ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1121
สรุปบท บทที่ 1121 มาสาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1121 มาสาย – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1121 มาสาย ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
จงซวิ๋นส่ายศีรษะ
“ข้าเพิ่งเข้าสำนักมาได้สองปี เลยมิเคยได้พบเจอคนผู้นั้นมาก่อน ได้ยินมาว่านางอยู่ในสำนักได้ประมาณครึ่งปีก็ออก ทว่าจนถึงตอนนี้ในสำนักเองก็ยังมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับคนผู้นั้นแพร่กระจายไปทั่ว”
เขาเดาะลิ้นครั้งหนึ่ง
“ได้ยินมาว่านางเป็นบุคคลที่เก่งกาจรอบด้านชนิดหาตัวจับได้ยากด้วย”
“บุคคลที่เก่งกาจรอบด้านหรือ?”
“ใช่ นอกจากจะเป็นจอมยุทธ์ ปรมาจารย์และเซียนหมอ นางยังชำนาญเรื่องการหลอมอาวุธอีกด้วย! อีกทั้งพรสวรรค์ในทุกด้านก็ล้วนอยู่ในระดับแนวหน้า! ได้ยินว่าตอนนางเพิ่งเข้าสำนักใหม่ๆ ลำพังแค่สู้กันเพื่อคัดเลือกผู้มีคุณสมบัติที่จะได้เป็นอาจารย์ของนาง ผู้อาวุโสที่เข้าร่วมการแข่งขันมีไม่ต่ำกว่าสิบท่าน สุดท้ายแล้วก็ไร้ทางเลือก ท่านเจ้าสำนักจึงออกหน้ารับนางเป็นศิษย์ด้วยตัวเอง”
“นั่นถือเป็นศิษย์คนแรกของเจ้าสำนักในรอบร้อยปีเลยล่ะ”
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าชำนาญแม้กระทั่งการหลอมอาวุธ…สมกับที่ได้รับขนานนามว่า ‘ผู้เก่งกาจรอบด้าน’ โดยแท้
อัจฉริยะแบบใดกันที่บรรดาผู้อาวุโสในสำนักหลิงเซียวไม่เคยพบเจอมาก่อน?
สามารถทำให้พวกเขาเป็นเช่นนี้กันได้ ก็พิสูจน์แล้วถึงความโดดเด่นเหนือใครของคนผู้นั้น
“เพียงแต่น่าเสียดายนักที่นางหายตัวไปหลังอยู่ได้ครึ่งปี และไม่ได้กลับมาอีกเลยจนถึงปัจจุบัน นับแต่นั้นเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายเอง ก็ไม่เอ่ยถึงนามของคนผู้นั้นอีกเลย พากันทำประหนึ่งว่านางมิเคยมีตัวตนอยู่ตั้งแต่แรกก็มิปาน ทุกคนเองก็ไม่ค่อยได้เอ่ยถึงนางบ่อยแล้วเช่นกัน”
จงซวิ๋นถอนหายใจแล้วเอ่ย
“ที่ข้าเคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มาบ้าง ก็เพราะว่าก่อนหน้านี้เคยเผลอบุกรุกเข้าไปในสวนสมุนไพรของนางเข้า หลังจากนั้นก็ถูกศิษย์พี่หญิงคนหนึ่งบ่นจนหูชาถึงได้รู้มาบ้าง”
“สวนสมุนไพรหรือขอรับ?”
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง
“ไม่ใช่ว่าสมุนไพรที่ทุกคนในสำนักใช้กันล้วนได้มาจากหุบเขาวาโยโอสถหรอกหรือ?”
พื้นที่ของสำนักหลิงเซียวนั้นกว้างใหญ่มาก กินเนื้อที่ของเทือกเขาที่ติดต่อกันเป็นแนวยาว
ท่ามกลางอาณาเขตของเซียนหมอ มีพื้นที่ส่วนหนึ่งที่ใช้สำหรับเพาะสมุนไพรขึ้นมาโดยเฉพาะซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อหุบเขาวาโยโอสถ
แก่นแท้ของสวรรค์โลกาที่ได้รับการหล่อเลี้ยงมาเป็นระยะเวลากว่าหมื่นปี ทำให้หุบเขาวาโยโอสถกลายเป็นสถานที่เลอค่าอันแสนวิเศษ ที่ใช้เพาะปลูกสมุนไพรทุกชนิดอันมีค่าดั่งสมบัติที่มีราคาสูง
สมุนไพรส่วนใหญ่ที่ใช้กันในสำนักล้วนมาจากที่แห่งนี้ทั้งสิ้น
“อ้อ แล้วเจ้าสำนักก็ช่วยขุดตระเตรียมพื้นที่ในหุบเขาวาโยโอสถ สำหรับทำสวนสมุนไพรให้นางผู้เดียว เวลานางจะปรุงยาก็จะใช้ได้แค่สมุนไพรที่มาจากการปลูกในสวนของตัวเองเท่านั้น”
“เหตุใดถึงทำเช่นนี้เล่า? ถ้าหากว่านางเป็นบุคคลที่เก่งกาจหาได้ยาก เช่นนั้นสมุนไพรที่จะต้องใช้ยามปรุงยาย่อมมีไม่น้อย การทำเช่นนี้มิใช่เป็นการขัดขวางหนทางสู่การเป็นเซียนหมอของนางหรอกหรือ?”
ต่อให้ขุดที่เตรียมสวนได้ การเพาะสมุนไพรด้วยตัวเองก็เรียกได้ว่าช้ามาก!
ต้องเข้าใจก่อนว่ามีสมุนไพรหลายชนิดที่ต้องการร้อยหรือกระทั่งหลักหมื่นปีในการเติบโต ยาจึงจะได้ประสิทธิภาพเพียงพอ
“ย่อมไม่เป็นเช่นนั้น นางเองก็สามารถใช้สมุนไพรในหุบเขาวาโยโอสถได้เช่นกัน เพียงแต่ต้องเขียนคำร้องล่วงหน้า แล้วรอให้ผู้อาวุโสที่คอยเฝ้าดูหุบเขาวาโยโอสถเห็นชอบเสียก่อน ถ้าหากผู้อาวุโสยินยอม นางก็ใช้ได้ หากว่าไม่ยินยอม เช่นนั้นก็…”
ฉู่หลิวเยว่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาคราหนึ่ง
“เหตุใดจึงได้มีกฎประหลาดเช่นนี้ออกมาได้กัน”
จงซวิ๋นชะงัก
“เพราะตอนเข้าสำนักมาได้หนึ่งเดือน นางก็เล่นเก็บเอาสมุนไพรชั้นยอดที่มีคุณภาพดีที่สุดกว่าร้อยชนิดไปใช้จนหมดเลยน่ะสิ”
ฉู่หลิวเยว่ “…ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง”
หากพูดเช่นนี้แล้ว คนผู้นั้นก็เรียกได้ว่ามีความสามารถจริงโดยแท้…
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเสียงเนือยออกมา
จงซวิ๋นทำสีหน้าพิลึกพิลั่นยามจ้องมองไปยังฉู่หลิวเยว่
“บรรดาผู้อาวุโสต่างก็มีเกียรติและคุณธรรมสูงส่ง จะไปลงไม้ลงมือกับแม่นางที่อ่อนวัยอยู่ได้อย่างใดกัน”
ฉู่หลิวเยว่ “… คนผู้นั้นเป็นสตรีหรอกหรือ!?”
“ข้าก็ไม่เคยพูดเสียหน่อยนี่ว่าเป็นบุรุษ?”
จงซวิ๋นเอ่ยย้อนถาม
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะพลางค่อนขอด
“เฮอะๆ…ก็ข้าฟังว่านางสามารถก่อ…เก่งกาจปานนี้ เลยเผลอคิดไปแบบนั้น…”
“ได้ยินว่าตอนนั้นน่ะเจ้าสำนักและบรรดาผู้อาวุโสต่างก็ชื่นชอบนางอย่างมาก โดยเฉพาะผู้อาวุโสฮวาเฟิงที่สอนการใช้ค่ายกลให้นางตัวต่อตัว ทว่ามิรู้ว่าด้วยเหตุใด หลังจากที่นางหายตัวไปอย่างไร้สาเหตุ ทุกคนต่างก็มิพูดถึงนางกันอีกเลย”
“ศิษย์น้องฉู่เยว่ วันนี้ที่พูดกับเจ้าไปเยอะถึงเพียงนี้ล้วนเป็นความลับระหว่างเราเท่านั้นนะ เจ้าไม่ต้องใส่ใจมากนัก ส่วนเรื่องของผู้อื่น…”
“ศิษย์พี่จงซวิ๋นโปรดวางใจ ควรพูดอันใดควรทำสิ่งใด ข้าล้วนแจ้งประจักษ์แก่ใจดี” ฉู่หลิวเยว่ยิ้ม
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...