ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1064

อยู่ๆ สีหน้าท่าทางของหูหยางก็จริงจังและเคร่งขรึมขึ้นมา

“นั่นคือตำหนักสักการะเทพ พระโอรสเองก็พำนักอยู่ที่นั่น เมื่อเทียบกับตำหนักศักดิ์สิทธิ์แล้ว สถานที่แห่งนั้นแน่นหนาแล้วก็สูงส่งกว่ามาก มิใช่เรื่องง่ายที่จะย่างกรายเข้าไป! นอกจากพระโอรสและคนสนิทของพระองค์ ก็ไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้!”

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อย

ถ้าเช่นนั้น…นี่ก็คงเป็นที่ที่หรงซิวอาศัยอยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาสินะ…

“อันที่จริง เดิมทีนั่นเป็นตำแหน่งของท่านประมุข เพียงแต่ตอนนี้ท่านประมุขเก็บตัวไม่ปฏิสัมพันธ์กับผู้ใด พระโอรสจึงเป็นผู้ถืออำนาจในการจัดการเรื่องต่างๆ ในตระกูลทั้งหมด ดังนั้น…”

หูหยางไม่ได้เอ่ยต่อ แต่ทุกคนก็เข้าใจดีว่าเขาหมายถึงอันใด

พระโอรสองค์ปัจจุบันเป็นผู้ดำรงสูงสุดในพระราชวังเมฆาสวรรค์!

ทุกคนต่างพากันมองไปยังพระราชวังสีทมิฬด้วยสีหน้าจริงจัง

ถึงแม้จะมีระยะทางที่ยาวไกลขั้นอยู่ แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่เล็ดลอดออกมาจากที่นั่น!

ทันใดนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“เช่นนี้นี่เอง เช่นนั้นก็เป็นไปได้ว่าในวันธรรมดาพระโอรสจะทรงยุ่งมาก?”

หัวใจของหูหยางพลันเต้นไม่เป็นจังหวะ เขารีบมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นเขา ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก และมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน

“คุณหนูตู๋กู ตอนนี้เราใกล้จะถึงตำหนักศักดิ์สิทธิ์แล้ว นับแต่นี้โปรดอย่าเอ่ยสิ่งใดให้มากความเลย จะได้ไม่มีปัญหา”

เมื่อเห็นใบหน้าประหม่าของเขา ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ข้าเข้าใจแล้ว”

จากนั้น กลุ่มคนก็เริ่มเดินทางต่อไปยังเบื้องหน้า

…

หลังจากเพลาผ่านไปสักระยะ ในที่สุดหูหยางก็หยุดเดิน

ขณะนี้ พวกเขาอยู่บนยอดเขาหนึ่งถัดจากยอดเขาซู่หมิง ซึ่งเป็นจุดที่เกือบจะอยู่ในระนาบเดียวกันกับตำหนักศักดิ์สิทธิ์

หูหยางนำแผ่นหยกขาวออกมา ก่อนจะถ่ายพลังปราณดั้งเดิมเข้าไป

บนแผ่นหยกทอแสงประกายระยิบระยับ!

“ประมุขหลินแห่งผาแดนสวรรค์มาถึงแล้ว!”

ไม่นานก็มีลำแสงสีเงินลอยมาจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์กลางภูเขาที่อยู่ห่างออกไป!

และเพียงชั่วพริบตา มันก็ตกลงมาราวกับทางช้างเผือก! สุกใสส่องประกายงดงาม!

ภายใต้ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีสันเป็นมืดมิด มันยิ่งดูงดงามเป็นพิเศษ!

ขณะนั้นเอง ลำแสงแบบเดียวกันก็ลอยออกมาจากแผ่นหยกขาวที่อยู่เบื้องหน้าหูหยาง และเชื่อมต่อกับมัน!

เมื่อเปรียบเทียบกับลำแสงที่ลอยมาจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์แล้ว แน่นอนว่าแสงของหูหยางดูเบาบางกว่า

เห็นได้ชัดว่าผู้รับผิดชอบและป้องกันของทางนั้น แข็งแกร่งกว่าหูหยางมาก!

หูหยางชิงกระโดดขึ้นไปก่อนจะเก็บแผ่นหยกขาวกลับมา

“เรียนเชิญทุกท่าน”

…

นอกเหนือจากกลุ่มคนของพวกเขาเหล่านี้แล้ว บริเวณรอบๆ ยอดเขาซู่หมิงก็ยังมีลำแสงที่ส่องสว่างงดงามคล้ายๆ กันอีกจำนวนหนึ่ง และกลายเป็นสะพานทอดยาว

คนเหล่านั้นเป็นคนจากตระกูลอื่นที่เดินทางมาก่อนเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงด้วย

ยิ่งเข้าไปใกล้ ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ่งรู้สึกถึงแรงกดดันอันทรงพลังที่มาจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างชัดเจน!

นางจดจ้องมองไปเบื้องหน้า

ด้านหน้าของตำหนักศักดิ์สิทธิ์เป็นจัตุรัสขนาดใหญ่ ปูด้วยหินหยกสีขาวทั้งหมด

ส่วนด้านข้างของจัตุรัส บริเวณใกล้กับหน้าผามีระฆังสีดำขนาดใหญ่ใบหนึ่งลอยอยู่อย่างสงบ

ดูเหมือนว่าเสียงระฆังเมื่อครู่จะดังมาจากที่นี่

พื้นที่รอบจัตุรัสมีองครักษ์ในชุดเกราะสีดำยืนเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ

แม้จะมีผู้คนเข้าออกจำนวนไม่น้อย แต่กลับดูเป็นระเบียบยิ่งนัก

เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าผู้คนจะมีภูมิหลังพื้นเพครอบครัวอย่างใด ครั้นมาถึงที่นี่แล้ว พวกเขาล้วนกลายเป็นคนซื่อสัตย์ ปฏิบัติตนตามกฎระเบียบขึ้นมาทันที

อีกอย่าง เมื่อมองทอดไป ก็จะเห็นได้ว่าผู้คนทั้งหมดนั่นล้วนแต่งกายด้วยชุดผ้าแพรหรูหรา ดูขึงขังยิ่งนัก

ในที่สุดกลุ่มคนก็เดินทางมาถึงจุดหมาย

“ยินดีต้อนรับท่านประมุขหลิน!”

ทันทีที่เท้าของทุกคนเหยียบลงบนพื้น ก็มีคนเข้ามาต้อนรับพวกเขาในทันที

ผู้ที่เข้ามาต้อนรับดูอายุราวๆ ไม่เกินสามสิบ เขาสวมชุดเกราะสีดำ มีใบหน้าผอมบาง ดวงตาสดใส ลักษณะดูเป็นผู้มากประสบการณ์ความสามารถ

ถึงแม้เสื้อผ้าบนร่างกายที่เขาสวมใส่จะเหมือนกับของหูหยาง แต่ลมปราณที่อยู่รอบตัวเขากลับแข็งแกร่งกว่ามากโนเวลพีดีเอฟ

แม้แต่เฉินถิงที่พบเมื่อครู่ก่อนก็ยังเทียบไม่ได้

มิแปลกใจที่คนที่นี่จักถือยศถือศักดิ์นัก

ขณะที่ฉู่หลิวเยว่กำลังคิดวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ อีกฝ่ายก็มองมาที่นาง

“นี่น่าจะเป็นคุณหนูตู๋กูใช่หรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าใจในทันที

ดูจากลักษณะแล้ว คงจะเป็นคนที่เยี่ยนชิงสั่งการไว้แล้ว

นางพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

พลันมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายผู้นั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน