ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1003
สรุปบท บทที่ 1003 ไม่ใช่เจ้า แล้วเป็นผู้ใด: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1003 ไม่ใช่เจ้า แล้วเป็นผู้ใด จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1003 ไม่ใช่เจ้า แล้วเป็นผู้ใด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อคำพูดนี้เอ่ยออกมา ภายในลานก็เงียบสงัดยิ่งกว่าเดิม
คนจำนวนมากเองก็รู้สึกว่าก่อนหน้านี้เองก็มีสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลตั้งแต่ต้นแล้ว
หลังจวินจิ่วชิงออกคำสั่งให้ทุกคนออกมาจากหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง คนจากราชวงศ์ใหญ่ต่างพากันทยอยออกมา ทว่ากระทั่งค่ายกลปิดลงแล้ว คนของราชวงศ์ไท่อวี่กลับมิได้ปรากฏตัว
จากห้าคน สักหนึ่งคนก็ไม่ปรากฏมาให้เห็น
ในตอนนั้นเอง ทุกคนล้วนคาดเดากันได้ว่าอาจเกิดเรื่องขึ้นกับคนของราชวงศ์ไท่อวี่แล้ว
ยามนี้เมื่อได้ยินคำถามของเขาก็มั่นใจได้แล้วว่า พวกเขาทั้งห้าคนล้วนพ่ายแพ้ยับเยินไปแล้วเป็นแน่แท้!
ครั้งนี้ ผู้ที่สามารถติดสอยห้อยตามถานไถเฉินมาที่แห่งนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงได้ ล้วนแล้วแต่เป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมที่สุดของราชวงศ์ไท่อวี่
สูญเสียไปหนึ่ง ก็เพียงพอให้ผู้คนรำพึงรำพันอย่างเสียดายแล้ว
แต่นี่หายไปห้าเชียวนะ?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าภายในกลุ่มคนเหล่านี้ ยังมีไข่มุกเม็ดงามบนฝ่ามือของถานไถเฉิน…ถานไถรั่วหลี!
“มิแปลกใจแล้วว่า เหตุใดก่อนหน้านี้ท่าทางถานไถเฉินดูผิดปกตินัก ที่แท้ก็เพราะเกิดเรื่องนี้ขึ้นมานี่เอง… ถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าตอนนั้นเองเขาก็พอจับจุดอันใดได้บ้างแล้วล่ะสิ?”
“ช่างน่ากลัวจริงๆ! คนทั้งห้าล้วนตายไปหมดแล้วนี่เอง…”
“แต่ว่าในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงคนเยอะถึงเพียงนั้น เขาจะสรุปได้อย่างใดว่าเรื่องนี้ซั่งกวนเยว่เป็นคนทำ?”
“ในเมื่อเขามั่นใจขนาดนี้ คงต้องมีหลักฐานแล้วกระมัง? มิเช่นนั้นจะออกมาป่าวประกาศต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้หรือ? หากเรื่องนี้ซั่งกวนเยว่เป็นคนทำจริง เช่นนั้น… วันนี้ก็มีเรื่องน่าสนุกให้ดูแล้ว!”
คนบางกลุ่มเอ่ยความเห็นออกมาเสียงเบาอย่างประหลาดใจและยากจะคาดเดา ต่างความคิดต่างมุมมอง
…
ฉู่หลิวเยว่นิ่งงันไปครู่หนึ่ง ราวกับรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง
“ผู้อาวุโสถานไถ คำพูดนี้ท่านไปเอามาจากไหน? เหตุใดตัวข้าเองจึงไม่รู้เล่าว่าข้าสังหารคนของราชวงศ์ไท่อวี่ตั้งแต่เมื่อไร?”
พูดไปพลาง นางก็มองรอบด้านไปพลาง ราวกับกำลังหาตำแหน่งของกลุ่มคนเหล่านั้น
“ก่อนหน้านี้มิใช่ว่าทุกคนออกมากันหมดแล้วหรือ เหตุใดพวกเขาจึงไม่อยู่กันเล่า?”
“นังเด็กจอมเสแสร้ง!”
ถานไถเฉินโกรธเสียจนหัวเราะใส่
“ใช่เจ้าทำหรือไม่ เจ้าเองก็รู้อยู่แก่ใจ! เจ้าฝ่าฝืนค่ายกลของหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงให้เปิดออก หลังเข้าไปได้ไม่นาน พวกเขาก็ถึงแก่ความตาย! หากมิใช่เจ้า เหตุใดจึงบังเอิญได้ถึงเพียงนี้!?”
“อ้อ? ท่านหมายถึงเรื่องนี้เองหรือ…”
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มุมปากค่อยๆ ยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มบางแสนเย็นเยียบ เอ่ยเน้นทีละคำว่า
“นั่นก็เพราะว่า หลังจากข้าเข้าไปแล้ว ก็ปะเข้ากับพวกเขาที่กำลังไล่ฆ่าคนจากราชวงศ์เทียนลิ่งของข้าพอดีน่ะซี”
สีหน้าของถานไถเฉินพลันแข็งค้าง!
“พอรู้ว่าพวกเขาต้องเข้าไปเจอกับวิกฤตความเป็นความตาย ในใจข้ากังวลอย่างมาก จึงเลือกที่จะผ่าค่ายกลแล้วบุกฝ่าเข้าไป หลังรีบร้อนไล่ตามสักพัก ก็เห็นกลุ่มหงอวี่สามคนถูกพวกของถานไถรั่วหลีห้าคนล้อมไว้พอดี หากมิใช่ว่าข้าไปถึงทันเวลาแล้วล่ะก็ ตอนนั้นพวกนางสามคนคงตายอยู่ตรงนั้นแล้ว”
“แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่ากลุ่มของหงอวี่ไปทำอันใดผิดต่อพวกเขานักหนา ถึงทำให้พวกเขาต้องรีบมาตามไล่ฆ่าให้หมด? ทุกคนที่เข้าไปในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง เดิมทีก็เพื่อรีบไปให้ทันวันสามหยวนรวมยอด ทว่าต้องการไล่ฆ่าผู้อื่นอย่างรีบเร่งและโจ่งแจ้งเช่นนี้… ช่างน่าแปลกโดยแท้ ผู้อาวุโสถานไถ ท่านคิดว่าอย่างใดเล่า?”
ฉู่หลิวเยว่เอ่ยอย่างมิรีบร้อน ทว่าทุกคำเป็นดั่งตะปูเหล็กที่ตอกให้ถานไถเฉินยืนเกร็งอยู่กับที่! ขยับตัวไม่ได้แม้แต่น้อย!
แววตาของเขาพยายามหลบเลี่ยงไปมา ก่อนจะตวาดออกมาด้วยความโกรธจัดว่า
“ผู้ใดจะรู้ว่าเกิดอันใดขึ้น! พวกรั่วหลีแต่ไหนแต่ไรมาก็ใจดีกับผู้อื่นเสมอ ย่อมไม่ทำเรื่องแบบนี้อย่างแน่นอน! หรือต่อให้ทำจริงก็ต้องเป็นคนของพวกเจ้าที่เริ่มก่อน! มิเช่นนั้นอยู่ดีๆ พวกเขาจะไปอยากฆ่าคนราชวงศ์เทียนลิ่งอย่างพวกเจ้าเหตุใด!?”
“นั่นสิ! พวกข้าเทียนลิ่งประพฤติตัวดีอยู่ตลอด พวกหงอวี่รู้ดีว่าพลังของตนเทียบเคียงกับคนของราชวงศ์อื่นมิได้ ดังนั้นจึงคอยระวังอย่างรอบคอบ ซื่อสัตย์อยู่เสมอ คิดไปคิดมา ดูเหมือนจะมีแค่ข้าที่ก่อนหน้านี้เคยทำผิดต่อไท่อวี่…”
สีหน้าของถานไถเฉินแทบควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ จากนั้นก็เอ่ยแทรกคำพูดของฉู่หลิวเยว่
“พวกนี้ก็เป็นคำพูดจากเจ้าฝั่งเดียว! ตอนนี้พวกรั่วหลีก็ตายไปหมดแล้ว เจ้าจะพูดอันใดก็ย่อมได้ทั้งนั้น! ต่อให้ข้าไม่มีหลักฐานที่ชัดแจ้ง แต่ในเมื่อเจ้ายอมรับว่าต่อสู้กับพวกเขาแล้ว ก็ดิ้นไปไหนไม่ได้แล้ว! เว้นแต่ว่าเจ้าจะมีหลักฐานที่ชัดเจนมาพิสูจน์ มิเช่นนั้นแล้ว…บัญชีนี้ย่อมต้องคิดลงบนหัวเจ้า!”
คิ้วของฉู่หลิวเยว่เลิกขึ้นเล็กน้อย เกือบจะหัวเราะออกเสียงออกมา
ถานไถเฉินไม่มีหลักฐานใด กลับมากล่าวหากันโดยตรงเช่นนี้ อีกทั้งยังให้นางไปหาหลักฐานมายืนยันความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง มิฉะนั้นจะโยนทุกข้อกล่าวหามาที่นาง…
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...