ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1181

เกิดความเงียบขึ้นเนิ่นนาน

ภูเขาที่แต่เดิมครื้นเครงไปด้วยแส้เสียงหรรษา กลายเป็นเงียบราวกับป่าช้าในพริบตา เพียงเพราะฉากละครที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้

หลายคนต่างมองหน้ากันอย่างตกตะลึง พร้อมสีหน้าที่คละเคล้ากันไป

สิ่งที่เจียงจื่อหยวนโพล่งออกมานั้น แลดูน่าเชื่อถืออย่างยิ่ง!

สัญญาของผู้ใหญ่ ความรักในวัยเยาว์!?

เช่นนี้ก็หมายความว่า เรื่องระหว่างนางกับหรงซิว เกิดจากการที่พวกผู้ใหญ่ตกลงปลงใจคลุมถุงชนกันเองสินะ?

เพียงแต่พอโตขึ้น ฝ่ายชายกลับถูกแม่นางคนอื่นปล้นใจไปแล้ว แผนการที่ว่านั่นเลยไม่ได้ผล?

และ…พระชายาแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ ก็เป็นคนนอกพรมแดนจริงๆ ใช่หรือไม่?

เกี่ยวกับข่าวคราวในพระราชวังเมฆาสวรรค์นั้น แม้ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ จะรับรู้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้แพร่งพรายออกไป ศิษย์หลายคนในสำนักจึงยังไม่รู้เรื่องนี้

พวกเขาถึงตกอกตกใจอย่างมาก เมื่อได้ยินเช่นนั้น

จากนั้นก็มีสุ้มเสียงมากมายดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินว่าพระชายาแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์มีภูมิหลังที่ลึกลับ แต่คิดไม่ถึงว่านางจะเป็นคนนอกพรมแดน?”

“คนแบบนี้ อย่าว่าแต่ศิษย์พี่หรงซิวเลย แม้แต่บุตรจากตระกูลชั้นสามในอาณาจักรเสิ่นฉวี่ ก็ไม่มีสิทธิ์ทำเช่นนี้เสียหน่อย?”

“ถูกของเจ้า ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าศิษย์พี่หรงซิวกำลังคิดอันใดอยู่…หรือว่าเขาอยากปฏิเสธการหมั้นกับเจียงจื่อหยวน เลยคิดแผนแต่งงานกับแม่นางอื่น?”

“แต่เจียงจื่อหยวนกับศิษย์พี่หรงซิวยังไม่ได้หมั้นกันมิใช่หรือ? ถ้าหมั้นกันแล้วจริงๆ ด้วยนิสัยของนาง นางน่าจะป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ไปนานแล้ว…”

“แต่ไม่หมั้นก็เหมือนหมั้น สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็ถูกท่านประมุขกับเหล่าผู้อาวุโสเลี้ยงดูมาด้วยกันในพระราชวังเมฆาสวรรค์ แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่านางถูกเลี้ยงให้เป็นว่าที่ชายาของพระราชวังเมฆาสวรรค์ในอนาคต! ช่างน่าเสียดาย…”

“แต่ข้าสงสัยว่า แม่นางแบบใดกันที่ต้องตาต้องใจศิษย์พี่หรงซิวเช่นนี้?”

…

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ ฉู่หลิวเยว่กลับทำหูทวนลมแล้วเดินไปที่ตาน้ำพุแทน

อืม อย่างใดเสียพวกนั้นก็ไปแล้ว แถมยังมีที่เหลือเฟือสำหรับนางด้วย

ถวนจื่อบินโฉบลงไป และทิ้งตัวยืนเกาะอยู่บนก้อนหินข้างตาน้ำพุ พลันก้มลงดื่มมันอย่างไม่หยุดหย่อน

ถ้าไม่เกิดเรื่องชุลมุนเมื่อครู่ มันคงจะพุ่งตัวลงไปนานแล้ว!

พอเห็นมันมีความสุข ฉู่หลิวเยว่พลันแย้มยิ้ม และเงยหน้าขึ้นมองหลิ่วอินถง

“ศิษย์พี่หญิงหลิ่ว ขอบคุณมากขอรับ!”

ถ้าวันนี้ไม่ได้หลิ่วอินถง คงยุ่งวุ่นวายมากกว่านี้เป็นแน่

เสียงของนางดึงสติหลิ่วอินถงกลับมาอีกครั้ง พลันเงยหน้าขึ้นทันควัน

แต่พอเห็นเด็กหนุ่มที่กำลังยิ้มแย้มอยู่ข้างตาน้ำพุ หัวใจของหลิ่วอินถงจมดิ่งลงทันที!

จงใจแน่ๆ!

ฉู่เยว่ผู้นี้…ชัดเจนว่าเขาจงใจ!

เขารู้อยู่แล้วแน่ๆ ว่าจะมีศึกชิงจุดดื่มน้ำจากตาน้ำพุเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงจงใจบีบให้นางมาด้วยกัน

นางกลายเป็นเครื่องมือของเขา! ที่เอาไว้ใช้กับคนเหล่านั้น!

แม้หลังจากนี้เขาจะโดนเขม่น แต่คนเหล่านั้นจะตามรังควาญแค่นางเท่านั้น!

แต่ฉู่เยว่กลับ…ฉวยประโยชน์ทั้งหมดจากโอกาสนี้ แล้วนั่งดื่มด่ำกับน้ำทิพย์อย่างสำราญใจ!

หลิ่วอินถงอยากระเบิดความโกรธออกมาแล้วกรีดร้องให้ลั่น แต่สุดท้ายแล้วกลับทำได้เพียงสิ้นหวังอยู่ในใจ

นางทำแบบนั้นไม่ได้

จะให้นางเอาข้ออ้างใดมาใช้

แต่ไหนแต่ไรหลิ่วอินถงไม่เคยเสียใจกับการกระทำของตนเลยสักครั้ง กระทั่งวันนี้

นางไม่ควรไปท้าประลองเช่นนั้นตั้งแต่แรก และยิ่งไม่ควรยอมรับเงื่อนไขที่ฉู่เยว่ตั้งขึ้น!

แต่มาพูดตอนนี้ก็สายไปแล้ว

เมื่อนึกถึงคำเตือนที่พวกของเหลี่ยงเซียวเซียวให้ไว้ก่อนจะจากไป หลิ่วอินถงก็เริ่มไม่สบายใจขึ้นมาทีละนิด

แค่จัดการเจียงจื่อหยวนคนเดียวไม่ใช่เรื่องยาก แต่พวกนั้นมีกันหลายคน…

และนางยังมีคนคอยหนุนหลังอย่างประมุขแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์อีก…

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เรียวขาพลันสั่นเครือและแทบทรุดลงไปกับพื้น

“อาถง!”

กงเซิ่งรีบเข้ามาพยุงนางไว้ คิ้วกระบี่ขมวดฉับ ดวงตาคู่คมเต็มไปด้วยความกังวล

“อาถง ให้ข้าพาเจ้ากลับเถอะนะ?”

หลิ่วอินถงพยักหน้าอย่างยากเย็น

กงเซิ่งหันขวับไปมองฉู่หลิวเยว่ พร้อมกล่าวเสียงเข้ม

“ศิษย์น้องฉู่เยว่ อย่าคิดว่าเจ้าจะหนีรอดไปจากเรื่องนี้ได้ ถ้าหลังจากนี้เกิดอันใดขึ้นกับอาถง เจ้าโดนแน่!”

หลังจากพูดจบ เขาก็รีบพาหลิ่วอินถงออกไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน