ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1095

ฉู่หลิวเยว่กำลังดำดิ่งอยู่ห้วงแห่งความฝัน

ในความฝันนั้น นางอยู่ในสถานที่อันแปลกตา พบพานกลุ่มคนที่ไม่รู้จัก และกระทำสิ่งต่างๆ ที่นางมิคุ้นชินหลายอย่าง

และสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดก็คือ นางฝันว่าตัวเองกำลังพยายามบุกเข้าไปในอาณาเขตเซียนเทพ

เปรี้ยง!

ทัณฑ์สวรรค์สายหนึ่งผ่าลงมา!

ความเจ็บปวดพลันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย!

ฉู่หลิวเยว่ลืมตาตื่นขึ้นทันควัน!

นางหายใจหอบไม่เป็นจังหวะ ใจดวงน้อยเต้นรัวระส่ำ พร้อมกระแสโลหิตที่แล่นริ้วแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเนื่องด้วยอาการตื่นตระหนก

เสมือนว่าความเจ็บปวดนั้นยังคงอยู่

ฉู่หลิวเยว่กวาดสายตามองไปรอบๆ ประหนึ่งจับต้นชนปลายไม่ถูก

ยามนี้นางยังนอนอยู่บนเตียง และถูกห่อหุ้มด้วยผ้านวมผืนหนา มิได้บุบสลายหรือบาดเจ็บแต่อย่างใด

ทว่าในห้วงสุบิน ความรู้สึกที่ถูกทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าฟาดใส่นั้นกลับเจ็บปวดสุดแสนจะทรมาน ราวกับว่านางเคยประสบกับมันมาก่อน

ฉู่หลิวเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจางๆ อันคุ้นเคยในอากาศ

นั่นคือลมปราณของหรงซิว

ใช่แล้ว เพลานี้นางกำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ในห้องบรรทมของหรงซิว ณ ตำหนักสักการะเทพ

เมื่อคืนพวกเขาสองคนคุยกันเยอะมาก ทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับความทรงจำของเธอที่หายไปและเรื่องราวในอดีตของพวกเขา

ซึ่งสรุปได้ว่าพวกเขารู้จักกันมานานแล้ว แต่วันวานเหล่านั้นกลับมิได้เกิดขึ้นในอาณาจักรเย่าเฉิน หรือราชวงศ์เทียนลิ่ง หากแต่อยู่ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ต่างหาก

หรงซิวอธิบายให้นางกระจ่างว่า ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันและเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นทั้งหมด ล้วนเกิดขึ้นภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่

ทว่าต่อมาเขาก็พบว่านางมิใช่คนของอาณาจักรเสิ่นซวี่ แต่มาจากราชวงศ์เทียนลิ่งที่อยู่นอกพรมแดน

และหลังจากที่นางกลับไปครานั้น เรื่องวุ่นวายต่างๆ ก็เกิดขึ้น

ต่อมา เมื่อหรงซิวรู้ถึงความผิดปกติ เขาก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหาวิธีทำให้นางเกิดใหม่ในร่างของฉู่หลิวเยว่ให้ได้ และเฝ้ารอให้นางตื่นจากการหลับไหล

และเป็นเพราะความตั้งใจอันแน่วแน่ของนาง ที่เลือกจุดไฟเผาชีพจรเทียนจิงของตัวเองก่อนตาย ส่งผลให้หลังจากสิ้นใจ ดวงวิญณาณของนางก็เหลือเพียงเศษเสี้ยวและกระจัดกระจายออกไป และเขาก็หามันพบเพียงบางส่วนเท่านั้น

ดังนั้นดวงวิญญาณของนางจึงไม่สมบูรณ์ และสูญเสียความทรงจำบางส่วน

แต่ส่วนที่หายไปนั้น คือความทรงจำที่เต็มไปด้วยเรื่องราวของเราสองคน

…

ฉู่หลิวเยว่นวดหว่างคิ้วของตนไปมา

หลังจากนอนพักฟื้นได้หนึ่งคืน ในที่สุดนางก็ได้สติ

และหลังจากวิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานอยู่ชั่วขณะ ก็ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจอันใดมากขึ้น ทว่าอีกใจหนึ่งก็มีคำถามใหม่ผุดขึ้นเรื่อยๆ

เพราะนางไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงออกจากราชวงศ์เทียนลิ่ง แล้วเดินทางมายังอาณาจักรเสิ่นซวี่

ซึ่งตรงนี้หรงซิวเองก็ดูจะไม่ค่อยชัดเจนเท่าใดนัก

เพราะไม่นานหลังจากที่เขารู้ว่านางมาจากราชวงศ์เทียนลิ่ง นางก็กลับไปแล้ว เขาเองยังไม่ทันได้ถามไถ่สิ่งใดเลย

ร่างเพรียวระหงก้าวขาไปยังโต๊ะตัวหนึ่ง และรินชาให้ตัวเอง

ควันสีขาวลอยฟุ้งขึ้นมาพร้อมไอน้ำหยดเล็กๆ ที่จับตัวกันเพราะความร้อน

เสมือนว่ามันจะเพิ่งถูกต้มเสร็จ

ฉู่หลิวเยว่พลันหยุดชะงัก พร้อมแสงหนึ่งที่แวบเข้ามาในดวงตาของนาง

ความจริงแล้วเมื่อคืนนี้ นางได้ลองเชิงถามหรงซิวว่าเขารู้เรื่องเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำหรือไม่

แต่เหมือนว่าหรงซิวจะไม่รู้อันใดเกี่ยวกับมันเลย

ฉู่หลิวเยว่สงสัยมาตลอดว่าหรงซิวคือบุรุษชุดดำผู้นั้น ทว่าตอนนี้นางกลับเริ่มไม่แน่ใจแล้ว

นั่นเพราะประการแรก บุรุษชุดดำผู้นั้นผนึกดวงวิญญาณส่วนหนึ่งของนางไว้ ซึ่งหากเขาคือหรงซิวตัวจริง ก็น่าจะพยายามช่วยค้นหาเศษเสี้ยวดวงวิญญาณทั้งหมด เพื่อฟื้นความทรงจำให้นางมากกว่า

ประการที่สอง นางจำได้ว่าในความทรงจำที่เหลืออยู่นั้น นางมองเห็นร่างเงาสองร่าง

คนหนึ่งคือหรงซิว และอีกคนคือบุรุษชุดดำ

และสัมผัสหยั่งรู้ของนางในปัจจุบันก็คิดว่าหรงซิวกับบุรุษผู้นั้นเป็นคนละคนจริงๆ

อีกทั้งหรงซิวเองก็เหมือนจะไม่รู้จักคนผู้นั้นเลยสักนิด

สรุปแล้วคืออันใดกันแน่ หรืออาจต้องรอให้ความทรงจำทั้งหมดของนางกลับมาได้เสียก่อนถึงจะรู้

ครั้นคิดได้เช่นนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็กลั้นหายใจแล้วตั้งสมาธิ

นางเห็นรอยร้าวสามรอยบนเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำที่ลอยอยู่เงียบๆ ในจุดตันเถียน

มีแสงสีทองรำไรแทรกซอนออกมาจากข้างใน

เศษเสี้ยวความทรงจำของนางเองก็น่าจะรั่วไหลออกมาจากมันเหมือนกัน

ถ้าเปิดมันได้คงจะดีกว่านี้…

ฉู่หลิวเยว่พลันรวบรวมพลังปราณดั้งเดิม แล้วเตรียมโจมตีเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำอีกครั้ง!

“แอด…”

แต่แล้วประตูบานใหญ่กลับเปิดออกเสียก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน