ยอดหมอสาวน้อย นำช่องอวกาศมาทำนา นิยาย บท 6

เหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ย เหยี่ยนซูอวิ๋นจ้องไปยังวอวอโถวผักจี่ไฉ่ร้อนๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ ทั้งหมดกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว

แป้งข้าวโพดแปดขีดที่อยู่ในหม้อดิน นางจงไม่กล้านำออกมาใช้ทำอาหาร เป็นเพราะ เหยี่ยนเสี่ยวซื่อได้รับบาดเจ็บ นางจึงนำแป้งทั้งหมดออกมาใช้

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อหิวอย่างมาก เขาถือวอวอโถวหนึ่งลูก กัดหนึ่งคำแล้วตามด้วยน้ำต้มสุก

ผักจี่ไฉ่ไม่มีกลิ่นฉุน และดีกว่าผักที่เธอกินเมื่อคืนนี้อย่างมาก เธอกินมันพร้อมกับน้ำต้มสุก กินทีเดียวหมดไปสองลูก

หลังจากที่เธอกินทั้งสองลูกเสร็จ เธอถึงรู้ตัวว่า นางจง เหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ย และ เหยี่ยนซูอวิ๋น พวกเขายังไม่มีใครลงมือกินกันเลย

“ท่านแม่ พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สาม เหตุใดจึงไม่กินล่ะ?”

นางจงถามด้วยความเป็นห่วง: "เสี่ยวซื่อ เจ้าอิ่มหรือไม่?"

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อเรอออกมา

แม้ว่าเธอจะหิวมาก แต่เธอก็เป็นคนกินไม่เยอะ วอวอโถวผัก จี่ไฉ่สองลูก กินพร้อมน้ำต้มสุกหนึ่งชามทำให้ท้องของเธอนูนขึ้น

"ลูกกินอิ่มแล้ว"

นางจงจึงพูดกับเหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ยและเหยี่ยนซูอวิ๋น: "เสี่ยวซื่ออิ่มแล้ว เจ้าทั้งสามคนก็กินเถอะ"

เหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ยและ เหยี่ยนซูอวิ๋นถึงได้เริ่มกินวอวอโถวผักจี่ไฉ่

ที่เหลืออีกแปดก้อนนางจง เหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ยและ เหยี่ยนซูอวิ๋นต่างหยิบคนละหนึ่งลูกกินพร้อมน้ำต้มสุก หลังจากกินเสร็จ ทั้งสี่คนก็ไม่ได้กินเพิ่มอีก ที่เหลืออีกสี่ลูก นางจงหยิบกลับไปใส่ใน

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อที่กินไปสองลูกในคราวเดียว รู้สึกกระดากใจเล็กน้อย