีบลุกขึ้นยืนทันที มองไปยังฉู่เชียนหลีที่อยู่ด้านข้าง

“เชียนหลี?”

“ฝ่าบาท ขุนนางตงเสวียนและครอบครัวทั้งหมดอยู่ที่นี่ จะให้ลานล่าสัตว์เกิดเรื่องไม่ได้!”

เสียงพูดจบลง ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความตื่นตกใจดังลอยมา

เสียงกีบเท้าม้าดังสนั่นกึกก้อง ราวกับเสียงฟ้าร้องดังสะเทือนเลื่อนลั่นซัดผ่าน

ฉู่เชียนหลีกระโดดทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ที่สายตาสามารถมองเห็นได้ ม้ามากมายมหาศาลราวกับกองทัพทหารที่แข็งแกร่งกำลังเข้าใกล้ชายแดน ฝ่าแนวป้องกันของทหารรักษาพระองค์ลานล่าสัตว์เข้ามาได้อย่างง่ายดาย วิ่งมาทางลานล่าสัตว์อย่างรวดเร็ว!

ท่ามกลางฝูงม้า เงาของร่างกายองครักษ์สองสามนายค่อยๆหายตัวไปจากสายตา ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา

ฉู่เชียนหลีได้กลิ่นอายความโหดร้ายจากกลางฝูงม้า ภายในใจมีเสียงกระซิบว่าไม่ดีแล้ว

ม้าพวกนี้ถูกวางยา!

หลังจากที่พวกมันพุ่งเข้าไปในลานล่าสัตว์ ได้รับการสกัดกั้นเอาไว้จนไม่สามารถวิ่งอย่างบ้าระห่ำได้ ต้องเหยียบย่ำกระจัดกระจายไปคนละทิศแน่ๆ ในเวลานั้นคนจำนวนมากเช่นนี้ หนีไม่พ้นชะตากรรมถูกเหยียบย่ำจนบาดเจ็บด้วยกีบม้า

“ตูม!”

ฝูงม้าฝ่าทะลุลานล่าสัตว์ วิ่งไปทางฝูงคนอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่สายตามองเพ่งไป ตะโกนออกไป: “โม่เฟิง!”

“ฮี้!”