ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1191

ภายในสำนักหลิงเซียว เหล่าผู้อาวุโสจำนวนมากต่างทยอยมารวมตัว แล้วรีบรุดออกไปยังเมืองฝางโจวพร้อมกัน

บรรยากาศภายในทั่วทั้งสำนักพลันตึงเครียดขึ้นมาอย่างเงียบๆ

ในตอนที่ฉู่หลิวเยว่รีบร้อนไปยังประตูทางออกของสำนักเอง ก็เห็นศิษย์จำนวนมากมาถึงบริเวณโดยรอบของจัตุรัสชิงหมิงกันแล้ว

เห็นได้ชัดเลยว่า พวกเขาเองก็พอจะรู้สถานการณ์ด้านนอกโดยคร่าวเรียบร้อยแล้วเช่นกัน

ฉู่หลิวเยว่ชะลอฝีเท้าของตน ก่อนจะแฝงตัวกลืนเข้าไปกับฝูงชนโดยไม่ให้เป็นที่สังเกตเลยแม้แต่น้อย

ศิษย์จำนวนมากต่างพากันกระซิบกระซาบพูดคุยกัน

“พวกเจ้าได้ข่าวกันแล้วหรือยัง? เหมือนว่าด้านนอกจะเกิดเรื่องขึ้นละ!”

“เหมือนจะมีคนมาก่อปัญหาสร้างเรื่องที่ฝางโจวนะ? ได้ยินมาว่าตอนนี้พวกผู้อาวุโสซูเฟิงกำลังจัดการกับพวกมันอยู่ด้านนอก ผู้อาวุโสอีกหลายท่านในสำนักเองก็รีบร้อนมุ่งหน้าออกไปแล้วเหมือนกัน…”

“สรุปแล้วเป็นใครกันแน่ ที่ใจกล้าบ้าบิ่นถึงเพียงนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะพุ่งมาหาเรื่องกันถึงหน้าประตูสำนักของพวกเรา?”

“ดูเหมือนจะมีคนของสำนักปีกสุวรรณรวมอยู่ด้วย แต่ไหนแต่ไรมาพวกเขาก็ไม่เคยคิดผูกสัมพันธ์อันใดกับสำนักของเรา ด้วยถือว่าตนมีอำนาจยิ่งใหญ่ไพศาลจึงถือตัวหยิ่งยโสนัก อีกทั้งครานี้เหมือนว่าจะมาเพื่อฉกฉวยเอาสิ่งของบางอย่างไป…นอกจากนี้แล้ว ยังมีอีกหลายตระกูลที่คอยหนุนหลังอยู่อีกด้วย”

“คิดจะขโมยของ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องถ่อมาถึงนี่หรอกกระมัง? ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่ากำลังหาเหาใส่หัวตัวเองอยู่หรอกหรือ? คงมองว่าสำนักของเรากระจอกงอกง่อยจริงๆ สินะ!”

“เหมือนว่าจะทำเพื่อสมบัติที่เลอค่ามหาศาลชิ้นหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่พวกศิษย์พี่หรงซิวกลับมา ก็เพื่อช่วยให้สำนักเอาของสิ่งนี้กลับคืนมาได้…เมื่อครู่ข้าบังเอิญได้ยินผู้อาวุโสท่านหนึ่งพูดว่า ก็เป็นเพราะของสิ่งนั้นนั่นแหละ ศิษย์พี่หรงซิวถึงได้ถูกพวกมันล้อมเอาไว้มาได้สักพักแล้ว…ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างใดบ้าง…”

“…นี่…อย่างใดก็ตามแถวนี้เป็นบริเวณรอบนอกของสำนักเรา พวกมันไม่มีทางทำสำเร็จได้จริงๆ หรอกกระมัง?”

…

เสียงวิจารณ์ออกความเห็นทุกรูปแบบลอยผ่านเข้ามาในหู ยิ่งตีรวนก่อกวนอยู่ในใจของฉู่หลิวเยว่จนนางรู้สึกกระสับกระส่ายยิ่งกว่าเก่า หัวคิ้วขมวดปมเข้าหากันแน่น

แท้จริงแล้วก่อนนี้ที่สำนักหลิงเซียวได้ส่งจดหมายหาหรงซิว เนื้อหาภายในจดหมายนั้นหมายถึงเรื่องนี้นั่นเอง

แต่ไหนแต่ไรหรงซิวไม่เคยคิดจะเล่า นางเองก็ไม่เคยซักไซ้ถามไถ่ให้มากความ

ว่ากันตามตรง คนมากมายถึงเพียงนั้นร่วมมือกัน แล้วยังมีผู้อาวุโสในสำนักอีกจำนวนไม่น้อย ให้พูดตามหลักแล้วก็คงไม่มีเรื่องอันตรายใดเกิดขึ้น

แต่ว่าตอนนี้…หรงซิวกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างเห็นได้ชัด

ในใจของนางเป็นกังวลนัก ทว่าทำได้เพียงปลอบใจตัวเอง ในเมื่อพวกเขาไปถึงเมืองฝางโจวที่อยู่ข้างสำนักกันแล้ว ก็เรียกได้ว่าพบเจออันตรายเข้าแล้วจริงๆ ไหนจะมีผู้อาวุโสหลายท่านในสำนักที่คอยให้การช่วยเหลืออีก

พวกผู้อาวุโสฮวาเฟิงรีบรุดไปกันแล้ว พอมาคิดดูก็คงไปถึงทัน

ศิษย์ที่มารวมตัวกันในบริเวณนี้ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

จัตุรัสชิงหมิงที่เดิมทีเงียบสงบนักก็แปรเปลี่ยนเป็นคึกคักขึ้นมาโดยพลัน

ฉู่หลิวเยว่มุ่งหน้าเดินไปยังทิศทางนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยไปพลาง ครุ่นคิดไปพลางว่าจะถอยหลบฉากออกไปดูเหตุการณ์เงียบๆ อย่างใดดี

แม้ว่าค่ายกลของสำนักจะมีการเฝ้าระวังที่เข้มงวดอย่างมาก ทว่าเมื่อรู้ว่าหรงซิวกำลังอยู่ในอันตราย นางก็ทำใจให้สงบลงไม่ได้จริงๆ

“ฉู่เยว่!”

สุ้มเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วก่อนจะหยุดยืนอยู่กับที่ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมา สีหน้าก็กลับมาเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว

“จัวเซิง ซือซือ เหตุใดพวกเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่กันได้ละ?”

นอกจากสองคนนี้แล้ว ข้างกันนั้นก็มีหลัวเยี่ยนหมิงตามมาด้วยอีกคนหนึ่ง

แนวทางเคล็ดฝึกตนของสามคนนี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้นโดยปกติแล้วจึงเป็นการยากนักที่จะมาเจอกันได้แบบพร้อมหน้าพร้อมตา

จั๋วเซิงขยิบตา

“แล้วเจ้าว่าพวกข้ามาที่นี่กันเหตุใดเล่า? ก็เหตุผลเดียวกับเจ้านั่นแหละ!”

หลัวซือซือเอ่ยอธิบายอย่างใจเย็น

“ตอนแรกพวกข้ากำลังตามท่านอาจารย์ไปฝึกฝน ทว่าทันใดนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น พอท่านอาจารย์จากไป พวกข้าก็พากันมาฟากนี้ เมื่อครู่ก็เพิ่งปะเข้ากับพี่ห้าพอดี”

ท่านอาจารย์ที่นางพูดถึงก็คือผู้อาวุโสเหวินซีนั่นเอง

ฉู่หลิวเยว่ผงกศีรษะรับ

“เมื่อครู่ข้าเองก็กำลังหลอมยาอยู่ จากนั้นผู้อาวุโสฮวาเฟิงก็เข้ามาตะโกนเรียกให้ท่านอาจารย์ของข้าออกไปพร้อมกัน”

ความจริงแล้ว ศิษย์จำนวนมากล้วนเผชิญสถานการณ์เช่นนี้ด้วยกันทั้งสิ้น

ดังนั้นการที่ฉู่หลิวเยว่เอ่ยอธิบายออกไปเช่นนี้ พวกหลัวซือซือทั้งสามคนจึงมิได้คิดมากอันใดอีก

“สิ่งที่คนพวกนั้นคุยกันอยู่เมื่อครู่ พวกเจ้าได้ยินกันมาบ้างหรือเปล่า?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน