ยอดหมอสาวน้อย นำช่องอวกาศมาทำนา นิยาย บท 5

หลังจากที่นางจงรับวอวอโถวเนื้อหยาบครึ่งหนึ่งมา เหยี่ยนเสี่ยวซื่อก็กัดอีกครึ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของตัว พอกัดไปหนึ่งคำ ออกแรงเคี้ยว กำลังจะกลืนลงคอ แต่ก้อนแป้งเนื้อหยาบเกือบทำนางสำลักตาย

ชาติที่แล้ว แม้ว่าเธอจะเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่เธอก็ไม่เคยกินอาหารเนื้อหยาบแบบนี้เลย

เหยี่ยนซูอวิ๋นที่นั่งอยู่ข้างๆรีบวางวอวอโถวในมือแล้วช่วยตบหลังให้: "เสี่ยวซื่อ เจ้าคงหิวมากเป็นแน่ กินช้าหน่อย"

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อยิ้มอย่างขมขื่น

“ท่านแม่ ลูกจะให้วอวอโถวลูกนี้กับท่าน ลูกจะดื่มน้ำแกงผักแทน”

นางมอบวอวอโถวที่เหลือให้นางจง แล้วตักน้ำแกงผักหนึ่งชาม ซดน้ำแกงและกินผักลงท้องไปพร้อมกัน

น้ำแกงผักมีรสชาติเข้มข้น ทำให้ในปากมีรสขมเล็กน้อย

โชคดีที่ว่าน้ำแกงผักรสชาติที่ดีกว่า วอวอโถว

หลังกินอาหารเย็นเสร็จ นางจงก็ทำความสะอาดห้องครัว ฟ้าด้านนอกก็มืดแล้ว

ครอบครัวนี้ยากจนมาก แม้กระทั่งเรื่องกินยังเป็นปัญหา ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ไม่จุดตะเกียงน้ำมัน พอตกกลางดึก นางจงเหยี่ยนซูฉิ๋น เหยี่ยนซูเสวี่ย เหยี่ยนซูอวิ๋น กลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน เหยี่ยนเสี่ยวซื่อยังไม่ง่วง จึงเอนหลังอยู่บนเตียง ตาที่เบิกกว้างกำลังจ้องมอง หลังคาที่มุงจากหญ้าคา

เมื่อลมราตรีพัดกระหน่ำ นางก็ได้ยินเสียงหลังคาสั่นไหว

เกรงว่าศาลเจ้าแห่งนี้คงอยู่ได้ไม่นานแล้ว

ในถิ่นทุรกันดารทางตะวันตกของราชวงศ์ต้าฉู่ ประมาณกลางเดือนสิบสองจะมีหิมะตก ตอนนี้เทศกาลไหว้พระจันทร์เพิ่งผ่านพ้นไป ยังมีเวลาอีกสามเดือนกว่า นางจะต้องลงมือก่อนที่หิมะจะตก หาหนทางซื้อที่อยู่อาศัยแห่งใหม่ ไม่เช่นนั้น พอหิมะตกหนัก ศาลเจ้าคงจะพังเป็นแน่ สมาชิกทั้งห้าคนคงต้องคนเร่ร่อนไม่มีที่อยู่

เธอถือว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัวตระกูลเหยี่ยนอย่างไม่รู้ตัว

จะมีวิธีไหนบ้าง ในเมื่อมาถึงที่นี้แล้ว คงต้องเป็นตัวแทนของเหยี่ยนเสี่ยวซื่อ เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป

นางจงไม่เหลียวหน้ามอง ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้า นางก็รู้ว่านั่นคือเหยี่ยนเสี่ยวซื่อ

เหยี่ยนซูฉิ๋นเงยหน้าขึ้นจากเตาน้ำเสียงอ่อนโยน : "เสี่ยวซื่อ เช้านี้ท่านแม่ทำวอวอโถวผักจี่ไฉ่ที่เจ้าชอบกิน "

หลังจากที่เหยี่ยนซูอวิ๋นจัดจานและตะเกียบบนโต๊ะแล้ว นางก็เดินไปตักน้ำมาเต็มอ่าง ให้เหยี่ยนเสี่ยวซื่อล้างหน้า

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อมีรู้สึกเหมือนกำลังโดนตามใจ

เมื่อมองดูใบหน้าท่านแม่ที่โรยรา พี่สาวทั้งสามที่มีสีหน้าซีดเหลือง เธอกำหมัดแน่น ตัดสินใจจะสร้างชีวิตให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นในดินแดนรกร้างทางตะวันตกของราชวงศ์ต้าฉู่แห่งนี้ เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่บั้นปลายของท่านแม่ไร้ความกังวลและให้พี่สาวทั้งสามของเธอแต่งงานกับสามีที่ตนปรารถนา

แป้งข้าวโพดแปดขีดผสมกับผักจี่ไฉ่และ สามารถทำวอวอโถวได้ทั้งหมดสิบห้าชิ้น นางจงเหลือไว้ห้าก้อนสำหรับมื้อเย็นและนำที่เหลืออีกสิบก้อนยกมาไว้บนโต๊ะ เพิ่มน้ำต้มสุกอีกหนึ่งชาม นี่ก็คืออาหารเช้าของวันนี้

อาหารเช้าเช่นนี้ นับว่าไม่เลวแล้ว