เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1067

“องค์ชาย ท่าน…มิเป็นไรนะขอรับ?”

หลังจากหรงซิวเดินจากมา อวี๋มั่วที่ยืนรอรับใช้อยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเสียงเบา

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ฉากเมื่อครู่นี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ!

คุณหนูหลิวเยว่จัดการเรื่องเช่นนี้ได้ยอดเยี่ยมเสียจริง!

ต่อหน้าผู้คนมากมายเพียงนี้ กระทั่งที่ว่างเพียงเล็กน้อยก็ไม่หลงเหลือให้องค์ชายของเขาเลยแม้แต่น้อย

ทว่าองค์ชายเองก็ยังลังเลนัก ว่าจะปฏิบัติต่อนางอย่างใดกันแน่ จึงทำได้เพียงแค่ไกล่เกลี่ยระงับความขัดแย้งเพียงเท่านั้น

เยี่ยนชิงที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งมิได้แสดงท่าทีใดออกมา ยามได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะครางอยู่ในลำคอ

ทำผิดเองจะไปโทษใครได้!?

คราแรกก็แนะนำให้องค์ชายเอ่ยออกไปเร็วๆ แล้ว เขาก็ไม่ยอมพูด

ช่างพอดิบพอดีเสียจริง!

สรุปแล้วเจ้าตัวก็มาหาเองถึงหน้าประตูโดยตรงเลยอย่างใดล่ะ!

แล้วต่อจากนี้น่ะหรือ?

พูดไว้เสียดิบดีว่าจะไปรับด้วยตนเอง สุดท้ายก็ไม่ได้ไป

หากคนผู้นั้นมิโกรธเคืองอันใด นั่นเรียกได้ว่าประเสริฐแล้ว!

สีหน้าของหรงซิวยังคงเป็นปกติ

“ทุกอย่างดำเนินเป็นไปตามแผน”

อวี๋มั่วรีบขานรับโดยพลัน

“ขอรับ!”

พูดจบ เมื่อเห็นว่าองค์ชายดูจะไร้ซึ่งแผนการอื่นแล้วจริงๆ ในใจของอวี๋มั่วพลันกระวนกระวายก่อนจะใช้ศอกถองใส่เยี่ยนชิง

…นี่ ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้องค์ชายให้เจ้าไปรับคุณหนูหลิวเยว่มาก่อนหรอกหรือ แล้วเหตุใดสุดท้ายถึงมากับตระกูลหลินได้? เจ้าดูสินั่น คนผู้นั้นโกรธจะตายอยู่แล้ว! ถ้าเจ้าทำงานดี ตอนนี้องค์ชายจะอยู่ในสภาพตกต่ำถึงเพียงนี้หรืออย่างใด!?

เยี่ยนชิงฉีกยิ้มเย็นเยียบ

เขาไปแล้วจะมีประโยชน์อันใด? เขาทั้งคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนก็แล้ว คนผู้นั้นก็ไม่ได้สนใจกันเลยแม้สักนิด

พูดถึงตรงนี้แล้ว ไม่ใช่เพราะว่าองค์ชายเป็นคนผิดแต่แรกหรือไร!?

ต่อให้เขาเป็นหน่วยกล้าตายแล้วอย่างใดต่อ จะให้เขาไปดับเพลิงโทสะคนผู้นั้นด้วยตัวเองหรือ?

องค์ชายยังทำเองไม่รอด นับประสาอันใดกับเขา!

สรุปก็คือองค์ชายสมควรได้รับสิ่งนี้แล้วนั่นแหละ!

เมื่อเห็นว่าองค์ชายยังคงสงบนิ่งดังเคย เยี่ยนชิงก็นั่งลงอย่างไม่สนใจพระองค์ อวี๋มั่วเกาศีรษะแกรก รู้สึกได้ว่าปวดศีรษะอย่างมาก

คิดไปคิดมาก็คิดอันใดไม่ออก จึงทำได้แค่ถอนหายใจออกมายาวเหยียดอยู่ในใจ

เฮ้อ!

ช่างมันแล้วกัน!

จะไปกังวลอันใดขนาดนั้นกันเล่า!

ในเมื่อองค์ชายไม่รีบร้อน เช่นนั้นก็คงคิดหาวิธีจัดการได้แล้วกระมัง?

หลังจากนั้นไม่นาน อวี๋มั่วก็เลิกสนใจความคิดเหล่านี้ แล้วเริ่มหันไปยุ่งวุ่นวายกับงานฉลองพระชนมพรรษาแทน

หรงซิวมาถึงไวกว่าที่คาดไว้เล็กน้อย หลังจากที่เขาเข้ามาก็ยังมีตระกูลอื่นๆ ทยอยมาถึง

ทว่าเนื่องจากการมีอยู่ของเขา บรรยากาศภายในโถงตำหนักใหญ่จึงเคร่งขรึมกว่าเดิมอยู่บ้างอย่างเห็นได้ชัด

ต่อให้เขาจะพูดไปแล้วก็ตามว่าให้ทุกคนทำตัวตามสบาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำตามสบายจริงๆ หรอก!

โดยเฉพาะเหล่าบรรดาคุณหนูทั้งหลายที่อวดโฉมใส่กัน ต่างก็สง่างามและเอื้อเฟื้อใจกว้าง ทุกคำพูดทุกกิริยาล้วนสงวนท่าทีสิ้น ด้วยเกรงว่าจะสร้างความรำคาญแก่ผู้ที่อยู่สูงกว่า

ต่อมา คนของหุบเขาหานซานก็มาถึง

หลังจากเข้ามาแล้ว ขบวนคนกลุ่มหนึ่งเห็นหรงซิวนั่งอยู่ด้านบนก่อน ก็เพิ่งระลึกได้ว่าตนเองมาสาย จึงรีบคุกเข่าลงคำนับ

หรงซิวปล่อยให้พวกเขานั่งลงอย่างมิใส่ใจอันใด

ทว่าใบหน้าของหานเฉวียนและคนอื่นๆ ก็ยังคงซีดเผือดอยู่ดี

พวกเขาล้วนรู้แจ้งแก่ใจว่าความผิดพลาดเล็กน้อยเช่นนี้ อาจหมายถึงไม่มีโอกาสครั้งที่สองอีก

ฉู่หลิวเยว่ได้ยินเช่นนั้นก็ฉีกยิ้ม สายตากวาดไปมองโหรวหรูไห่รอบหนึ่งอย่างเงียบงัน

“ก็ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะ”

หลังจากอาคันตุกะทั้งหมดมาครบแล้ว งานเลี้ยงฉลองก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

เริ่มด้วยคนจากแต่ละตระกูลถวายของขวัญคล้ายวันพระราชสมภพและแสดงความยินดีแก่พระโอรส

คำพูดสวยหรูเป็นกระบุงหลั่งไหลพรั่งพรูออกมา ประหนึ่งสินค้าที่มิต้องการเงินเป็นของตอบแทนใด

ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ด้านข้างและรับฟังอย่างง่วงงุน

หรงซิวกวาดสายตาคราหนึ่ง ครั้นเห็นท่าทางนางอยู่ในสภาพง่วงเหงาหาวนอนก็เผลอหัวเราะออกมา ขัดจังหวะอวี๋มั่วที่กำลังขานรายชื่อของขวัญ

“พอแล้ว ของเหล่านี้ข้าจะดูภายหลัง วันนี้นอกจากจะเป็นวันเกิดของข้าแล้ว ยังมีพิธีคัดเลือกพระชายาอีกด้วย ได้เวลาที่ข้าจะต้องเลือกพระชายาเสียที ดังนั้นต่อจากนี้เรามาเริ่มกันเลยเถอะ”

ทุกคนล้วนตื่นตกใจ จากนั้นไม่นานต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมาโดยพลัน

นี่สิถึงจะเป็นจุดประสงค์หลักของงานในค่ำคืนนี้!

หรงซิวยกมือขึ้น นำสมุดพับเล่มหนึ่งส่งให้เยี่ยนชิงที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ตรวจสอบรายชื่อของผู้เข้าร่วมการคัดเลือกพระชายาก่อนแล้วกัน”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เยี่ยนชิงเปิดมันด้วยท่าทีนอบน้อมยิ่ง ใบหน้าพลันแข็งทื่อไปในบัดดล

เขาเลื่อนสายตาไปมองหรงซิวอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง

หรงซิวยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง

“ขาน”

เยี่ยนชิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“รายชื่อผู้เข้าร่วมการคัดเลือกพระชายามีดังนี้…”

“ผาแดนสวรรค์ส่งหลินเหมียวเอ๋อร์ หลินซวงซวง ซูเสี่ยวเหยียน…ตู๋ ตู๋กูเยว่!”

—————————-

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์