ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1027
สรุปบท บทที่ 1027 เสียแล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1027 เสียแล้ว จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1027 เสียแล้ว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ทั้งสองคนเดินไปจนถึงประตูเมือง
สองข้างทางมีทหารรักษาประตูยืนเฝ้าอยู่เรียงราย ในมือถือกระบี่ยาว
พวกเขาอยู่ในเครื่องแบบเหมือนกัน และมีสัญลักษณ์ลายเดียวกันอยู่ที่หน้าอกข้างซ้าย
ฉู่หลิวเยว่มองไปเพียงครู่หนึ่ง
และนึกขึ้นได้ว่ามันคือสัญลักษณ์ที่ปรากฏอยู่บนม่านแสงตอนที่พวกเขาเพิ่งเข้ามา
นั่นก็คือ…สัญลักษณ์ของหน้าผาแดนสวรรค์!
เห็นได้ชัดว่าภายในเมืองนั้นครึกครื้นกว่ามาก คนเดินผ่านไปผ่านมาไม่ขาดสาย
ฉู่หลิวเยว่พาตู๋กูโม่เป่าเดินเข้าไปด้านหน้า
ทั้งสองคนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ดูสะดุดตาอย่างมาก
ฉู่หลิวเยว่สวมหน้ากาก ใบหน้าธรรมดา ดูไม่มีอันใด
แต่ประเด็นสำคัญคือตู๋กูโม่เป่า
ผมสีม่วงตาสีม่วง ตัวขาวราวกับหิมะ หน้าตาน่ารัก
กอปรกับดวงตาคู่นั้นที่สะอาด และงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าใครได้เห็น ก็ต้องชอบอย่างแน่นอน
ถ้าได้เจอเด็กแบบนี้บนท้องถนน พวกเขาจะต้องเลี้ยวกลับไปมองอย่างแน่นอน
ผู้คนมองมาเยอะมาก ฉู่หลิวเยว่จึงรู้สึกไม่ค่อยสะดวกมากยิ่งขึ้น
และสิ่งที่นางกังวลมากที่สุดก็คือ หากคนเหล่านี้ยังจ้องมองต่อไป เกรงว่าบรรพบุรุษน้อยท่านนี้จะอารมณ์เสียขึ้นมาแล้ว
เมื่อเหลือบสายตาไปมอง ก็เห็นว่าตู๋กูโม่เป่ามีใบหน้าเย็นชาลง แววตาของเขากำลังสะกดกลั้นความโกรธ
“โอ้ย! เด็กบ้านไหนเนี่ย เหตุใดถึงได้งดงามขนาดนี้!”
ทันใดนั้นเองมีพี่สาวคนหนึ่งเข้ามาชวนคุย ตอนที่นางยื่นมือมาสัมผัสกับใบหน้าของตู๋กูโม่เป่า ในที่สุดใบหน้าของเขาก็กลายเป็นสีคล้ำแล้ว!
เมื่อฉู่หลิวเยว่เห็นว่าสถานการณ์ผิดปกติ นางจึงรีบดึงเขาไปด้านหลัง จากนั้นก็ยิ้มแล้วกล่าวขอโทษพี่สาว
“ขอโทษนะเจ้าคะ ลูกของฉันเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัว กลัวคนแปลกหน้า”
พี่สาวคนนั้นจึงไม่สามารถสัมผัสกับใบหน้าเจ้าเนื้อของเด็กได้ ในใจรู้สึกผิดหวังอย่างมาก แต่ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามพูดเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ควรที่จะรบกวนต่อไป จึงได้แต่จากไปอย่างจำยอม
ต่อให้เดินออกไปไกลแล้ว ก็ยังหันกลับมามองอย่างต่อเนื่อง
ตู๋กูโม่เป่าพูดเสียงเย็นชา
“หากไม่ใช่เพราะเจ้าขวางเอาไว้ ข้าไม่มีทางยอมปล่อยนางไปง่ายๆ แน่นอน!”
“นางก็ไม่ได้เลวร้ายอันใดนะ!”
ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจออกมา และได้แต่โน้มน้าวเขาด้วยคำพูดเท่านั้น
ผู้แข็งแกร่งระดับเทพคนไหน ที่ได้มาโดนคนแปลกหน้าลูบใบหน้า ก็จะต้องอารมณ์เสียกันทั้งนั้น
“ไม่ว่าอย่างใดก็ตามเดี๋ยวพวกเราก็จะไปแล้ว อดทนไว้ก่อนดีหรือไม่?”
ตู๋กูโม่เป่าสะกดกลั้นอารมณ์
เหมือนว่านางกำลังปลอบใจเด็กอยู่เลย…
เขาจึงหมุนตัวเดินจากไปอย่างหงุดหงิด
ไม่ได้คัดค้าน ถือเป็นอันตกลง!
ฉู่หลิวเยว่ลอบถอนหายใจ จากนั้นก็ครุ่นคิดแล้วพูดว่า
“ความจริงแล้วเจ้าสามารถคิดในแง่ดีได้นะ หากไม่ใช่เพราะว่าเจ้าหน้าตาดี คนอื่นคงไม่มีทางมองแบบนี้! ทำตัวให้ชินเอาไว้เสียดีกว่า!”
ไม่ว่าอย่างใดนางก็ฝึกสำเร็จแล้ว นางสามารถเมินสายตาคนรอบข้างได้
ตู๋กูโม่เป่าขมวดคิ้วมุ่น
ไม่มีทางเคยชินได้อย่างแน่นอน
ก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้ามองหน้าเขา เว้นเสียแต่คนผู้นั้นจะไม่อยากมีชีวิตแล้ว!
แต่ตอนนี้ เขาไม่สามารถพูดคำพูดเหล่านี้กับนางได้
เมื่อคิดไปคิดมา ก็คิดว่าอดทนไว้เสียจะดีกว่า
…
ภายใต้สายตาของคนจำนวนไม่น้อย ในที่สุดทั้งสองคนก็เดินมาถึงประตูเมือง และพวกเขาจะเตรียมตัวเข้าไป
นายทหารที่อยู่ด้านหน้าสุดเลือกสายตามองฉู่หลิวเยว่
“ชื่อแซ่”
“ตู๋กูเยว่”
หลังจากที่นางขานชื่อตนเองจบ ทหารยามคนนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีไปทันที
ทหารคนที่จดบันทึกอยู่ด้านข้าง ก็เงยหน้าขึ้นมามอง
“เจ้าก็คือ…ตู๋กูเยว่ที่มาจากด้านนอกอาณาจักรเสิ่นซวี่หรือ?”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างมึนงง
ในตอนนั้นเองคนที่อยู่ด้านข้างก็เงียบเสียงลง!
เหมือนว่าทุกคนจะมองมาทางนี้!
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉู่หลิวเยว่เป็นตาเดียว!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...