ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1162
สรุปบท บทที่ 1162 รนหาที่ตายถึงหน้าประตู: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1162 รนหาที่ตายถึงหน้าประตู จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1162 รนหาที่ตายถึงหน้าประตู คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ฉู่หลิวเยว่ลืมตาขึ้นทันที!
พร้อมกับแสงประหลาดวาบผ่านนัยน์ตาของนาง!
แววตาอันคมกริบและเฉียบขาดนั่น ทำให้คนมองไม่กล้าสบตาโดยตรง!
แต่แสงนั้นพลันหายไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นางจะกลับมาทำท่าทางเกียจคร้านแลไม่แยแสเหมือนเดิม
ร่างเพรียวบางยืดเอวขึ้น พลางขยับกล้ามเนื้อและกระดูก ร่างกายที่นั่งอยู่ในอิริยาบถเดิมเป็นเวลานาน ส่งเสียงกรอบแกรบออกมาชัดเจน
ถึงเวลาแล้วสินะ…
ฉู่หลิวเยว่คิดในใจ
นี่ผ่านไปสิบวันแล้วหรือ?
แต่เหตุใดนางถึงไม่รู้สึกอันใดเลย?
ตลอดเวลาที่ผ่านมา นางทำเพียงฝึกลมปราณเท่านั้น
แต่เหมือนว่าเพียงพริบตา ก็ถึงเวลาที่นางต้องออกไปแล้ว
ฉู่หลิวเยว่ยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ
ทุกอย่างในห้องนี้ยังเหมือนเดิมกับตอนที่นางเข้ามาที่นี่ครั้งแรก ไร้ซึ่งการเปลี่ยนแปลงใดๆ
ทว่าสิ่งที่นางไม่รู้ก็คือ ก่อนที่นางจะลืมตาขึ้น ลวดลายบนผนังเหล่านั้นก็ได้คลายตัว และกลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว
แต่แน่นอนว่านางมองไม่เห็น
นางหยิบถวนจื่อที่ฟุบอยู่ข้างๆ ขึ้นมา
อาจเป็นเพราะพลังปราณเหล่านั้นถูกดูดซึมจนหมดแล้ว บนตัวของถวนจื่อในตอนนี้จึงไม่มีร่องรอยของทัณฑ์สวรรค์สีเงินอีก
ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าสีของขนปีกจะเข้มขึ้นกว่าเดิมด้วย
บางที นี่อาจเป็นสัญญาณของพลังแห่งสายเลือดที่ถูกปลุกขึ้นมาก็ได้?
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดพลางเดินไปเปิดประตู
อย่างใดก็ตาม ในขณะที่นางกำลังจะเอื้อมมือจับประตู ก็จำต้องหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมองด้านหลัง พลันหรี่ตาลงทันควัน
อืม…ถ้านางอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพัก จะเป็นอันใดหรือเปล่านะ?
ไม่รู้เพราะอันใด แต่นางรู้สึกสบายใจยามได้ฝึกฝนอยู่ที่นี่
พลังปราณรอบข้างหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของนางโดยธรรมชาติ หล่อเลี้ยงกล้ามเนื้อและกระดูกทั่วร่าง และเพิ่มลมปราณให้นาง…
ท่ามกลางขั้นตอนเหล่านี้ นางไม่รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด
ทุกอย่างลื่นไหลคล่องตัวราวกับธารน้ำขนาดใหญ่
เสมือนว่า…พลังปราณเหล่านี้ ถูกลิขิตให้เป็นของนางตั้งแต่ต้น
ความรู้สึกนี้ช่างละเอียดอ่อนนัก และเป็นสิ่งที่นางไม่เคยสัมผัสมาก่อน
“ท่านผู้อาวุโส…”
นางเอ่ยปากในทันใด พลันหยุดกลางคัน
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากนอกประตู
“กระไรหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่คิดแล้วคิดอีก ก่อนจะยิ้มบาง แล้วเปลี่ยนประโยคครึ่งหลังที่เหลือเสีย
“สำหรับการดูแลศิษย์ในช่วงที่ผ่านมา ศิษย์ต้องขอขอบพระคุณท่านมากขอรับ”
คนผู้นั้นพึมพำเบาๆ
หลังจากเข้าไปในประตูบานนี้แล้ว ก็ยากที่เขาจะเข้าไปแทรกแซงกระบวนการเหล่านั้นได้ โดยเฉพาะบานที่เด็กคนนี้เลือกเขายิ่งทำอันใดไม่ได้ แม้แต่จะยกปลายนิ้วขึ้นยังทำไม่ได้เลย
แล้วขอบคุณเขาที่ดูแลหรือ?
“รีบออกมาได้แล้ว!”
ฉู่หลิวเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ และปรายตามองห้องนั้นครั้งสุดท้าย แล้วหันหลังจากไป
แสงสีขาวสว่างวาบปรากฏตรงหน้า ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงตามสัญชาตญาณ
หลังจากที่ดวงตาชินกับแสงจ้า นางถึงมองเห็นภาพสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบๆ ได้ชัดขึ้น
ห้องโถงใหญ่ที่ดึงดูดสายตานั้นว่างเปล่าไร้ผู้คน และเหมือนกับตอนที่นางเข้ามาไม่เปลี่ยน
นางหันกลับไปมองอีกทาง
ประตูทั้งเจ็ดบานยังลอยตัวอยู่ที่เดิม
ราวกับว่า…การฝึกจิตในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน
“ไปเถอะ”
หลังจากออกมาจากประตูแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็ยังไม่สามารถหาต้นตอของเสียงลึกลับนี่ได้
เสียงนั้นดังก้องเหมือนว่ามันแพร่กระจายไปทั่วทั้งห้องโถง แต่ความจริงแล้วมันดังอยู่ในหูของนางเท่านั้น
ฉู่หลิวเยว่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง และหันไปทางประตูทั้งเจ็ดบานแล้วโค้งคำนับ
“ศิษย์ขอลาขอรับ”
หลังจากพูดจบ นางก็หันหลังกลับและเดินออกไป
ทว่าขณะก้าวเท้าออกไปได้แค่หนึ่งก้าว…
“หือ?”
เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง ราวงุนงงระคนสงสัย
ฉู่หลิวเยว่หยุดเดินทันที ร่างเพรียวยืนตัวตรงอยู่ที่เดิม พลางหันศีรษะกลับมาทางเดิมอย่างแน่วแน่ และปล่อยให้สายตาคมกริบเสมือนใบมีดของคนผู้นั้น กวาดสายตามองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ท่านผู้อาวุโส ยังมีเรื่องใดข้องใจหรือขอรับ?”
แต่น้ำเสียงของเขากลับแฝงไปด้วยความฉงนใจ
“…ลมปราณบนตัวเจ้าแข็งแกร่งขึ้นหรือ?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...