ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 75

ซุนยู่จือเห็นซูยี่ไม่ไว้หน้านางเช่นนี้ สีหน้าของนางมีร่องรอยของความดุร้ายปรากฏขึ้นทันที

“ซูยี่ เช่นนี้ก็เท่ากับว่าเจ้าไม่คิดจะให้เกียรติพี่สะใภ้ของเจ้า?”

“เกียรติต้องหาด้วยตัวเอง ไม่ใช่รอคนอื่นให้” ซูยี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เรื่องที่ซุนยู่จือเคยทำมาในหลายปีนี้ จะบอกว่าเป็นบ่อมูลหมูก็ไม่เกินจริง ยังจะเอาหน้าอีกเหรอ?

นางไม่ดูสาระรูปของตนเองบ้างเลยหรือว่าคู่ควรหรือไม่?

ซุนยู่จือหัวเราะอย่างเย็นชา “ได้ เจ้าเป็นคนบีบบังคับข้าเอง”

ในขณะ นางหยิบจี้หยกที่มีเชือกสีแดงผูกชิ้นหนึ่งออกมา ถืออยู่บนปลายนิ้วเขย่าไปมาอย่างเชื่องช้า

“ดูซิ ข้าไปพบของดีอะไรมา?”

สีหน้าของซูยี่เคร่งขรึมลงทันที

โดยเฉพาะซูจิ่นจือที่อยู่ด้านข้างก้าวออกมาข้างหน้าสองก้าว ถามด้วยความร้อนใจ

“นั่นเป็นของท่านแม่ ไปอยู่ในมือของเจ้าได้อย่างไร?”

“แหม ของหมั้นหมายระวังน้องรองและน้องสะใภ้ เก็บมานานหลายปียังคงดูใหม่ ถึงขั้นจนจนต้องมาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กที่หลังคารั่ว แต่ก็ไม่ยอมแตะต้องมัน เห็นแล้วน่าซาบซึ้งถึงมาก”

ซูยี่จ้องจี้หยกไม่กระพริบตา “คืนให้ข้า!”

“คืนเจ้า?” ซุนยู่จือหัวเราะ “น้องรอง ของถูกเจ้าส่งไปที่โรงจำนำ หลังจากนั้นมาอยู่ในมือของข้า ข้าจะคืนให้เจ้าอย่างง่ายดายได้อย่างไร?”

สีหน้าของซูยี่คล่ำม่วง “เจ้าต้องการพูดอะไร?”

“ยาถอนพิษที่อยู่ในมือของฉู่เชียนหลี”

“เป็นไปไม่ได้!”

ซูยี่ตะคอก ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

เดิมทีซุนยู่จือคิดว่าอย่างไรก็ทำสำเร็จแล้ว หลังจากได้ยินคำตอบของเขา ภายในใจรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

“ซูยี่ เจ้าคิดให้ดีก่อน ตอนที่หมินเสียนจากไป ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับนางล้วนแต่ถูกคนทำลายจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงจี้หยกชิ้นนี้ที่เป็นของแทนใจสุดท้ายของเจ้า”

ซูยี่กัดฟันแน่น หลับตาทั้งคู่ลงปกปิดความบอบช้ำที่ทะลักออกมา

ซุนยู่จือเห็นเขาถูกกระตุ้น รีบพูดต่อทันที

“พวกเจ้าสองคนรักกันอย่างสุดซึ้ง มุ่งมั่นที่จะมีชีวิตและตายร่วมกัน เจ้าแน่ใจหรือว่าจะไม่สนใจแม้กระทั่งของแทนใจสุดท้ายของนาง? ข้าแค่ต้องการยาถอนพิษของฉู่เชียนหลี หลังจากได้ยาถอนพิษมา ข้าจะรีบคืนของให้เจ้าทันที”

“ไม่!”

ซูยี่ลืมตาขึ้น สีหน้าแน่วแน่

“ความสัมพันธ์ของข้าและน้องเสียนถูกจารึกไว้ในใจ จี้หยกชิ้นนี้ เจ้าต้องการก็เอาไปเถอะ ข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้ามีโอกาสข่มขู่ฉู่เชียนหลีเพราะข้า!”

ซุนยู่จือได้ยินคำพูดประโยคนี้ ยกจี้หยกขึ้นด้วยความโมโห

“ถ้าหากเจ้าไม่ตอบตกลง เชื่อหรือเปล่าว่าข้าจะโยนมันทันที?”

“แล้วแต่เจ้า”

นางอู๋เริ่มร้อนใจแล้ว “ฮูหยินซุน เจ้าอย่าลืมเรื่องที่ตอบตกลงข้า”

หมอคนอื่นไม่เข้าใจว่าพิษที่อยู่บนร่างกายของฉู่หลิงเซวียนคืออะไรกันแน่ ดังนั้น นางจำเป็นต้องเริ่มลงมือจากฉู่เชียนหลี เพื่อเอายาถอนพิษมา!

ซุนยู่จือกัดฟัน “ซูยี่ ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ตกลงเจ้าจะให้ยาถอนพิษหรือไม่?”

“ไม่!”

“ได้! เจ้าเป็นคนเลือกเองนะ”

ซุนยู่จือกัดฟัน ขว้างจี้หยกที่อยู่ในมือลงพื้นอย่างกะทันหัน

“ไม่!”

ซูจิ่นจือคร่ำครวญเสียงเบาด้วยความเจ็บปวด ก้าวออกไปข้างหน้าหวังรับจี้หยก แต่มันไม่ทันการณ์

ซูยี่หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด มีหยดน้ำตาไหลออกมาจากหางตา

น้องเสียน ข้าทำผิดต่อเจ้า……

ในช่วงวิกฤต มีเงาแส้แลบผ่าน ในขณะที่จี้หยกกำลังจะตกสู่พื้น มันถูกม้วนขึ้นมาได้อย่างหวุดหวิด

“เพี๊ยะ”

จี้หยกตกลงบนฝ่ามือ ฉู่เชียนหลีกำมันเอาไว้แน่น ถึงถอนหายใจอย่างโล่งอก