ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1067
สรุปบท บทที่ 1067 ตู๋กูเยว่: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1067 ตู๋กูเยว่ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1067 ตู๋กูเยว่ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“องค์ชาย ท่าน…มิเป็นไรนะขอรับ?”
หลังจากหรงซิวเดินจากมา อวี๋มั่วที่ยืนรอรับใช้อยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเสียงเบา
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ฉากเมื่อครู่นี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ!
คุณหนูหลิวเยว่จัดการเรื่องเช่นนี้ได้ยอดเยี่ยมเสียจริง!
ต่อหน้าผู้คนมากมายเพียงนี้ กระทั่งที่ว่างเพียงเล็กน้อยก็ไม่หลงเหลือให้องค์ชายของเขาเลยแม้แต่น้อย
ทว่าองค์ชายเองก็ยังลังเลนัก ว่าจะปฏิบัติต่อนางอย่างใดกันแน่ จึงทำได้เพียงแค่ไกล่เกลี่ยระงับความขัดแย้งเพียงเท่านั้น
เยี่ยนชิงที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งมิได้แสดงท่าทีใดออกมา ยามได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะครางอยู่ในลำคอ
ทำผิดเองจะไปโทษใครได้!?
คราแรกก็แนะนำให้องค์ชายเอ่ยออกไปเร็วๆ แล้ว เขาก็ไม่ยอมพูด
ช่างพอดิบพอดีเสียจริง!
สรุปแล้วเจ้าตัวก็มาหาเองถึงหน้าประตูโดยตรงเลยอย่างใดล่ะ!
แล้วต่อจากนี้น่ะหรือ?
พูดไว้เสียดิบดีว่าจะไปรับด้วยตนเอง สุดท้ายก็ไม่ได้ไป
หากคนผู้นั้นมิโกรธเคืองอันใด นั่นเรียกได้ว่าประเสริฐแล้ว!
สีหน้าของหรงซิวยังคงเป็นปกติ
“ทุกอย่างดำเนินเป็นไปตามแผน”
อวี๋มั่วรีบขานรับโดยพลัน
“ขอรับ!”
พูดจบ เมื่อเห็นว่าองค์ชายดูจะไร้ซึ่งแผนการอื่นแล้วจริงๆ ในใจของอวี๋มั่วพลันกระวนกระวายก่อนจะใช้ศอกถองใส่เยี่ยนชิง
…นี่ ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้องค์ชายให้เจ้าไปรับคุณหนูหลิวเยว่มาก่อนหรอกหรือ แล้วเหตุใดสุดท้ายถึงมากับตระกูลหลินได้? เจ้าดูสินั่น คนผู้นั้นโกรธจะตายอยู่แล้ว! ถ้าเจ้าทำงานดี ตอนนี้องค์ชายจะอยู่ในสภาพตกต่ำถึงเพียงนี้หรืออย่างใด!?
เยี่ยนชิงฉีกยิ้มเย็นเยียบ
เขาไปแล้วจะมีประโยชน์อันใด? เขาทั้งคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนก็แล้ว คนผู้นั้นก็ไม่ได้สนใจกันเลยแม้สักนิด
พูดถึงตรงนี้แล้ว ไม่ใช่เพราะว่าองค์ชายเป็นคนผิดแต่แรกหรือไร!?
ต่อให้เขาเป็นหน่วยกล้าตายแล้วอย่างใดต่อ จะให้เขาไปดับเพลิงโทสะคนผู้นั้นด้วยตัวเองหรือ?
องค์ชายยังทำเองไม่รอด นับประสาอันใดกับเขา!
สรุปก็คือองค์ชายสมควรได้รับสิ่งนี้แล้วนั่นแหละ!
เมื่อเห็นว่าองค์ชายยังคงสงบนิ่งดังเคย เยี่ยนชิงก็นั่งลงอย่างไม่สนใจพระองค์ อวี๋มั่วเกาศีรษะแกรก รู้สึกได้ว่าปวดศีรษะอย่างมาก
คิดไปคิดมาก็คิดอันใดไม่ออก จึงทำได้แค่ถอนหายใจออกมายาวเหยียดอยู่ในใจ
เฮ้อ!
ช่างมันแล้วกัน!
จะไปกังวลอันใดขนาดนั้นกันเล่า!
ในเมื่อองค์ชายไม่รีบร้อน เช่นนั้นก็คงคิดหาวิธีจัดการได้แล้วกระมัง?
หลังจากนั้นไม่นาน อวี๋มั่วก็เลิกสนใจความคิดเหล่านี้ แล้วเริ่มหันไปยุ่งวุ่นวายกับงานฉลองพระชนมพรรษาแทน
…
หรงซิวมาถึงไวกว่าที่คาดไว้เล็กน้อย หลังจากที่เขาเข้ามาก็ยังมีตระกูลอื่นๆ ทยอยมาถึง
ทว่าเนื่องจากการมีอยู่ของเขา บรรยากาศภายในโถงตำหนักใหญ่จึงเคร่งขรึมกว่าเดิมอยู่บ้างอย่างเห็นได้ชัด
ต่อให้เขาจะพูดไปแล้วก็ตามว่าให้ทุกคนทำตัวตามสบาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำตามสบายจริงๆ หรอก!
โดยเฉพาะเหล่าบรรดาคุณหนูทั้งหลายที่อวดโฉมใส่กัน ต่างก็สง่างามและเอื้อเฟื้อใจกว้าง ทุกคำพูดทุกกิริยาล้วนสงวนท่าทีสิ้น ด้วยเกรงว่าจะสร้างความรำคาญแก่ผู้ที่อยู่สูงกว่า
ต่อมา คนของหุบเขาหานซานก็มาถึง
หลังจากเข้ามาแล้ว ขบวนคนกลุ่มหนึ่งเห็นหรงซิวนั่งอยู่ด้านบนก่อน ก็เพิ่งระลึกได้ว่าตนเองมาสาย จึงรีบคุกเข่าลงคำนับ
หรงซิวปล่อยให้พวกเขานั่งลงอย่างมิใส่ใจอันใด
ทว่าใบหน้าของหานเฉวียนและคนอื่นๆ ก็ยังคงซีดเผือดอยู่ดี
พวกเขาล้วนรู้แจ้งแก่ใจว่าความผิดพลาดเล็กน้อยเช่นนี้ อาจหมายถึงไม่มีโอกาสครั้งที่สองอีก
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...