ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1163
สรุปบท บทที่ 1163 ท้าประลอง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1163 ท้าประลอง – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1163 ท้าประลอง ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เมื่อได้ยินเสียงนั่น ทุกคนต่างก็หันไปมองอย่างพร้อมเพรียง
ก่อนจะเห็นเด็กหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงิน ที่มายืนอยู่ด้านหลังพวกเขาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
ถึงจะดูผอมไปสักหน่อย แต่กลับดูสูงเพรียวอย่างมาก ใบหน้านวลแลหล่อเหลา ดวงตากลมใสสะอาดบริสุทธิ์
เขามองมาทางนี้ ริมฝีปากสีชาดยกขึ้น มุมปากระบายยิ้มบางเบา ราวกับสายลมเอื่อยๆ ที่พัดผ่านกลุ่มเมฆไปอย่างนุ่มนวล นำพามาซึ่งความรู้สึกอันผ่อนคลายและสบายใจ
คนหนุ่มสาวเหล่านั้นตะลึงไปครู่หนึ่ง
ในกลุ่มของพวกเรา มีทั้งคนที่อยู่บนเขาหมื่นเมรัยในวันนั้นและคนที่ไม่ได้อยู่
แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักมักจี่กับฉู่เยว่แต่อย่างใด
แต่พอได้เห็นเขาชัดๆ อีกครั้งในยามนี้ ถึงได้รู้ว่าเจ้าเด็กนี่มัน…หล่อเหลาเอาการขนาดไหน
“ฉู่เยว่ เจ้ากลับมาแล้วหรือ!?”
จงซวิ๋นดึงสติกลับมาได้เป็นคนแรก ก่อนจะตอบสนองแล้วร้องทักเขาทันที
เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วเดินเข้าไปมองสำรวจรอบตัวฉู่หลิวเยว่ด้วยท่าทางเป็นกังวล
“เจ้าไม่เป็นอันใดนะ?”
การถูกคุมขังอยู่บนภูเขาเฝิงหมินเป็นหนึ่งในวิธีการลงโทษที่รุนแรงที่สุดของสำนักวิชา
เขาเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่ แต่กลับต้องเผชิญกับเรื่องเช่นนี้ เขาคงลำบากมากแน่ๆ
เมื่อสบเข้ากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของจงซวิ๋น ฉู่หลิวเยว่ก็ถึงกลับปรับอารมณ์ไม่ถูก หัวใจดวงน้อยอุ่นวาบขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ศิษย์พี่จงซวิ๋นวางใจได้ขอรับ ข้าสบายดี”
หรือจะพูดว่า ดีมากเป็นพิเศษเลยก็ว่าได้!
เดิมทีจงซวิ๋นคิดว่านางพูดแบบนั้นเพื่อให้ตนวางใจ
แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาก็พบว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านั้นดูผ่อนคลายมากขึ้น ดวงตาประดับรอยยิ้ม ราวกับว่าเขาสบายดีจริงๆ
เขาถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
“เช่นนั้นก็ดีแล้ว…”
“เจ้าหรือฉู่เยว่?”
พลันมีเสียงของใครบางคนที่นางไม่รู้จักดังขึ้น
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นทันที
มีคนสามคนยืนอยู่ตรงข้ามนาง พวกเขายังดูเด็กและน่าจะอายุไม่เกินยี่สิบหนาว
คนที่เอ่ยทักนางคือคนที่ยืนอยู่หน้าสุด
ยามนี้เขากำลังยืนกอดอกอย่างถือตัว แล้วจ้องมองฉู่หลิวเยว่ไม่วางตา
แววตาของเขาดูซับซ้อนและยากจะอธิบาย
“เพิ่งเข้าสำนักก็ถูกจับไปขังบนเขาเฝิงหมินแล้ว ศิษย์น้องฉู่เยว่ช่างเก่งกาจนัก ฝีมืออย่างข้าเทียบไม่ติดเลยจริงๆ! ฮ่าฮ่า!”
ถ้อยคำที่ฟังดูไม่จริงใจเหล่านี้ เต็มไปด้วยการประชดประชันเสียดสี
“เจ้า…”
จงซวิ๋นชักสีหน้าทันทีและกำลังจะโต้ตอบ แต่ก็ถูกฉู่หลิวเยว่ที่อยู่ข้างๆ ยั้งไว้ก่อน
นางก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าแล้วแย้มยิ้ม
“ใช่แล้ว ข้าเองก็คิดเช่นนั้น ความจริงแล้วข้าน่ะ เก่งกาจกว่าพวกท่านเยอะเลย”
อีกฝ่ายหยุดหัวเราะทันที
“แต่พวกท่านอย่าได้เสียใจเลย บางครั้งท่านก็ต้องยอมรับความจริง”
ดูเหมือนฉู่หลิวเยว่จะไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคนเหล่านั้น ริมฝีปากบางยกยิ้ม พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงรื่นหู
หากแต่สิ่งที่กล่าวไปนั้น กลับทำให้คนฟังเจ็บแค้นเจียนตาย
“เหอะ!”
ต่างฝ่ายต่างเงียบไปพักหนึ่ง และในที่สุดกลุ่มคนรุ่นเยาว์เหล่านั้นก็ได้สติกลับมา
“พูดอันใดของเจ้า?”
ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาอย่างใสซื่อ
“เหมือนว่าพวกศิษย์พี่จะหูไม่ค่อยดี เช่นนั้นข้าจะพูดให้ฟังอีกครั้ง”
นางฉีกยิ้มกว้าง รอยยิ้มนั้นดูสดใสประหนึ่งเป็นมิตรต่อเหล่ามนุษย์และสัตว์โลก
ทว่าคำพูดที่พวยพุ่งออกมานั้น กลับทิ่มแทงลงกลางใจคนฟัง ราวกับเข็มอันแหลมคม!
“ข้าบอกว่า…”
“พวกท่านมันกระจอก”
“ตอนนี้ได้ยินชัดแล้วใช่หรือไม่?”
…
จองหอง!
อวดดี!
หลายคนที่อยู่ที่นี่ รวมถึงจงซวิ๋น ต่างก็คิดเช่นนี้ยามได้ยินสิ่งที่ฉู่เยว่พูดออกมา!
เจ้าเด็กนี่ บ้าไปแล้วหรือไร?
นี่เขารู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอันใดออกมา!?
“ฉู่เยว่ เจ้า…”
สีหน้าของจงซวิ๋นเปลี่ยนไปทันที
เขาคิดว่าฉู่เยว่อาจจะไม่พอใจคนพวกนั้นมากๆ มิฉะนั้นเขาคงไม่ตอบรับการยั่วยุของคนเหล่านั้นทันทีที่กลับมาหรอก
อย่างใดเสียเขาก็เป็นแค่เด็กอายุสิบห้าสิบหก อาการเลือดร้อนเช่นนี้ย่อมมิใช่เรื่องแปลก
แต่เขาแค่คิดไม่ถึงว่าฉู่เยว่จะพูดอันใดแบบนนั้นออกมา!
ขณะเดียวกัน จู่ๆ ฉู่เยว่ก็หันกลับมาแล้วขยิบตาให้เขา พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ศิษย์พี่ไม่ต้องห่วง ข้าไตร่ตรองดีแล้ว”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...