ยอดหมอสาวน้อย นำช่องอวกาศมาทำนา นิยาย บท 8

หยกมรกตที่ดูดซึมเลือดของเธอไปไม่กี่หยด หยกมรกตที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อเธอ เปล่งแสงสีเขียวเรืองรองที่บาดตาออกมา

เธอที่กำลังก้มหน้าล้วงผ้าเช็ดผืนเก่าอยู่นั้น ถูกแสงสีเขียวเรืองรองสะท้อนเข้าสู่ดวงตา ทำให้ปวดตาทั้งสองข้าง เธอจึงรีบปิหลับตาทันที

เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง สมุนไพรไป๋จู๋ตรงหน้าเธอก็หายไปแล้ว

ไม่เพียงแต่สมุนไพรไป๋จู๋หายไป แต่ทิวทัศน์ตรงหน้าเธอถูกเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง นี้ไม่ใช่ภาพทิวทัศน์ก่อนหน้านี้ของเขาซื่อกูเนียงซาน

สถานที่เธออยู่ตอนนี้ คือดินแดนทะเลทรายสีแดงที่ว่างเปล่า พอมองไปรอบๆ ผืนทรายสีแดงผืนนี้มีขนาดประมาณสามเอเคอร์ ตรงกลางทะเลทรายผืนนี้มีบ่อน้ำ ตรงบ่อน้ำมีกลิ่นอายความสดชื่นของน้ำพุที่กำลังพุ่งตัวขึ้นมา บริเวณด้านข้างของทะเลทรายสีแดง มีอาคารขนาดเล็กที่มีความสูงสองหรือสามชั้น

เธอสามารถได้กลิ่นความสดชื่นจากน้ำพุได้จากระยะไกลๆ

เมื่อครู่ตอนที่เธอกำลังเดินอยู่บนเขากลับไม่เห็นบ่อน้ำเลย เธอยังรู้สึกกระหายน้ำอีกด้วยพอได้กลิ่นความสดชื่นจากน้ำพุ เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าลำคอของเธอนั้นฝืดเคืองและแห้งผาก คอแห้งจนจะสามารถพ่นควันไฟออกมาได้แล้ว

“น้ำพุนี้คงไม่มียาพิษหรอกนะ”

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อเธอเป็นอัจฉริยะในหน่วยที่183 ไม่เพียงแต่เธอเก่งเรื่องการรักษาเท่านั้น แต่เธอยังเก่งเรื่องการวางยาพิษอีกด้วย เธอยังเก่งในเรื่องการยิงและต่อสู้ พระเจ้าคงอิจฉาในความสามารถของเธอ เธอจึงเสียชีวิตและเดินทางไปที่ ที่ดินแดนรกร้างว่างเปล่าทางตะวันตกของของราชวงค์ต้าฉู่ กลายมาเป็นหญิงสาวในคราบเด็กชายที่หมู่บ้านเส้าเหยา ตำบลต้าซิงอำเภอซีเจ๋อ

เธอนอนคว่ำหน้าตรงขอบบ่อน้ำ สูดดมกลิ่นของน้ำแร่อย่างตั้งใจ พอแน่ใจว่าไม่มีพิษ เธอใช้มือประคองน้ำขึ้น ดื่มน้ำไปหลายอึกใหญ่

น้ำแร่ที่นี่มีรสหวานมากกว่าน้ำแร่ยี่ห้อหนงฟู่ซานเฉวียนอีก

เมื่อครู่ เธอหิวจนไส้กิ่ว แต่หลังจากดื่มน้ำแร่ไปไม่กี่อึก ท้องของเธอก็ส่งเสียงร้อง

เธอลูบหน้าท้องที่แบนราบ พูดอย่างติดตลก: "คิดไม่ถึงว่าน้ำแร่ที่นี่จะสามารถให้ทำให้ท้องอิ่มได้"

หลังจากที่ไม่กระหายน้ำและไม่หิวแล้ว เธอก็จัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ เดินออกจากบ่อน้ำพุไป แล้วเดินตรงไปยังอาคารหลังเล็กที่อยู่ด้านข้าง

เธอหวังว่าจะมีคนอาศัยอยู่ในอาคารหลังเล็กนั้น เพื่อจะสอบถามว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใด แล้วจะออกจากที่นี่ไปได้อย่างไร