ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1143

จะว่าไปก็แปลกนัก ตาน้ำพุนี้ผุดขึ้นมาจากยอดเขาของเขาหมื่นเมรัยอย่างเคย แต่มิอาจรู้ได้ว่าสุดท้ายแล้ว น้ำพุที่อยู่ภายในนั้นพวยพุ่งออกมาได้อย่างใด

ขนาดของตาน้ำพุกับบ่อน้ำปกตินั้นห่างกันไม่มาก บริเวณขอบของมันเป็นหินภูเขาสีขาวกึ่งโปร่งใส มิอาจรู้ได้ว่าเพราะภายในบรรจุน้ำพุไว้เต็มเปี่ยม หรือเป็นเพราะแสงจันทร์สว่างสุกใสเหลือเกิน โดยรวมแล้วถึงทำให้ตาน้ำพุนี้ดูมันเงาแลชุ่มชื้นเป็นพิเศษ

เมื่อมองจากที่ไกลๆ น้ำพุจากตาน้ำพุก็ยังคงพวยพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง จากนั้นมันก็ไหลเอื่อย ก่อตัวเป็นธารน้ำสายหนึ่งที่แผ่ขยายลำน้ำมาจากยอดเขา

คนจำนวนไม่น้อยพากันยืนอออยู่โดยรอบ มีบางคนที่ถือกาสุราหรือจอกสุราที่รินจนเต็ม บ้างก็ดื่มสุราลงไปรวดเดียว บ้างก็ละเมียดลิ้มชิมอย่างช้าๆ

ทุกคนต่างก็หันหน้าพูดคุยสนทนาด้วยกันอย่างออกรส บรรยากาศครึกครื้นคึกคักยิ่งนัก

จุดที่นั่งที่จองไว้ดิบดีก่อนที่พวกฉู่หลิวเยว่จะมาถึง ที่แท้ก็เป็นขอบเขตข้างลำน้ำนี่เอง

จากตรงนี้นั้นก็ยังคงห่างจากตาน้ำพุประมาณหนึ่ง

ฉู่หลิวเยว่กวาดสายตามอง ก็จำได้ว่าคนเหล่านั้นที่ยืนล้อมรอบตาน้ำพุได้ใกล้ที่สุดเป็นศิษย์พี่ชายหญิงที่ต่างก็แข็งแกร่งไม่เป็นรองใคร

ยามมองไปยังคนที่อยู่ข้างกัน เห็นชัดเลยว่าสีหน้าแฝงด้วยความอิจฉาอย่างมาก

ทว่า ไม่มีผู้ใดก้าวข้ามเส้นขอบเขตไปแม้แต่คนเดียว

ดูท่าแล้วทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างก็ยึดมั่นในกฎทั้งสิ้น

“ไม่รู้เลยว่าเมื่อไรพวกเราถึงจะได้ไปยืนอยู่ใกล้ๆ ตาน้ำพุบ้าง…”

จัวเซิงกดเสียงต่ำอย่างหาได้ยาก ภายในแววตาเปี่ยมด้วยความอิจฉา

“ได้ยินมาว่าน้ำพุที่เพิ่งผุดออกมาจากตาน้ำพุ กักเก็บพลังที่บริสุทธิ์อย่างยิ่งยวด หลังจากที่น้ำไหลเอ่อออกมา ประสิทธิภาพของมันก็จะอ่อนแอลงไปมาก ถ้าหากไปยืนอยู่ตรงนั้นได้…”

“เห้อ! มีใครในสำนักบ้างที่ไม่อยาก? แต่มันจะไปง่ายขนาดนั้นได้อย่างใด? ต้องเข้าใจก่อนว่าพวกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะล้วนเป็นห้าสิบอันดับแรกจากงานประลองชิงอวิ๋น!”

หางคิ้วของฉู่หลิวเยว่เลิกขึ้นเล็กน้อย

ห้าสิบอันดับแรก เช่นนั้นโดยปกติแล้วก็คือสี่สิบกว่าคน

มิเช่นนั้นก็สามารถพูดได้ว่าสี่สิบอันดับแรกไปจนถึงสามสิบอันดับแรกเสียด้วยซ้ำ

การจัดอันดับเช่นนี้ภายในสำนักย่อมนับได้ว่าเป็นกลุ่มที่มีความสามารถโดดเด่นอย่างมาก

แต่แน่นอนว่ามิอาจพูดได้ว่าเป็นระดับต้นๆ

พวกที่เก่งกาจเหนือใครกลุ่มนั้นคงไม่มีใครมาปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้หรอก

ฉู่หลิวเยว่เบนสายตากลับมา สาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ธารน้ำพลางมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์

พอยืนอยู่ตรงนี้ก็สัมผัสได้ถึงลมปราณอันเบาบางที่ถูกกักเก็บไว้อยู่ภายใน

ราวกับว่า…เป็นกระแสพลังบริสุทธิ์ที่มีความพิเศษเฉพาะตัวรูปแบบหนึ่งก็มิปาน

ในใจฉู่หลิวเยว่บังเกิดความสงสัยขึ้นมาหลายส่วน

ได้ยินมาว่าในอดีต เขาหมื่นเมรัยลูกนี้แท้จริงแล้วเป็นเพียงยอดเขาธรรมดาลูกหนึ่งเท่านั้น

อยู่มาวันหนึ่งเมื่อพันปีก่อน มิรู้ว่าเหตุใด ฟ้าดินเกิดวิกฤตแปรปรวน ลมพายุก่อตัวขึ้น

หลังจากความวุ่นวายได้สงบลง บนเขาหมื่นเมรัยก็ปรากฏสิ่งอันน่าอัศจรรย์เช่นนี้ออกมา

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาได้หลายปีดีดักแล้ว

“จิ๊ สุราของเขาหมื่นเมรัยนี่เป็นของดีโดยแท้!”

จัวเซิงห้ามความอยากรู้อยากเห็นของตนไว้ไม่ไหว ฉวยตักสุรามาเต็มจอก หลังดื่มลงไป ดวงตาทั้งสองก็พลันเปล่งประกาย

“พวกเจ้าเองก็ลองดูซี!”

หลัวเยี่ยนหมิงและหลัวซือซือเองก็ผลัดกันดื่มคนละอึกสองอึก จากนั้นก็ทยอยกันแสดงสีหน้าตะลึงงันออกมา

“เป็นของดีจริงๆ ด้วย!”

“รสกลมกล่อมยิ่งกว่ามะแขว่นใบเขียว ที่พวกเราเคยดื่มกันก่อนหน้านี้ที่ตระกูลอีกนะนี่…”

นางหันศีรษะมามอง ถวนจื่อที่ไม่รู้ว่าปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อใดนั่งยองอยู่บนไหล่ของนาง

ในตอนนั้นเอง มันก็มองไปทางธารน้ำพุด้วยดวงตาอันเป็นประกาย ท่าทีของมันดูกระหายอยากเสียเหลือเกิน

ฉู่หลิวเยว่ “เจ้าอยากดื่มหรือ”

ถวนจื่อพยักหน้าหงึกหงักอย่างบ้าคลั่ง

อยากสิ!

อยากมากด้วย!

กลิ่นมันหอมหวนเสียเหลือเกินเข้าใจหรือไม่!?

ฉู่หลิวเยว่มองท่าทางอันหาได้ยากเช่นนี้ของมันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ก่อนจะเอื้อมไปหยิบจอกสุราแล้วเติมจนเต็มจอก จากนั้นก็ยื่นส่งให้มันตรงหน้า

“นี่ ให้เจ้า”

ถวนจื่อยื่นศีรษะเข้าไปใกล้แล้วดื่มไปอึกหนึ่ง นัยน์ตาของมันก็ยิ่งทอประกายแสงสว่างวาบ

ไม่ทันไร น้ำพุภายในจอกนั้นก็ถูกถวนจื่อดื่มจนหมดเกลี้ยง

มันใช้ลิ้นแตะเพดานปากทำเสียงเดาะลิ้น แล้วมองอย่างกระหายไปทางฉู่หลิวเยว่ ภายในแววตาเปิดเปลือยทุกความรู้สึก

“เอาอีกหรือ?“

ฉู่หลิวเยว่กวาดตามองพุงของมันอย่างสงสัย

ตอนนี้ถวนจื่อยังไม่ได้คืนสู่ร่างที่แท้จริง แต่ว่าขนาดตัวมันเท่าฝ่ามือ จอกเมื่อครู่ก็สามารถครอบตัวมันได้ทั้งตัวแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน