ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1098
สรุปบท บทที่ 1098 พี่เป่าจอมเข้มงวด: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1098 พี่เป่าจอมเข้มงวด – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1098 พี่เป่าจอมเข้มงวด ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“เรื่องนี้ผู้อาวุโสถงชวนไม่ต้องห่วง”
หรงซิวยิ้มเยาะ
“หากท่านรู้สึกแย่กับเรื่องนี้ถึงเพียงนั้น ก็หาเวลาไปปลอบใจประมุขกับคุณหนูใหญ่เจียงแห่งเผ่าเซียนสุ่ยหลิงเถิด อย่างใดเสีย ท่านกับพวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอดหนิ”
ถงชวนใจกระตุกวูบ พร้อมความกระวนกระวายใจที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาทีละน้อย เขาตกใจพลันเหลือบมองหรงซิวแวบหนึ่ง
หรงซิวรู้อันใดมาอย่างนั้นหรือ?
ทว่าบนใบหน้าอันสูงศักดิ์และร้ายกาจดุจจอมมารของหรงซิว มีเพียงรอยยิ้มบางแต่งแต้มไว้จางๆ ดวงตาคมคู่นั้นลึกล้ำและดำดิ่งเสียจนคนมองอ่านความคิดของเขาไม่ออก
โอรสสวรรค์ผู้นี้ ยิ่งโตวีธีการของเขาก็ยิ่งโหดเหี้ยมและเด็ดขาดมากขึ้น แถมยังเดาความคิดได้ยากขึ้นด้วย…
ผู้อาวุโสถงอึดอัดใจอย่างมาก ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วย่อตัวลงโนเวลพีดีเอฟ
“นั่นไม่จำเป็น ข้าเป็นผู้อาวุโสของพระราชวังเมฆาสวรรค์ เดิมทีก็ควรรักษาระยะห่างจากชนเผ่าอื่นๆ อยู่แล้ว จะให้ทำเช่นนั้นได้เยี่ยงไร? ที่ข้ามาคุยกับท่านในวันนี้ก็เพื่อตัวท่านและพระราชวังเมฆาสวรรค์ทั้งหมด หากเกิดข้อผิดพลาดประการใด ข้าหวังว่าฝ่าบาทจะทรงอภัยให้”
หรงซิวพยักหน้าตอบไปราวกับไม่สนใจ พลันยกยิ้มเล็กน้อย
“แน่นอน หลายปีที่ผ่านมาผู้อาวุโสถงชวนทั้งจงรักภักดีและอุทิศตนให้พระราชวังเมฆาสวรรค์ของเรา แล้วข้าจะไม่พอใจเจ้า เพียงเพราะเรื่องเล็กๆ เช่นนี้ได้อย่างใด?”
“เช่นนั้นก็ดี ดีจริงๆ …”
เสียงของถงชวนแผ่วลงกว่าเดิม
ไม่รู้เพราะเหตุใด ทั้งๆ ที่หรงซิวก็ดูปกติดี แต่กลับเป็นเขาเองที่ร้อนใจขึ้นเรื่อยๆ หลังจากพูดคุยอีกสองสามประโยค เขาก็รีบกล่าวลาและจากไป
เมื่อเห็นเขาหายไปจากครรลองสายตาแล้ว หรงซิวก็พลันหรี่ตาลงพลางคว่ำปากอย่างผิดหวัง
“…ช่าง…อ่อนแอเสียจริง…”
ก็แค่กล่าวอย่างคลุมเครือ ก็ถึงกับลนลานมากเพียงนี้แล้ว
ไม่น่าเชื่อเลยว่าอีกฝ่ายจะวางอำนาจในพระราชวังเมฆาสวรรค์มาได้ตั้งหลายปี
และเมื่อคิดถึงเรื่องชองสำนักวิชา แววตาของหรงซิวพลันหม่นแสงลง ก่อนจะเริ่มเขียนจดหมาย
…
ขณะที่โลกภายนอกกำลังเกิดสงครามย่อมๆ ทว่ายามนี้ฉู่หลิวเยว่กลับไม่รู้เรื่องเลย
นางกำลังเล่นหมากรุกกับตู๋กูโม่เป่า
กึก!
ตู๋กูโม่เป่าดีดนิ้วส่งหมากรุกตัวหนึ่งให้ลอยไปตกลงบนกระดานหมากรุก!
ฉู่หลิวเยว่แพ้!
พรึบ!
กระดานหมากรุกพลันหายวับไป!
ฉู่หลิวเยว่บีบนวดใบหน้าของตนอย่างท้อใจ
“ข้าแพ้อีกแล้ว”
ทว่าใบหน้าเล็กๆ ของตู๋กูโม่เป่ายังคงเรียบเฉย
“ดีกว่าตาเมื่อครู่นิดหน่อย แต่ก็ยังไม่พอ”
ฉู่หลิวเยว่มองเขาอย่างเศร้าสร้อย
“ได้เดินหมากเพิ่มขึ้นห้าก้าวนี่ถือว่าคืบหน้าอยู่ใช่หรือไม่?”
ตลอดสองชั่วยามนี้ นางจำไม่ได้เลยว่าตัวเองนั้นพ่ายแพ้ไปแล้วกี่ครั้ง
และหลังจากจบสองชั่วยาม “ความคืบหน้า” อันน่าสมเพชเพียงอย่างเดียวที่ได้ก็คือ จำนวนการเดินหมากของนางเพิ่มขึ้นตั้งห้าก้าว
แต่มันก็แค่ตาเดียวเท่านั้น
“หรงซิวเองก็น่าจะเคยเล่นหมากรุกกับเจ้าใช่หรือไม่? แล้วเขาสู้เจ้าได้กี่ก้าว?”
ฉู่หลิวเยว่โพล่งถามด้วยความสงสัย
ตู๋กูโม่เป่าตวัดตาขึ้นมองนางนิดๆ
“มากกว่าเจ้าก็แล้วกัน”
ฉู่หลิวเยว่ “…”
นี่นางควรจะถามต่ออีกดีหรือไม่?!
แน่นอนว่านางรู้ว่าหรงซิวนั้นแข็งแกร่งกว่านางในตอนนี้มาก!
แม้คืนวันงานพิธีคัดเลือกพระชายา นางจะสามารถเอาชนะหรงซิวได้อย่างหวุดหวิด แต่ความจริงแล้วนางรู้ว่าเขาออมมือให้ และมิได้แสดงพลังที่แท้จริงออกมาแต่อย่างใด
และนางรู้มาตลอดว่า นางไม่มีทางชนะเขาได้จริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง คิดแล้วฉู่หลิวเยว่ก็พลันใจเสียขึ้นมา
“เช่นนั้นก็ฝึกต่อเถอะ!”
แต่ตู๋กูโม่เป่ากลับส่ายหัว
“ถึงเวลาฝึกอย่างอื่นแล้ว ถ้าจะเล่นต่อก็รอพรุ่งนี้”
ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็นึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้ตู๋กูโม่เป่าขอให้นางฝึกกับเขาแค่สองชั่วยาม และฝึกโดยใช้หุ่นเชิดที่เขา “พัฒนา” ขึ้นมาใหม่ด้วย
นางกวาดตามองไปรอบๆ
“เหมือนว่าที่นี่จะไม่เหมาะนะ?”
ตู๋กูโม่เป่ากระโดดลงจากเก้าอี้และเดินออกไปข้างนอก
“ตำหนักสักการะเทพใหญ่โตมาก ตรงไหนที่ว่าฝึกไม่ได้กัน?”
…
หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่เดินออกมา นางถึงได้รู้ว่าตัวเองกังวลมากเกินไป
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...