ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 134

“ฮี้!”

ทันใดนั้น เสียงร้องของม้าที่ดังมากขึ้นเป็นพิเศษ ครู่ต่อมา โม่เฟิงเริ่มเปลี่ยนสภาพ

เริ่มต้นจากกำจัดกีบเท้าม้า เดิมทีกีบเล็บของมันที่เป็นสีดำมืดอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นดำและมันขลับมากยิ่งขึ้น จากนั้นเป็นขาม้า แข็งแรงปราดเปรียวและมีพลังยิ่งขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทุกครั้งที่กีบม้าตกลง ราวกับว่าสามารถย่ำออกมาเป็นระลอกคลื่นตื้น ๆ ในอากาศได้

ฝูงม้าที่พื้นด้านล่างเงียบสงบทันที ราวกับว่าได้เห็นสิ่งของอะไรบางอย่างที่ทำให้พวกมันหวาดกลัวได้ ก้มหัวลงไปอย่างสวามิภักดิ์

“ฮี้!”

โม่เฟิงร้องขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ยกลำคอขึ้นสูง หลังลำคอ ขนแผงคอสีดำราวกับผ้าไหมชนิดหนึ่งที่ไหลล้นออกมา

มันไม่ใช่ม้าศึกธรรมดาทั่วไปตัวหนึ่งอีกต่อไปแล้ว แต่เปลี่ยนสภาพกลายเป็นราชาที่แท้จริง!

โม่เฟิงไม่จำเป็นต้องให้ฉู่เชียนหลีออกคำสั่ง จากกลางท้องฟ้าวิ่งมุ่งตรงไปยังพื้นดิน

กีบเท้าทั้งสี่ตกลง

ตึ่ง!

เสียงตอนกีบเท้าม้าตกลงพื้น

หลังจากนั้นทันที ฝูงม้าป่าพวกนั้นราวกับว่าได้รับการเรียกหา ติดตามจังหวะฝีเท้าของโม่เฟิงไปติดๆ วิ่งออกไปทางนอกลานล่าสัตว์พร้อมกับมัน

เสียงดังกึกก้องของกีบเท้าม้าไกลออกไป ร่างที่หายใจแผ่วเบาของโหลเชิ่งและผู้คนจำนวนหนึ่งเต็มไปด้วยรอยตราของกีบม้าปรากฏขึ้นบนพื้นที่โล่ง

ขุนนางที่อยู่ที่แท่นรับชมทั้งหมดยิ่งได้รับการโจมตีรุนแรง ผู้คนจำนวนมากล้มอยู่บนพื้น บนร่างกายมีคราบเลือด ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือตาย

เฟิ่งเสวียนตู้ลุกขึ้นยืน สายตาที่มองไปยังโหลวเซิ่งในที่สุดก็ไม่มีความเย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว: “เทียนชู นำโหลวเซิ่งพวกเขายกขึ้นมา ป้อนยาให้การรักษา”

“ขอรับ”

จักรพรรดิที่อยู่ในความตกตะลึงในที่สุดก็ได้สติกลับคืนมา รีบออกคำสั่งแก่ทหารรักษาพระองค์ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “รีบระดมกำลังหมอหลวงมา สำรวจดูสถานการณ์ของผู้บาดเจ็บ รักษาพยาบาลและปลอบขวัญอย่างระมัดระวัง”

“ขอรับ”

“หัวหน้าทหารรักษาพระองค์อยู่ที่ไหน?”

“กระหม่อมอยู่นี่ขอรับ”

“รีบนำทหารรักษาพระองค์ห้าร้อยนาย ออกตามฉู่จวิ้นจู่ อารักขาความปลอดภัยของนาง”

“กระหม่อมรับคำสั่ง”

ฮ่องเต้นึกถึงลักษณะท่าทางความองอาจห้าวหาญอย่างยิ่งก่อนหน้านี้ของฉู่เชียนหลี ดวงตามีแสงสว่างไสวกลุ่มหนึ่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขาพนันถูกแล้ว!

ฉู่เชียนหลียังจะต้องนำความประหลาดใจมาให้เขาและตงเสวียนมากยิ่งขึ้นอีกอย่างแน่นอน!

สีหน้าของไป๋หลี่หงผิดหวัง มองดูภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้าอย่างตกตะลึง รู้สึกเพียงว่าเลือดกำลังเดือดพลุ่งพล่าน อวัยวะภายในทั้งหมดเจ็บปวดจากความโกรธ

เป็นไปได้อย่างไร? แผนการที่จัดไว้อย่างดีที่สุด จะถูกทำลายลงอย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร?

เขาไม่ยอมรับ! ไม่ยอมรับ!

ขณะกำลังคิด เขากัดฟันกรอดอย่างรุนแรง เขายังไม่แพ้ เดิมทีฝูงม้าป่าก็เพียงเพื่อก่อความวุ่นวายให้ลานล่าสัตว์ในระยะแรกเท่านั้น เขายังมีแผนการสำรองอีกมากมาย

ไป๋หลี่หงเหลือบตามอง ดวงตากำลังแสดงความถึงบึ้งตึงและเยือกเย็น

เขาส่งสัญญาณให้องครักษ์อีกครั้ง องครักษ์นายหนึ่งถือโอกาสในช่วงที่กำลังวุ่นวายวิ่งออกไป

ไม่นานนัก ก็มีเสียงแผ่วเบาลอยมา ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังแหวกว่ายทำลายหญ้าสูงให้เปิดออก

“เสียงอะไร?”

เกาหลินร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

“งู? ฝ่าบาท เป็นงู! คุ้มกันฝ่าบาท คุ้มกันฝ่าบาท!”

ฮ่องเต้กำลังปลอบขวัญขุนนาง ทันทีที่หันกลับไป

งูสีดำมืดแต่ละตัว ที่พรั่งพรูเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศที่บริเวณลำคอมีลวดลายสีทอง หนังศีรษะของผู้ที่เห็นออกอาการชา

“เร็ว ทหารรีบมาเร็วเข้า อารักขาทุกคนให้อพยพ!”

สีหน้าของซูยี่กับซูจิ่นจือเปลี่ยนไปทันที

ครู่ต่อมา ในมือของซูจิ่นจือถือดาบยาวยืนขวางอยู่ด้านหน้าแท่นสูง

ภาพติดตาของเขาถือที่ดาบยาวเล่มหนึ่งชูขึ้นโบกไปมา งูวงทองที่บังอาจเลื้อยมาข้างหน้าทั้งหมดถูกเขาตัดเป็นสองท่อนด้วยดาบเดียว

เซินเป่ามองดูงูวงทองพวกนั้น หว่างคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น

“เป็นพวกมันที่กัดท่านอาหลี่เฉวียนจนได้รับบาดเจ็บ พวกเจ้างูเลวพวกนี้!”

เฟิ่งเสวียนตู้สังเกตเห็นถึงร่องรอยพลังเสวียนเป็นจุดจุดที่ไหลเวียนอยู่บนตัวของงูพวกนี้ หว่างคิ้วขมวดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ