ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 76

ซุนยู่จือตาลุกวาวเป็นประกาย

นางไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงพระราชวัง เรื่องของจวนเฉิงเสี้ยงและองค์ชายสามก็ไม่ได้เปิดเผยให้คนนอกรู้

เพราะเหตุนี้ ในใจของนาง ถึงแม้รูปลักษณ์ของฉู่เฉียนหลีเปลี่ยนไป แต่ยังคงเป็นผู้หญิงแพศยาที่กลับจากชนบท

“เชียนหลี ป้าใหญ่พูดเรื่องพวกนี้ก็เพราะหวังดีต่อเจ้า เจ้าอย่าคิดว่ามีรูปลักษณ์ที่ไม่เป็นสองรองใครเช่นนี้ก็สามารถทำตามอำเภอใจได้ต่อหน้าผู้ชาย ความงามของเจ้ามันก็มีแค่ไม่กี่ปี? หลังจากที่เจ้าแก่เฒ่า ถึงเวลาใครจะมาสนับสนุนเจ้า? สุดท้ายก็เป็นบ้านฝั่งแม่และญาติของเจ้า?”

น้ำเสียงของซุนยู่จือเต็มไปด้วยความโลภ

“ดังนั้น วันนี้เจ้ายอมมอบยาถอนพิษ เจ้าและคุณหนูรองยังคงเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ถ้าหากเจ้ายังมีความรู้สึกดีต่อองค์ชายสาม หลังจากคุณหนูรองแต่งงานไปเป็นพระสนม เรียกเจ้าเข้าไปปรนนิบัติองค์ชายสาม……มอบตำแหน่งนางสนมให้กับเจ้าก็ใช่ว่าจะไม่ได้”

ฉู่หลิงเซวียนฟังมาถึงตรงนี้ สีหน้าดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที แต่กลับฝืนกล้ำกลืนไม่ระเบิดอารมณ์ออกมา

ในแววตาของนางอู๋ที่อยู่ด้านข้างมีประกายของความเกลียดชังแลบผ่าน

ฉู่เชียนหลีคนนี้ก่อเรื่องทำร้ายคนของบ้านฝั่งแม่ ปัจจุบันอู๋ฉีเป็นตายร้ายดีอย่างไรไม่รู้ อู๋ฉงก็ถูกยึดตำแหน่งขุนนาง แค้นนี้นางยังคงจำฝังใจได้ดี

ตอนนี้เพื่อหลิงเซวียน นางต้องอดทน หลังจากจับจุดอ่อนของฉู่เชียนหลีได้ ต้องทำให้นางทรมานจนอยากตายแต่ไม่สามารถร้องขอความตาย

ซูยี่ที่อยู่ด้านข้างรู้สึกโมโหจนสีหน้าคล้ำม่วง มือที่กำลังกำที่จับของรถเข็นมีเส้นเลือดสีน้ำเงินปูดขึ้น

“เจ้าเหลวไหลอะไร?”

เชียนหลีได้รับความขุ่นเคืองมาตั้งมากมาย มันไม่ง่ายเลยที่จะตั้งสติได้ จะไปเป็นนางสนมขององค์ชายสามได้อย่างไร?

โดยเฉพาะซูจิ่นจือกําหมัดแน่น

“น้องเชียนหลีของข้ามีความงาม มีความสามารถ มีเพียงผู้ชายที่เพียบพร้อมที่สุดบนโลกใบนี้เท่านั้นถึงคู่ควร ถ้าหากเจ้ายังพูดจาเหลวไหลอีก ข้าจะฉีกปากของเจ้า!”

ฉู่เชียนหลีก็รู้สึกขยะแขยงจนเกือบอ้วกเพราะคำพูดของซุนยู่จือ ชั่วขณะไม่เข้าใจว่าสมองของคนพวกนี้ทำมาจากอะไร

หลังจากนางกลับมา ก่อเรื่องพวกนี้ขึ้น คนพวกนี้ยังมองไม่ออกอีกหรือว่านางรังเกียจองค์ชายสามอย่างสมบูรณ์แล้ว?

ไปเป็นนางสนม?

ให้นางที่เป็นภรรยาหลวงไปทำหน้าที่ของนางสนม ซุนยู่จือและนางอู๋กำลังจงใจดูหมิ่นนางอย่างเห็นได้ชัด

ฉู่เชียนหลีไม่ได้ตอบกลับทันที เพียงแค่มองไปทางซูยี่และซูจิ่นจือ บ่งบอกให้พวกเขาอย่าโกรธเพราะนางซุนที่ไม่รู้จักสถานการณ์

ซุนยู่จือกลับเข้าใจผิดคิดว่าคำพูดของตนเองมีผลต่อฉู่เชียนหลี ในแววตามีความดูถูกแลบผ่าน

“ฉีกปากของข้า? ข้ายืนอยู่ที่นี่ไม่ขยับตัว เจ้ากล้าเข้ามาหรือเปล่า? เชียนหลี อย่าไปฟังคำพูดของซูยี่และซูจิ่นจือ เชื่อข้า ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนา แต่ถ้าหากเจ้ายังดึงดันทำตัวเหลวไหลต่อไป ทำร้ายจิตใจของแม่เลี้ยงและน้องสาว ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครมาเป็นคนกลางให้กับเจ้าแล้ว?”

เป็นคนโง่ดีๆนี่เอง มีรูปลักษณ์ที่งดงามเช่นนี้ แต่ก็ยังทำตัวน่าสมเพชเลียส้นเท้าของผู้ชาย!

ถ้าหากนำรูปลักษณ์เช่นนี้มาให้นาง นางถึงขั้นทะเยอทะยานมั่นใจว่าสามารถครอบครองทั้งประเทศตงเสวียน

คิดถึงตรงนี้ สายตาของซุนยู่จือที่มองไปทางฉู่เชียนหลีมีร่องรอยของความโลภปรากฏขึ้น ใบหน้าของนางถึงขั้นแดงก่ำ สีหน้าค่อนข้างดูประหลาด

ฉู่เชียนหลีหันสายตา มองข้ามท่าทางที่ชวนสะอิดสะเอียนของซุนยู่จือ นางพึ่งพบว่ารูปลักษณ์ของซุนยู่จือไม่แตกต่างจากเมื่อห้าปีก่อนเลย และถึงขั้นดูขาวขึ้นเยอะมาก

เพียงแต่ ความขาวดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่

ถ้าหากไม่ลงมองอย่างละเอียดอย่างดี แต่ภายใต้สถานการณ์ที่มองอย่างละเอียด มันมีความรู้สึกเหมือนสีขาวอมเทาของศพหลังจากที่ถูกแช่แข็ง

เกิดคำถามขึ้นภายในใจของฉู่เชียนหลี

“ข้าถอนการแต่งงานกับองค์ชายสามแล้ว รู้สึกขยะแขยงเขาจนถึงขีดสุด พวกเจ้ายังมองไม่ออกอีกเหรอ?”

“เหอะ เฉียนหลี อยู่ต่อหน้าพวกเรา ทำไมเจ้าต้องเสแสร้งด้วย?”

ซุนยู่จือพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก

“พวกละครถอยเพื่อรุกครอบงำอีกฝ่าย เป็นแค่ของเล่นที่ป้าใหญ่เล่นเหลือ เอาไปเอามา สุดท้ายจุดประสงค์ของเจ้าก็เพื่อดึงดูดความสนใจขององค์ชายสามไม่ใช่เหรอ?”

ฉู่เชียนหลีระงับอาการคลื่นไส้

“ได้ แล้วแต่พวกท่านจะคิดอย่างไร ที่พวกท่านมาในวันนี้นอกจากเรื่องช่วยฉู่หลิงเซวียนขอยาถอนพิษ ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือเปล่า?”

ถ้าหากหมดธุระแล้ว นางพร้อมที่จะลงมือ!

ซุนยู่จือดูถูกฉู่เชียนหลีอย่างสมบูรณ์แล้ว เวลาพูดมีความเย่อหยิ่งเพิ่มขึ้นหลายส่วน

“ยังมี ได้ยินมาว่าตอนที่เจ้ากลับมา นำของดีมาด้วยไม่น้อย?”

โสมเสวียนม่วง ยาหนิงลู่รวมไปถึงยาคืนจิตและลูกกลอนของยาถอนพิษ……

ไม่ว่าของสิ่งไหนก็ล้วนแต่เป็นของล้ำค่าที่หายากอย่างยิ่ง

ในแววตาของซุนยู่จือมีความละโมบโลภที่ต้องได้แลบผ่าน

สายตาของนางอยู่ในสายตาของฉู่เชียนหลี รู้สึกเรียนยิ่งอยู่ก็ยิ่งขยะแขยงคลื่นไส้