ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1

ราชวงศ์เทียนลิ่ง

ณ ศาลบรรพชนแห่งราชวงศ์

ภายในตำหนักหลวงอันทรงพลังเคร่งขรึม กลิ่นคาวเลือดค่อยๆ กระจายคละคลุ้งไปทั่วอาณาบริเวณ

กรงเหล็กสีเงินตั้งตระหง่านกลางวิหาร และมีสตรีนางหนึ่งถูกขังอยู่ข้างใน

นางล้มกองกับพื้น ขดตัวเป็นก้อน ร่างกายสั่นเทิ้มเล็กน้อย อาภรณ์สวยหรูดั่งคนในวังสวมใส่อาบย้อมไปด้วยคราบเลือด ชายกระโปรงว่างเปล่าอย่างน่าแปลกประหลาด…นางถูกตัดขาทั้งสองข้างทั้งเป็น!

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ซั่งกวนเยว่ เงยหน้าขึ้นไปเพราะทนดูไม่ได้

ใบหน้าที่คุ้นเคย มาปรากฏอยู่ในสายตา

นางสั่นไหวไปด้วยหัวใจแห่งความเคียดแค้น เพราะคนที่เข้ามายืนตรงหน้านางคือ เจียงอวี่เฉิง…คู่หมั้นของนางที่กำลังจะเข้าร่วมพิธีอภิเษกที่ยิ่งใหญ่ด้วยกันในไม่ช้า!

“ซั่งกวนเยว่ พลังของเจ้าได้สลายไปแล้ว ความรู้สึกเหมือนเป็นคนไร้ประโยชน์ เป็นเยี่ยงไรบ้างเล่า”

ซั่งกวนเยว่มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

“เจ้า…นี่เอง!”

เจียงอวี่เฉิงหัวเราะเบาๆ

“ตลอดสามปีที่ผ่านมา ตอนที่ข้าชงชาหิมะให้เจ้าทุกวัน ข้าแอบใส่ยาให้เจ้าดื่ม เป็นไงรสชาติดีหรือไม่”

ซั่วกวนเยว่อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะยิ้มอย่างเศร้าโศก

เหอะ ตอนแรกคิดว่าเป็นน้ำใจของคนรัก แต่กลับไม่รู้ว่าเขาต้องการเอาชีวิตนางตั้งแต่เริ่มต้นอยู่แล้ว!

สีหน้าของนางค่อยๆ เย็นชา

“เจียงอวี่เฉิง เจ้ารู้หรือไม่ว่าสังหารองค์หญิง ต้องได้รับโทษอย่างไร!”

เจียงอวี่เฉิงยิ้มแต่ไม่เอ่ยสิ่งใด จากนั้นก็มีเสียงสตรีอีกนางหนึ่งดังขึ้นในตำหนักหลวง

“เสด็จพี่ จนป่านนี้แล้ว ท่านยังคิดว่าตัวเองยังเป็นองค์หญิงสูงศักดิ์อยู่อีกหรือ”

ซั่งกวนเยว่หันหน้าไปมองทันที แล้วก็เห็นว่ามีสตรีนางหนึ่งเดินเยื้องกรายเข้ามา

นางคือ…ซั่งกวนหว่าน น้องสาวคนที่สามที่นางรักมากที่สุดหากแต่เป็นเมื่อครั้งเก่าก่อน

ใบหน้าอ่อนโยนที่มักขี้อายเสมอดั่งเมื่อก่อน แต่บัดนี้กลับดูสะใจเปิดเผยมิอาจปิดได้มิดเลยสักนิด!

“หนึ่งวัน หนึ่งคืน เลือดของเสด็จพี่ไหลจนจะหมดตัวอยู่แล้ว ยังจะมีใครที่สามารถมาช่วยเสด็จพี่ได้อีกเล่า เสด็จพ่อที่ป่วยหนักหรือทหารองครักษ์สิบสามนายของพี่ที่อยู่ชายแดนห่างไกลนั่นดีล่ะ”

หัวใจของซั่งกวนเยว่เย็นเฉียบราวกับธารน้ำแข็ง

“ที่เสด็จพ่อป่วยหนัก…เป็นฝีมือของเจ้าหรือ!”

เกรงว่าพวกเขาจงใจส่งองครักษ์สิบสามนายของนางให้ออกไปให้พ้นตา

ซั่งกวนหว่านกะพริบตา ตบหน้าอกเบาๆ แล้วหันไปมองเจียงอวี่เฉิงด้วยท่าทางหงุดหงิด

“เจียงเฉิง เสด็จพี่ดุจังเลย หว่านเอ๋อร์กลัว”

เจียงอวี่เฉิงยิ้มและบีบเอวของนาง

“กลัวอะไร ตอนนี้นางไม่ต่างอะไรกับคนพิการ เพียงแค่ใช้โลหิตของนางหล่อเลี้ยงชีพจรเดิมของเจ้า วันข้างหน้าพรสวรรค์ของเจ้าก็จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างก็จะเป็นของเจ้าแล้วมิใช่หรือ”

ซั่งกวนหว่านมองนางด้วยความเกลียดแค้น

“เสด็จพี่ พี่เกิดมาก็มีชีพจรเทียนจิง ฟ้าลิขิตให้เป็นองค์หญิงสูงศักดิ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขึ้นชื่อว่าดีที่สุดล้วนเป็นของเสด็จพี่! แต่…มีสิทธิ์อะไร! หรือว่าเพราะเสด็จแม่ของพี่คือฮองเฮา ส่วนเสด็จแม่ของข้าเป็นเพียงนางสนมใช่หรือไม่!”

นางไม่พอใจ ดังนั้นนางจึงต้องการแย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของซั่งกวนเยว่!

“เสด็จพี่สบายได้ ต่อแต่นี้ไป ไม่ว่าจะเป็นชายคนที่พี่รักที่สุด หรือตำแหน่งของพี่ ข้าในฐานะน้องสาวจะช่วยพี่ดูแลให้เอง!”

ราวกับมีอะไรมาจุกอยู่ที่อกของซั่งกวนเยว่ ร่างของนางแทบแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ!

คนที่นางไว้ใจมากที่สุดสองคน แต่กลับทรยศหักหลังนางทั้งหมด

ซั่งกวนหว่านชื่นชมสีหน้าเจ็บปวดของนาง แต่ดูเหมือนนางจะยังไม่สาแก่ใจ จึงเอ่ยเสียงอ่อนโยนว่า “จริงสิเสด็จพี่ เห็นแก่เสด็จพี่ดูแลน้องมาตั้งหลายปี น้องจะส่งเสด็จสู่สุคติแน่นอน หวังว่าพี่จะได้ไปอยู่กับเสด็จแม่และน้องชายอายุสั้นในเร็ววันนะเพคะ…”

ทุกถ้อยคำของนางดั่งสายฟ้าฟาดลงมาข้างหูของซั่งกวนเยว่!

หรือว่า ที่เสด็จแม่และน้องชายเยาว์วัยของนางสิ้นพระชนม์ที่ทะเลสาบน้ำแข็งจะไม่ใช่อุบัติเหตุ

“พี่ไม่รู้หรือ ว่าตอนที่น้องเจ็ดกำลังจะตาย ยังส่งเสียงร้องเรียกเสด็จพี่อยู่เลยล่ะ…”

“ซั่งกวนหว่าน!”

ซั่งกวนเยว่ตวาดลั่น

กล้าลงมือกับเสด็จพ่อ ทรยศนาง ตัดขาทั้งสองข้างของนาง ขังนางเอาไว้ที่แห่งนี้ ช่างเป็นความแค้นฝังลึกยิ่งนัก!

ยิ่งไปกว่านั้น นางคิดไม่ถึงเลยว่า มารดาที่นางเคารพและน้องชายที่นางรักที่สุดก็ตายอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขา!

นัยน์ตาแดงก่ำของนางจ้องไปที่สองคนนั้นเขม็งราวกับผีร้ายที่มาจากขุมนรก วินาทีต่อมา เปลวเพลิงสีแดงบ้าคลั่งก็แผดเผา!

ซั่งกวนเยว่กระตุ้นชีพจรเทียนจิงในร่างกายให้เผาไหม้!

ทันใดนั้นลูกไฟขนาดใหญ่ราวกับเนตรมังกรก็ลอยออกไปแล้วทะลุผ่านตำแหน่งตันเถียน[1]ของซั่งกวนหว่าน

ซั่งกวนหว่านรู้สึกได้ทันทีว่าจุดชีพจรของตนเองกำลังถูกเผาไหม้ นางทั้งตื่นตกใจและกรีดร้องออกมา…

“ชีพจรของข้า!”

แม้เจียงอวี่เฉิงจะหลีกเลี่ยงอันตราย แต่แขนข้างขวาของเขากลับถูกตัดออกไปครึ่งหนึ่ง

“หากชาติหน้ามีจริง…แค้นนี้…ต้องชำระ!”

ทุกถ้อยทุกคำของนางราวกับคำสาปแช่ง

โดยที่ไม่มีใครได้ทันมองเห็นว่า ทันใดนั้นได้มีอักขระแปลกประหลาดปรากฏขึ้นที่รอยเลือดบนโต๊ะตัวนั้น ก่อนที่มันจะเลือนหายวับไปกับตา

ราชวงศ์เทียนจิน ในปี 1653 องค์หญิงซั่งกวนเยว่สิ้นพระชนม์ เพราะธาตุไฟเข้าแทรกระหว่างฝึกบำเพ็ญ

…

เจ็บ!

เจ็บไปถึงกระดูก!

ราวกับเลือดเนื้อถูกฉีกเป็นชิ้น เปลวไฟร้อนลวกกำลังแผดเผา!

ทันใดนั้นเสียงอันเลือนรางก็แว่วเข้ามาในหู

“แหะๆ พี่ใหญ่ แม้สาวน้อยผู้นี้จะผอมแห้งราวกับฟืน แต่ใบหน้ากลับสวยงามเยี่ยงนี้ เราฆ่านางให้ตายเสียดีกว่า คงขาดทุนเกินไปหน่อยหรือไม่”

“นั่นน่ะสิ! พี่ใหญ่ จะว่าไปนางก็เป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่ หากเล่นตุกติกขึ้นมา ต้องไม่เหมือนกันแน่นอน!”

“เหอะ คุณหนูใหญ่อะไรกัน! แม้กระทั่งชีพจรยังพิการไร้ประโยชน์ ขนาดทุกคนในตระกูลฉู่ยังมองว่านางเป็นจุดด่างพร้อยของตระกูลเลย!”

“พี่ใหญ่ ถึงอย่างไรคุณหนูสามบอกเพียงแค่ว่าทำเยี่ยงไรก็ได้ให้นางหายไปตลอดกาลก็พอ หลังจากพวกเราทำงานเสร็จ เผานางเสียก็สิ้นเรื่องแล้วมิใช่หรือ ยังจะมีใครจากตระกูลฉู่ตามหานางพบได้อีก”

ไฟหรือ

ไฟ!

ซั่งกวนเยว่รู้สึกเจ็บจี๊ดที่สมอง ทันใดนั้นนางก็เบิกตาโพลง

ภายใต้แสงแดดอันเจิดจ้า ใบหน้าของชายกักขฬะคนหนึ่งกำลังยื่นมือมาที่หน้าอกของนาง

“รนหาที่ตาย!”

ซั่งกวนเยว่ตวาดลั่น แต่ทันใดนั้นก็พบว่าน้ำเสียงของตนเองไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว!

ลำคอแห้งผากราวกับกระหายน้ำมาเป็นเวลานาน แต่น้ำเสียงไม่ได้ย่ำแย่ น้ำเสียงเหมือนเด็กสาวอายุไม่เกินสิบสองสิบสามก็มิปาน!

แต่นางไม่มีเวลาคิดให้ละเอียดรอบคอบ นางก็จับหักข้อมือของชายผู้นั้นทันที ในขณะเดียวกันก็ยกเท้าถีบออกไป

“อ๊ากก!”

เสียงร้องเจ็บปวดโหยหวนดังลั่นก้องป่า

ชายคนนั้นประมาทไปครู่หนึ่ง เมื่อถูกถีบจนถอยไปกะทันหัน และมือข้างนั้นของเขาก็มีลักษณะที่ผิดรูปแปลกไป…เพราะเขาถูกหักข้อมือ

“พี่ใหญ่!”

ชายหนุ่มอีกสองคนที่อยู่ข้างหลังของเขาเกิดอาการตกตะลึงแล้วรีบไปประคองเขา เมื่อเห็นเขาบาดเจ็บต่างก็พากันตื่นตระหนก แล้วหันไปมองเด็กสาวผู้นั้น

เกิดอะไรขึ้น!

ฉู่หลิวเยว่เป็นคนไร้ค่าของตระกูลฉู่ที่รู้จักกันเป็นอย่างดี นางไม่มีพลังต่อสู้เลยสักนิด มิฉะนั้นคงไม่โดนพวกเขาตีจนสลบและพาเข้ามาในป่าหมอกทึบอย่างง่ายดายเช่นนี้หรอก

“ใช่ๆ! ทุกอย่างเป็นคำสั่งของคุณหนูสาม นางใช้ให้พวกเราฉวยโอกาสตอนท่านออกไปซื้อของลักพาตัวท่านไป นางบอกว่าขอแค่ให้ท่านหายสาบสูญไม่เห็นแม้แต่ศพ ก็จะให้เงินพวกเราหกร้อยตำลึง คุณหนูใหญ่ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าก็แค่เลอะเลือนไปชั่ววูบเองขอรับ คุณหนูใหญ่!”

คุณหนูใหญ่หรือ

หลังจากได้ยินประโยคนี้ อยู่ๆ ซั่งกวนเยว่ก็รู้สึกปวดหัวจี๊ด ราวกับว่ามีบางสิ่งหมุนเวียนอย่างบ้าคลั่ง

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้นางเซถอยหลังไปหนึ่งก้าว และใบหน้าของนางก็ซีดเผือดไม่มีสิ่งใดเปรียบ

ซ่งเหลียนมองนางแวบหนึ่ง ทันใดนั้นสายตาก็พลันเปลี่ยนเป็นดุร้าย

ถ้าไม่ทำก็ไม่ทำ พอได้ทำก็ทำถึงที่สุด ตอนนี้นี้แหละ!

“ตายซะ!”

ด้วยเสียงตะโกนลั่น และทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นมาฆ่าซั่งกวนเยว่อย่างรวดเร็ว

พลังในร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก!

…ที่แท้ เขาเลื่อนขั้นเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่สามแล้ว!

จากนั้น ในขณะที่เขากำลังกระโจนเข้ามาด้านหน้าซั่งกวนเยว่ แต่กลับมีดาบเล่มหนึ่งแทงทะลุไปที่หน้าอกของเขาเสียก่อน!

ซึ่งก็คือดาบเล่มนั้นที่อยู่ในมือของซั่งกวนเยว่!

ซ่งเหลียนก้มหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ

เป็นไปได้อย่างไร…ฉู่หลิวเยว่…แข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

เขาไม่มีวันรู้คำตอบนี้อีกแล้ว

ปัง!

คนสุดท้ายก็ถูกฆ่าตายจนได้!

ภายในผืนป่าอันเงียบสงัด

หากไม่ใช่เพราะสามศพที่กองบนพื้น ใครก็คิดไม่ถึงว่า เด็กสาวที่มีร่างกายอ่อนแอ กลับมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวเยี่ยงนี้!

ซั่งกวนเยว่ยืนพิงต้นไม้ รอจนกว่าความเจ็บปวดเจียนตายนั้นค่อยๆ หายไป นางจึงพบว่าตอนนี้ยังมีความทรงจำของคนอีกผู้หนึ่งอยู่ภายในหัวสมอง

หลังจากจัดการทุกอย่างแล้ว นางจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นและถอนหายใจออกมาเสียงแผ่วเบา

ที่แท้ นางก็กลับชาติมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวที่ชื่อว่าฉู่หลิวเยว่ผู้นี้นี่เอง

ฉู่หลิวเยว่ คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉู่…หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของแคว้นเย่าเฉิน

ปากบอกว่าคือคุณหนูใหญ่ แต่กลับใช้ชีวิตเยี่ยงสาวใช้ก็มิปาน เพราะชีพจรแต่กำเนิดไม่สมบูรณ์ มิสามารถฝึกบำเพ็ญเพียรได้ จึงถูกตราหน้าว่าเป็นความน่าอับอายของตระกูลฉู่

มารดาของฉู่หลิวเยว่จากไปตั้งแต่นางยังเด็ก ฉู่หนิงหยวนผู้เป็นบิดาคือผู้คัดเลือกที่ดีที่สุดที่จะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลฉู่คนต่อไป แต่ปีก่อนได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งทำให้ตำแหน่งของตระกูลฉู่ก็ลดทอนลงไปด้วยเช่นกัน

ดังนั้น ไม่ยากที่จะจินตนาการว่าฉู่หลิวเยว่เจอคนรังแกมามากมายเท่าใด

คุณหนูสามคนนั้นที่ต้องการฆ่านางให้ตาย ก็เป็นบุตรสาวของฉู่เย่าท่านอาชายคนรองนามว่า…ฉู่เซียนหมิ่น

และเหตุผลที่นางต้องการฆ่าฉู่หลิวเยว่ให้ถึงตาย ก็เพราะฉู่หลิวเยว่มีสัญญาอภิเษก

สัญญาอภิเษกสมรสกับรัชทายาทองค์ปัจจุบันแห่งแคว้นเย่าเฉิน…สัญญาอภิเษกกับ…หรงจิ้น

อีกหนึ่งเดือนฉู่หลิวเยว่ก็จะมีอายุครบสิบสี่ปีบริบูรณ์ เมื่อถึงคราวนั้น พิธีหมั้นจะจัดขึ้นอย่างเป็นทางการในไม่ช้านี้!

อันที่จริง ไม่ใช่แค่ฉู่เซียนหมิ่นเท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายคนที่แอบหมายมาดเอาชีวิตของนาง!

ซั่งกวนเยว่ลุกขึ้น มุมริมฝีปากอันขาวซีดของนางค่อยๆ เหยียดยกยิ้ม

ถ้านางจำไม่ผิดล่ะก็ แคว้นเย่าเฉินคือหนึ่งในแคว้นประเทศราชของราชวงศ์เทียนลิ่ง

สวรรค์ยังเมตตานาง!

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางคือฉู่หลิวเยว่!

ความแค้นในอดีตชาติ ชาตินี้จะต้องเอาคืนเป็นร้อยเท่า!

[1] ตำแหน่งตันเถียน ชื่อตำแหน่งบนร่างกายบริเวณท้องน้อยใต้สะดือสามนิ้ว โดยในลัทธิเต๋าได้กำหนดตำแหน่งตันเถียนในร่างกายไว้ 3 แห่ง ได้แก่ ตันเถียนบนอยู่บริเวณหว่างคิ้ว ตันเถียน กลางอยู่บริเวณใต้หัวใจ และตันเถียนล่างอยู่บริเวณใต้สะดือ

Next