หรงซิวพยักหน้า
“เมื่อวานเจียงจื่อหยวนพูดกับข้าแล้วเล็กน้อย” ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกขมวดคิ้วมุ่น
“เช่นนั้น…ฝ่าบาทจะทำอย่างใด?”
หรงซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“แก้ปัญหาเรื่องนี้ก่อน เรื่องอื่นยังไม่ต้องรีบ”
ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกรู้ดีว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องของฉู่หลิวเยว่
“ตำแหน่งพระชายาได้ถูกเลือกแล้ว เช่นนั้น…ฝ่าบาทจะรีบ…”
หรงซิวส่ายหน้า
“อาจจะต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย เดิมทีข้ามีแผนการอยู่แล้ว ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกไม่ต้องกังวล”
“ถ้าเช่นนั้น…ก็ได้!”
เดิมทีผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกต้องการเกลี้ยกล่อมเขาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นท่าทีที่สงบนิ่งของหรงซิวเขาเองก็ไม่ได้พูดอันใดต่อ
“ข้าจะจัดการกับมันชั่วคราว รอฝ่าบาทเลือกเวลาที่เหมาะสมได้แล้ว ค่อยไปก็ยังไม่สาย”
หรงซิวประสานมือทำความเคารพแล้วพูดอย่างจริงจัง
“รบกวนท่านแล้ว”
“เฮ้อ เจ้าเด็กนี่ เรื่องที่เจ้ารบกวนค่านั้นมันน้อยนักหรือ? เพิ่มไปอีกสักเรื่องก็คงไม่เป็นไร!”
ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกหัวเราะขึ้น
“ฉวยโอกาสไม่กี่วันนี้ ให้นางได้พักผ่อนดีๆ เดินเล่นรอบๆ พระราชวังเมฆาสวรรค์เพื่อทำความคุ้นเคยเสียหน่อย”
น่าเสียดาย…
“เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน!”
ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกเหลือบสายตามองไปในห้องอีกครั้ง
“แม้ว่าตอนนี้นางจะได้รับตำแหน่งพระชายาอย่างถูกต้องแล้ว แต่ใช่ว่าหลังจากนี้จะไม่มีปัญหาตามมา เจ้า…ต้องดูแลนางให้ดี”
หรงซิวพยักหน้า น้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็หนักแน่นอย่างยิ่ง
“ท่านวางใจเถอะ มีข้าอยู่ นางจะไม่มีทางได้รับความอยุติธรรม”
…
หลังจากงานคัดเลือกพระชายาผ่านไป ฉู่หลิวเยว่ผู้ถูกเลือกก็ทำให้สาวงามมากมายอิจฉาริษยา แต่พวกนางก็เข้าใจดี
แม้ว่าหรงซิวจะจัดเตรียมการแข่งขันทั้งหมดเพื่อฉู่หลิวเยว่ แต่นางก็ใช้ความสามารถของตัวเองเอาชนะไปได้
ต่อให้ประลองกันอีกครั้ง ผู้ที่ชนะเกรงว่าจะเป็นนางเช่นเดิม
ดังนั้นหลังจากเรื่องจบแล้ว แม้ว่าสาวงามจะเสียใจและผิดหวัง แต่ก็สามารถมองออกได้อย่างรวดเร็ว
แต่ก็ยังมีคนโง่งมบางคนที่ไม่สามารถหลุดออกจากเรื่องเหล่านี้ไปได้
เจียงจื่อหยวนก็เป็นเช่นนั้น
เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่มีแหวนศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ตนเอง สุดท้ายนางก็ไม่สามารถทนเสแสร้งอีกต่อไปได้ และรีบออกจากสถานที่นั้นทันที
นาทีต่อมานางก็เข้าใจแล้วว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลย
หลายปีที่ผ่านมานี้ นางแค่คิดไปเองฝ่ายเดียวเท่านั้น!
จนสุดท้ายก็ไม่ได้อันใดกลับมา กลายเป็นแค่เรื่องน่าขันของทุกคน!
เรื่องที่นางจะเป็นพระชายา หลายปีที่ผ่านมานี้ทุกคนรับทราบอยู่ในใจ
แล้วต่อไปคนพวกนั้นจะมองนางอย่างใด นางไม่ต้องคิดก็สามารถรับรู้ได้แล้ว!
หลังจากกลับมาที่เซียนสุ่ยหลิง เจียงจื่อหยวนก็ล้มหมอนนอนเสื่อ มีไข้ขึ้นสูง
ริมฝีปากของหรงซิวไม่ขยับ เขาใช้เพียงกระแสจิตส่งหาอีกฝ่ายเท่านั้น
ตู๋กูโม่เป่าหันศีรษะกลับมา แล้วมองเขาอย่างเย็นชา
“คุยเสร็จแล้วหรือ?”
หรงซิวยิ้มบางๆ
“เรื่องที่ควรพูดก็พูดไปแล้ว”
รูม่านตาสีม่วงของตู๋กูโม่เป่าสว่างวาบอย่างรวดเร็ว! เขาพึมพำเสียงเบา
“นั่นเป็นเพียงเลือกเล่าส่วนหนึ่งเท่านั้น ต่างอันใดกับไม่ได้เล่า?”
ด้วยนิสัยของหรงซิว หากเขาเต็มใจเล่าทั้งหมดไปจริงๆ เขาคงเล่าออกไปตั้งนานแล้ว เหตุใดต้องรอถึงตอนนี้ด้วย?
แค่คิดก็รู้แล้วว่าเขาหยิบแค่เรื่องบางอย่างออกมาพูด!
อย่างน้อยในตอนนี้นังหนูได้ความทรงจำกลับคืนมาเท่าไร หรือว่าจะจำเรื่องทั้งหมดได้เมื่อไรนั้น…ก็ยังไม่มีใครรู้
หรงซิวไม่ได้ปฏิเสธ
“สุดท้ายก็แค่คลายความสงสัยในใจของนาง ทำให้นางรู้สึกโล่งใจ ไม่เช่นนั้นนางไม่สามารถหลับลงได้”
ใช่ว่าเขาจะไม่อยากเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกไป แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม
“ท่านก็รู้ ต่อให้ข้าพูดไปทั้งหมดในตอนนี้มีแต่จะเพิ่มความกังวลในใจของนาง”
ตู๋กูโม่เป่าไม่ได้ตอบอันใด แน่นอนว่าเขารู้ถึงความหมายที่หรงซิวต้องการจะพูด
และเขาก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ถ้าไม่เช่นนั้นเขาไม่จำเป็นต้องมาตามหาหรงซิว ระหว่างทางเขาสามารถเล่าให้นางฟังอย่างละเอียด
หรงซิวชะงักไปเล็กน้อย
“รอจนนางสามารถทะลวงถึงอาณาเขตเทพเซียนได้อีกครั้ง นางก็จะรู้เรื่องทั้งหมดเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...