ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1186

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็วางใจได้เต็มร้อย

โอกาสหายากเช่นนี้ แน่นอนว่านางต้องรีบคว้าเอาไว้!

ดังนั้นนางจึงรีบรำลึกถึงสมุนไพรในหุบเขาวาโยโอสถเหล่านั้นที่เห็นผ่านตาวันนี้ พลางคิดคำนวณและหาข้อสรุปออกมาได้ในที่สุด

เข้าทางนางแล้วครานี้!

เพื่อเห็นแก่ผู้อาวุโสวั่นเจิงที่ยอมทุ่มเทเพื่อนางมากมายขนาดนี้ ฉะนั้นคราวนี้ นางจะต้องกลั่นยาเม็ดออกมาให้ดีที่สุด!

…

ไกลออกไปหลายพันลี้ ณ แอ่งบุหรงมรกต

พื้นที่แห่งนี้ล้อมรอบไปด้วยภูเขาเขียวขจีและแมกไม้นานาพรรณ

ตรงกลางมีแอ่งน้ำสีฟ้าครามขนาดใหญ่ พร้อมกับต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนที่เติบโตขึ้นกลางแอ่งน้ำ จนเกิดเงาสะท้อนบนผืนน้ำราวผ่านม่านสีเขียวผืนใหญ่

ธารธาราและท้องนภากลมกลืนเป็นสีเดียวกัน กิ่งก้านใบไม้พลิ้วไหวตามแรงลม สายน้ำไหลเอื่อยไปตามเส้นทางสายหนึ่ง เกิดเป็นน้ำตกสีฟ้าครามที่ทอประกายสีเงินรำไร

เหมือนลำธารขนาดใหญ่ที่ไหลผ่านป่าไม้อันอุดมสมบูณ์และงดงามต้องตาต้องใจ

ที่นี่ถือเป็นสถานที่พิเศษภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ ลือกันว่าเมื่อหลายพันปีก่อนเคยมีราชาแห่งการหลอมอาวุธมาที่นี่และหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งราชาได้สำเร็จ

แต่น่าเสียดายที่เขาได้ใช้พละกำลังและพลังปราณทั้งหมด ไปกับการหลอมอาวุธในครั้งนั้น และหลังจากหลอมอาวุธเสร็จได้ไม่นานเขาก็เสียชีวิต

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อาวุธโบราณนั่นก็ถูกทิ้งไว้ในแอ่งบุหรงมรกตแห่งนี้ โดยไม่มีผู้ใดทราบที่อยู่ที่แน่ชัดของมัน

เป็นเวลาหลายพันปีที่ผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนจากอาณาจักรเสิ่นซวี่มาที่นี่ และทำการขุดเจาะผ่านหน้าดินลงไปลึกถึงสามฉื่อ[1] เพื่อค้นหาอาวุธของราชา

ทว่าในบุหรงมรกตแห่งนี้เต็มไปด้วยอันตราย ผู้ฝึกตนที่เข้ามาล้วนจบชีวิตกันอยู่ในนี้คนแล้วคนเล่า และไม่มีใครค้นพบวัตถุดังกล่าวเลย

เวลาผ่านไป ผู้คนที่เข้ามาเริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ

ทว่าไม่กี่เดือนมานี้ เกิดห้วงนิมิตในบุหรงมรกตขึ้นบ่อยครั้ง หลายคนจึงคาดเดาว่าในที่สุดอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งราชา จักปรากฏกายออกมาแล้ว!

ผู้คนมากมายต่างตกตะลึง!

กองทัพจำนวนมากพร้อมเคลื่อนไหวและต้องการใช้โอกาสนี้ชิงมันมาเป็นของตน!

เดิมทีเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับสำนักหลิงเซียวเลย

แต่คราวนี้มันต่างออกไป

เพราะราชาผู้หลอมอาวุธขึ้นที่นี่และตายจากนั้น เป็นคนของสำนักหลิงเซียว!

ดังนั้นคราวนี้ เหล่าผู้อาวุโสและศิษย์หลายคนจึงเตรียมความพร้อมกันตั้งแต่เนิ่นๆ ก่อนจะเดินทางมาที่นี่

หรงซิวและพรรคพวกของเขารออยู่ที่นี่มาสิบวันแล้ว

และระหว่างนั้นก็ยังมีผู้คนจากทั่วสารทิศทยอยมาไม่หยุดหย่อน

บางคนเมื่อเห็นว่าสำนักหลิงเซียวเข้าร่วมศึกนี้ด้วย ก็ถึงกับยอมถอนตัวและถอยกลับอย่างชาญฉลาด

แต่ก็ยังมีบางกลุ่มที่ยังอยู่ที่นี่

ถึงสำนักหลิงเซียวจะเป็นสำนักวิชาอันดับหนึ่งในอาณาจักรเสิ่นซวี่ และถึงคนที่เข้าร่วมศึกในครานี้อย่างพวกของหรงซิวจะเป็นตัวแทนของตระกูลชั้นหนึ่ง ที่มีความแข็งแกร่งเป็นเลิศเป็นพิเศษก็จริง

แต่ถึงกระนั้นก็มิอาจขับไล่ได้ทุกคน

เพราะอย่างใดเสีย พระราชวังเมฆาสวรรค์และตระกูลอื่นๆ ที่อยู่ฝั่งเขา ก็ไม่ใช่ตระกูลชั้นหนึ่งเพียงตระกูลเดียวในอาณาจักรเสิ่นซวี่

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่างหาก ใครจักสนใจเรื่องต้นตระกูลกัน?

ในยามนี้ ผู้คนจากทุกสารทิศล้วนมารวมตัวกันที่แอ่งบุหรงมรกต และร่วมใจกันรอให้อาวุธของราชาในตำนานปรากฏขึ้นในใต้หล้านี้!

…

“ผ่านมานานมากแล้ว นอกจากห้วงมิติแปลกๆ ที่เกิดขึ้นในชั้นอากาศ ก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นด้านล่างเลย และไม่รู้ว่าเมื่อใดสมบัติล้ำค่านั้นจะเผยตัวออกมา…”

จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำของแม่นางคนหนึ่งดังขึ้น ท่ามกลางฝูงชนจากสำนักหลิงเซียวที่กำลังรอคอยอย่างเหนื่อยหน่าย

“อย่างใดเสียมันก็เป็นถึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งราชา ย่อมใช้ความอดทนเพียรพยายามในการหลอม หากแต่รอมานานหลายพันปีแล้ว ยังต้องรอต่อไปอีกหรือ?”

คนที่อยู่ด้านข้างปลอบใจนาง

“เอาน่า! มันก็นานแล้วที่อาณาจักรเสิ่นซวี่ไม่มีอาวุธระดับนี้ อีกทั้ง แต่เดิมเจ้าสิ่งนี้ก็เป็นผลงานของผู้อาวุโสสำนักเรา นานแค่ไหนก็ต้องรอ”

“ไม่ใช่แค่รอนะ แต่ต้องนำมันกลับไปได้ด้วย มิเช่นนั้นการเดินทางครานี้ได้สูญเปล่าแน่? ไหนจะภาพลักษณ์ของสำนักวิชาอีก…”

พวกเขาเริ่มซุบซิบพูดคุยกัน

ทว่าตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ หรงซิวมิได้เอ่ยคำใดออกมาเลย เขาทำเพียงยืนรอด้วยความอดทน

เขาสวมชุดคลุมสีขาวราวหิมะ ร่างสูงสง่ายืนนิ่งเสมือนกำลังชื่นชมทิวทัศน์ของบุหรงมรกตเงียบๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน