ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1219

ครั้นเห็นชายร่างสูงในชุดคลุมตัวยาวสีขาวที่อยู่ตรงเชิงเขา ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกปั่นป่วนในใจอย่างมาก

เมื่อเดือนที่แล้ว พวกเขาทั้งสองคนยังเป็นแค่ศิษย์พี่หรงซิวผู้สูงศักดิ์ และศิษย์น้องที่เพิ่งเข้าเรียนในสำนักวิชาอยู่เลย

แต่ตอนนี้กลับต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยหรือ?

แถมหรงซิวยังบอกว่าจะ “พา” นางไปอยู่ในความดูแลอีก!?

ตลอดสามสิบวันที่ผ่านมา มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่นะ?

แต่ผู้อาวุโสวั่นเจิงมิได้สังเกตเห็นสีหน้าของนาง เขาหัวเราะร่าแล้วเหาะเหินไปทางนั้น ก่อนจะร่อนลงตรงหน้าหรงซิว

ฉู่หลิวเยว่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามไป

“หรงซิว เจ้ามาถึงเร็วเพียงนี้เลย!”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงทักทายด้วยรอยยิ้ม

หรงซิวหัวเราะเบาๆ แล้วพยักหน้า

“ข้าว่างน่ะ พอรู้ว่าท่านไปรับคนตั้งแต่เช้า ข้าเลยรีบมารออยู่ที่นี่ จะให้ท่านมานั่งรอข้าได้อย่างใดขอรับ?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ผู้อาวุโสวั่นเจิงมีความสุขมาก

พูดเข้าหูดีจริงๆ!

คำพูดนี้แสดงให้เห็นว่า อีกฝ่ายให้เกียรติเขาและลูกศิษย์หัวแก้วหัวแหวนของเขามากเพียงใด!

ทั้งสำนักวิชาจะมีใครบ้างที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างนอบน้อมเช่นนี้?

หึ

ถ้าฉู่เยว่ไปกับเขา จะต้องได้ความรู้ติดตัวกลับมามากมายแน่นอน!

“หือ ฉู่เยว่ เหตุใดเจ้าถึงไม่พูดอันใดกับหรงซิวเลยล่ะ?”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงสะกิดให้ฉู่เยว่ก้าวไปข้างหน้า

“ข้าจำได้ว่าพวกเจ้าเคยรู้จักกันมาก่อนมิใช่หรือ?”

ใครบอกล่ะ มากกว่ารู้จักเสียอีก

ฉู่หลิวเยว่ก่นด่าในใจ ทว่าใบหน้ายังแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

“คารวะศิษย์พี่…หรงซิว”

ดวงตาคมแสนลึกล้ำของหรงซิว กวาดมองไปทั่วใบหน้าและกายบางของคนตรงหน้าด้วยสายตาอบอุ่น

“ดูเหมือนว่าตอนที่อยู่บนเขาเฝิงหมิน ศิษย์น้องฉู่เยว่จะทำได้ไม่เลวเลย”

รัศมีของนางดูมีพลังกว่าเมื่อก่อน ความแข็งแกร่งเองก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

และก็…น่าจะมีเรื่องให้คิดมากขึ้นด้วย

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นนิดๆ

“ไม่เท่าศิษย์พี่หรงซิวหรอกขอรับ แค่เพียงหนึ่งเดือน ก็สามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้มากมายเช่นนี้”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงแอบสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ ระหว่างคนทั้งสอง หากแต่มิได้ใส่ใจนัก พลางเอ่ยปากอย่างร่าเริง

“ศิษย์เอ๋ย รีบมากลั่นยาเร็ว! ไหนลองแสดงให้ข้าดูสิ ว่าช่วงนี้เจ้าพัฒนาไปมากแค่ไหนแล้ว!”

อันที่จริง พอเห็นท่าทางของฉู่เยว่ยามก้าวออกมาจากเขาเฝิงหมินในวันนี้ เขาก็สัมผัสได้ว่านางพร้อมแล้ว

แต่ถ้าไม่ได้ยืนยันด้วยตัวเอง คงรู้สึกไม่สบายใจ

ฉู่หลิวเยว่รู้ว่าหนึ่งเดือนมานี้ เขาคงเอาแต่คิดเรื่องนี้ไม่หยุดแน่ๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบเบาๆ

“ขอรับ”

…

ครั้งนี้ฉู่หลิวเยว่ก็ยังเลือกปรุงยาเม็ดที่ไม่สำเร็จเมื่อคราก่อน

นั่นเพราะครั้งก่อนนางใช้สมุนไพรที่นำมาไม่หมด และยังมีอีกหลายชนิดที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ จะได้ไม่ยุ่งยากเรื่องการเตรียมวัตถุดิบ

อีกอย่างก็คือ เพราะผู้อาวุโสวั่นเจิงมองว่านางสามารถกลั่นยาอายุวัฒนะระดับเก้าชนิดนี้ได้ จึงไม่แปลกที่นางจะเลือกกลั่นยาชนิดนี้

ขณะเดียวกัน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากสมุนไพรพลันลอยฟุ้งในอากาศ

เป็นฉู่หลิวเยว่ที่เริ่มกลั่นยาแล้ว!

เมื่อเห็นเม็ดยาขนาดเท่ากำปั้นลอยอยู่ท่ามกลางเปลวไฟสีชาดอย่างเงียบงัน ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็อดไม่ได้ที่จะถูมืออย่างลุ้นระทึก

ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะกลั่นได้สำเร็จ!

เมื่อคิดเช่นนี้ ริมฝีปากของชายชราพลันแย้มยิ้ม แล้วหันไปพูดกับหรงซิวอย่างอดใจไม่อยู่

“เจ้าคงไม่รู้ตอนที่ฉู่เยว่พยายามกลั่นยาเม็ดชนิดนี้ครั้งแรก ความจริงเขาเกือบจะทำสำเร็จแล้ว! แต่น่าเสียดายที่เจ้าคนพูดมากอย่างฮวาเฟิง วิ่งแจ้นเข้ามาแจ้งเรื่องที่เจ้าถูกล้อมเสียก่อน เด็กนั่นเลยเสียสมาธิ และเม็ดยาที่อยู่ในขั้นตอนสุดท้ายก็ถูกทำลาย! จิ๊จ๊ะ ไม่อย่างนั้น ตอนนั้นเขาคงทะลวงเซียนหมอระดับเก้าได้แล้ว!”

ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของหรงซิวหรี่ลงเล็กน้อย หางตาปรากฏรอยยิ้มละมุนละไม ภาพลักษณ์ที่แต่เดิมเย่อหยิ่ง เย็นชาและสูงส่งราวจับต้องไม่ได้ พลันอบอุ่นขึ้นทันตา

“หือ เช่นนั้นเลยหรือ?”

สุ้มเสียงของเขาทั้งนุ่มทุ้มและไพเราะ

“แสดงว่าศิษย์น้องฉู่เยว่คงเป็นกังวลเรื่องข้ามากเลยสินะ…”

“แน่นอนอยู่แล้ว! มิเช่นนั้นเขาคงไม่ล้มเหลวกระทันหันหรอก!”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ และพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด

“ตอนนั้นเจ้าเด็กนี่โกหกข้าว่าจะกลับไปปรุงยาด้วยตัวเองต่อ แต่ความจริงกลับแอบย่องออกไปด้านนอก พอมาคิดดูตอนนี้ ก็คงเพราะเป็นห่วงเจ้านั่นแหละ!”

มิเช่นนั้น จู่ๆ ฉู่เยว่จะไปโผล่อยู่ข้างกายหรงซิวในตอนนั้นได้อย่างใด?

ตัวเขาเป็นถึงจอมยุทธ์ระดับเจ็ด ย่อมรู้ดีว่าการต่อสู้ระยะประชิดอันตรายมากเพียงใด แต่เขาก็ยังดื้อรั้นออกไปช่วย

แค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้ว!

ริมฝีปากบางของหรงซิวกดยิ้มลึกลงกว่าเดิม

เพี๊ยะ!

ฉู่หลิวเยว่ตบมือข้างหนึ่งลงบนหม้อต้มโอสถ!