ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1157
สรุปบท บทที่ 1157 พลาดพลั้ง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1157 พลาดพลั้ง – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1157 พลาดพลั้ง ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ถวนจื่อผู้ถูกทิ้งกลางคัน “…”
นายหญิง เจ้าพูดอันใดผิดไปหรือเปล่า? หือ?
เจ้ามิได้หมายความเช่นนั้นจริงๆ ใช่หรือไม่!?
ถวนจื่อยึดมั่นในความหวังสุดท้าย ก่อนจะค่อยๆ หันศีรษะไปมองอย่างกล้ำกลืน และพอสบตากับฉู่หลิวเยว่ มันก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
ฉู่หลิวเยว่ส่งสายตาอับจนระคนเสียใจกลับมา
ต้องขอโทษจริงๆ นะ!
เพราะสัญชาตญาณของนางบอกว่า เรื่องนี้มันร้ายแรงมาก! มากเกินกว่านางจะรับไหวแน่ๆ!
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเหล่าผู้อาวุโสในตอนนี้แล้ว หากนางไม่ยอมยื่นหมูยื่นแมวล่ะก็ เกรงว่านางคงโดนเชือดเสียเองแน่!
ฉู่หลิวเยว่คิดทบทวน นางไม่ได้แข็งแกร่งพอที่จะสู้รบปรบมือกับผู้อาวุโสสามคนนี้
ฉะนั้นแล้ว…ยอมเสียหนึ่งรอดหนึ่งจะดีกว่า!
นางหิ้วปีกของถวนจื่อแล้วยื่นมันไปข้างหน้า ใบหน้าง้ำงอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็ดูจริงจังมากเช่นกัน
“ทั้งหมดเป็นเพราะศิษย์ไม่อยู่ในระเบียบวินัย ทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ แต่พละกำลังของศิษย์ยังด้อยนัก เมื่อครู่จึงมิอาจห้ามปรามมันได้จริงๆ…”
อย่างใดเสีย กษายะหางวายุก็เป็นถึงอสูรศักดิ์สิทธิ์ หากมันยืนกรานจะทำอันใดสักอย่าง แน่นอนว่าแค่จอมยุทธ์ระดับเจ็ดขั้นต้นคนหนึ่ง ย่อมหยุดยั้งมันไม่ได้อยู่แล้ว
ผู้อาวุโสทั้งสามคนต่างมองหน้ากัน
ตอนนั้นพวกเขาเองก็เห็นเต็มสองตาว่า แท้จริงแล้วกษายะหางว่ายุตัวนี้บินถลาออกไปเอง
ต่อให้ฉู่เยว่จะห้าม ก็ห้ามไม่ทัน
“แต่มันคืออสูรศักดิ์สิทธิ์ในพันธะสัญญาของเจ้า”
ผู้อาวุโสเหวินซีเอ่ยปาก
“เจ้าเองก็ต้องรับโทษด้วย!”
ฉู่หลิวเยว่ใจกระตุกวูบ
“ตั้งแต่วันนี้ เจ้าจะถูกกักบริเวณบนเขาเฝิงหมินเป็นเวลาหนึ่งเดือน!”
เขาเฝิงหมินหรือ?
ฉู่หลิวเยว่ขบกัดริมฝีปากอย่างใช้ความคิด
ไม่กี่วันมานี้ นางใช้เวลาส่วนใหญ่ศึกษาเรื่องของสำนักวิชา และเริ่มเข้าใจสิ่งต่างๆ ในสำนักมากขึ้น แต่นางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้มาก่อนเลย…
“หนึ่งเดือนหรือ? นั่นมันนานเกินไปหรือเปล่า?…”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงถามยังลังเล
“แล้วเด็กนี่ก็ยังเป็นศิษย์คนใหม่ยังเป็นเด็กฝึกงานคนใหม่ของวั่นเจิงอีก…”
ไอ้แก่นั่นไม่ได้รับศิษย์มาหลายปีแล้ว ยากมากที่จะมีใครเข้าตาเขาอย่างวันนี้ แน่นอนว่าเขาต้องปฏิบัติกับศิษย์ผู้นี้ดั่งสมบัติล้ำค่า
และถ้าสั่งกักบริเวณศิษย์ของเขาหนึ่งเดือนจริงๆ ไอ้แก่นั่นได้อาละวาดแน่ๆ
ผู้อาวุโสเหวินซีหยุดชะงัก
“เช่นนั้นก็สิบวัน! ลดทอนกว่านี้ไม่ได้แล้ว!”
คราวนี้ผู้อาวุโสอีกสองคนไม่คัดค้าน
ผู้เฒ่าเหวินซีใช้สายตากวาดมองไปรอบๆ ตัวของถวนจื่อ
ถวนจื่อกอดมือของฉู่หลิวเยว่ไว้แน่น
“ยามนี้หัดรู้จักกลัวแล้วหรือ?”
ผู้อาวุโสเหวินซียิ้มเยาะเบาๆ
“หลังจากนี้ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ากล้าทำแบบนี้อีก…”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวอย่างขึงขัง
ผู้เฒ่าเหวินซีหัวเราะเหอะ
“เจ้าอีกคน! เพิ่งเข้ามาวันแรกก็สร้างปัญหาเช่นนี้เสียแล้ว!”
เหตุใดก่อนหน้านี้เขาถึงมองว่าเด็กนี่ซื่อสัตย์และว่านอนสอนง่ายกันนะ?
ฉู่หลิวเยว่ก้มหัวลงฟังคำเทศนาของผู้อาวุโส
ขณะเดียวกัน สีสันของท้องฟ้าก็พลันสว่างขึ้นทีละนิด นางยืนเอามือแนบข้างลำตัวและก้มหน้าลงเล็กน้อย จนเห็นเพียงแพขนตาหนาที่กำลังสั่นไหว และเรียวคางมนขาวเนียน
มองแล้วราวกับกำลังตั้งใจฟังคำสั่งสอนอย่างเงียบเชียบ
ทำให้ผู้อาวุโสเหวินซีพูดไม่ออกไปชั่วขณะ และจำต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงไป
อันที่จริงพอถึงตอนนี้เขาเองก็มองออกว่าเด็กคนนี้มิใช่คนหัวอ่อนอย่างที่คิด
แต่ทว่า…
ด้วยท่าทางสำนึกผิดเช่นนี้ ทำให้เขามิอาจตำหนิต่อไปได้
“แค่นั้น”
ผู้อาวุโสเหวินซีโคลงศีรษะเบาๆ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...