ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1099
สรุปบท บทที่ 1099 สู้คนป่วยไม่ได้: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1099 สู้คนป่วยไม่ได้ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1099 สู้คนป่วยไม่ได้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
แต่ไม่ทันที่ฉู่หลิวเยว่จะได้โต้ตอบ หุ่นเชิดด้านหน้าก็พุ่งเข้ามาประชิดตัวอีกครั้ง!
เรียวขาขาวของหุ่นเชิดตวัดกวาดออกไปหมายเตะฉู่หลิวเยว่!
อายเย็นปะเข้ากับอากาศด้านหน้า ฉู่หลิวเยว่เบี่ยงตัวหลบทันที!
แต่อีกฝ่ายเร็วกว่า! เขาตวัดขาเตะเข้าที่บั้นเอวของนางอย่างแรง!
ฉู่หลิวเยว่เซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แต่ก็สะกดกั้นความเจ็บปวดนั่นไว้ได้ นางหันกลับมาและจับข้อเท้าของเขาไว้ แล้วกระชากสุดแรง!
โครม!
หุ่นเชิดตัวสูงล้มลงไปกองกับพื้น!
แต่หุ่นเชิดนั้นไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เขายกขาขึ้นถีบฉู่หลิวเยว่โดยไม่ลังเล!
ฉู่หลิวเยว่รีบร่นถอยหลัง!
เจ้าหุ่นนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ!
ฉู่หลิวเยว่ในตอนนี้ไม่ใช่แค่คู่ต่อสู้ของเขาแล้ว นางแทบจะถูกไล่ล่าทุบตีให้ตายราวกับผักปลา และทำได้เพียงใช้วิธีที่กลยุทธหลบหลีกอันชาญฉลาดอื่นๆ เพื่อหาโอกาสโจมตีให้ตัวเอง
ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด!
และบางครั้งก็มีเสียงตุบตับจากการกระแทกและทุบตีดังขึ้นหลายครั้ง
ตู๋กูโม่เป่าเฝ้ามองอยู่ข้างสนาม เขายืนเอามือไพล่หลังและทอดสายตามองอย่างเงียบเชียบ
ใบหน้าเล็กขาวนวลอันน่ารักน่าชังไร้ซึ่งคลื่นอารมณ์ มีเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองไปยังสนามอย่างไม่ลดละเท่านั้น
ที่สั่งสอนนางตอนนี้ ก็เพื่อในอนาคตนางจะได้ไม่ถูกใครเขาเล่นงานเอา และยังเป็นฝ่ายเล่นงานคนอื่นได้ด้วย!
ถ้าบอกว่าไม่เจ็บปวดใจก็คงจะโกหก
แต่อย่างใดเสีย…การฝึกแบบนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก
ท้ายที่สุดแล้ว มันจะทำให้นางทะลวงผ่านขั้นพลังปราณได้แบบก้าวกระโดด!
…
เวลาสองชั่วโมงผ่านไปอย่างเชื่องช้า
กว่าฉู่หลิวเยว่จะได้โอกาสหาช่องโหว่ของคู่ต่อสู้ และรับมือกับพละกำลังอันแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้ ร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยบาดแผลเสียแล้ว
ไม่ต้องคิดทบทวนก็รู้ว่ายามนี้กายบางนั้นเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำมากมาย
แต่โชคดีที่ฉู่หลิวเยว่ยังมีพลังปราณดั้งเดิมที่สามารถดึงมาใช้ได้ ฉะนั้นความเจ็บปวดนี้จึงมิได้ส่งผลต่อจิตใจของนางมากนัก
ตู๋กูโม่เป่าพยักหน้าแล้วเรียกหุ่นเชิดกลับมา
“วันนี้พอแค่นี้ก่อน”
ฉู่หลิวเยว่พลางถอนหายใจยาวพรืด แข้งขาของนางอ่อนแรงจนเกือบจะล้มลงกับพื้น
ตู๋กูโม่เป่าเงยหน้าขึ้นมองสีของท้องฟ้าแวบหนึ่ง
“ส่วนเวลาที่เหลือ เจ้าก็ฝึกด้วยตัวเองไปก่อน”
จากนั้นเขาก็หันหลังและจากไป
“พี่เป่า เจ้าจะไปไหนหรือ?” ฉู่หลิวเยว่ถาม
ตู๋กูโม่เป่าชะงัก
“ฝึกฝน”
ฉู่หลิวเยว่ไม่เคยคิดเลยว่านางจะได้ยินคำนี้จากปากของตู๋กูโม่เป่า!
ความแข็งแกร่งของเขานั้นทรงพลังอย่างคาดเดาไม่ได้ และเหมือนว่าแม้แต่พวกของผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหก ก็ยังไม่เคยเห็นฝีมืออันลึกลับซับซ้อนของเขาเลยสักครั้ง
“อย่างเจ้ายังต้องฝึกอีกหรือ?!”
ฉู่หลิวเยว่ตะโกนถามอย่างอดไม่ได้
ตู๋กูโม่เป่าเบนสายตาหันกลับมามองนางนิดๆ พร้อมท่าทีเขินอายระคนหงุดหงิด แต่ก็ลังเลว่าจะพูดดีหรือไม่ และสุดท้ายเขาก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
แน่นอนว่าเขาต้องฝึกฝนต่อไป!
ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกขังอยู่ในร่างเล็กๆ นี่ไปตลอดชีวิต!
แต่เขาพูดอันใดแบบนี้กับฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ และทำได้แค่เดินออกมาโดยไม่พูดอันใดสักคำ
ฉู่หลิวเยว่ลูบสันจมูกอย่างครุ่นคิด
อืม ถึงพี่เป่าจะดูแข็งแกร่ง แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็มีเรื่องกังวล…
นางนั่งพักอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะตวัดขานั่งขัดสมาธิ พลางหลับตาแล้วปรับลมหายใจ
ขณะเดียวกัน สมองของนางก็เอาแต่คิดถึงฉากการต่อสู้กับหุ่นเชิดตัวนั้นซ้ำๆ
ถึงหุ่นเชิดชนิดนี้จะไม่สามารถดูดพลังปราณจากสวรรค์และโลกมาใช้ได้ แต่การต่อสู้แบบประชิดตัวของมันกลับทรงพลังอย่างมาก
ไม่ว่าจะเป็นด้านพละกำลัง ความว่องไวและอื่นๆ เมื่อเทียบกับผู้ฝึกยุทธ์ตัวจริงที่อยู่ในระดับเดียวกันแล้ว ทักษะต่างๆ ของหุ่นเชิดนั้น ล้วนแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่ากันเลย
ทั้งมากด้วยเล่ห์เหลี่ยม โหดเหี้ยมและแม่นยำ
ฉู่หลิวเยว่นั่งทบทวนรายละเอียดทั้งหมดของการโจมตีเมื่อครู่ในใจ และทำความเข้าใจอย่างรอบคอบ
กระทั่งพินิจพิเคราะห์กลยุทธ์ของคู่ต่อสู้ได้ทั้งหมด นางถึงลืมตาขึ้นมา
ยามนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว
ฉู่หลิวเยว่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วเดินไปที่ประตู
เยี่ยนชิงกำลังรอนางอยู่
“ถวายบังคมพระชายา”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...