ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1235

ฉู่หลิวเยว่ใจหายวาบ

ใช่แล้ว วันนี้เข้าสู่ช่วงต้นเดือนแล้ว บนเขาหมื่นเมรัยจะครึกครื้นมากเป็นพิเศษแน่ๆ

“หรือว่าเจ้าไปไม่ได้?”

ขนงเรียวของหลัวซือซือขมวดมุ่น พลางเหลือบมองฉู่หลิวเยว่อย่างลังเล

ดูเหมือนว่าฉู่เยว่จะไม่ถูกจริตกับเขาหมื่นเมรัยเสียเท่าไร ทุกครั้งที่เขาขึ้นไปที่นั่น มักจะเกิดเรื่องวุ่นวายตามมาเสมอ

ถ้าขึ้นไปแล้วเกิดเรื่องอีกคราจักทำอย่างใดดี?

ฉู่หลิวเยว่คิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดว่า

“จะลองขึ้นไปก็ไม่มีปัญหา ตอนนี้คงไม่มีใครกล้าหาเรื่องข้าเหมือนครั้งแรกแล้ว”

อย่างใดเสียนางก็ยังมีหรงซิวคอยหนุนหลังอยู่

“ฉู่เยว่ เจ้าอยากไปจริงๆ ใช่หรือไม่?”

หลัวซือซือยังคงเป็นกังวลไม่หาย

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าสองที ก่อนจะตอบนางด้วยรอยยิ้ม

“ทุกคนไปที่นั่นได้ แล้วไยข้าจะไปไม่ได้? เจ้าวางใจเถอะ ข้าเองก็จักระวังตัว และข้า…ก็ไม่อยากถูกขังไว้บนเขาเฝิงหมินอีกแล้ว”

อย่างน้อยก็ช่วงนี้น่ะนะ

ก่อนจะออกมาจากที่นั่นสองสามวัน นางก็ถูกเทศนาย้ำเตือนไปแล้วคราหนึ่ง

ครั้นจะให้โผล่หน้ากลับไปอีก คงดูไม่เหมาะสมอย่างมาก

เว้นระยะสักช่วงหนึ่ง แล้วค่อยกลับไปจะดีกว่า

เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ หลัวซือซือและคนอื่นๆ พลันรู้สึกโล่งใจกันยกใหญ่

“จริงสิ ฉู่เยว่ ตอนนี้เจ้าพักอยู่กับศิษย์พี่หรงซิว พวกข้ามิอาจขึ้นไปหาเจ้าบนเขาจิ่วเหิงได้ เช่นนั้นตอนเย็นพวกข้าจักรอเจ้าที่ด้านนอกดีหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าตอบ

“ตกลงตามนั้น”

…

ฉู่หลิวเยว่กลับไปที่ภูเขาจิ่วเหิง ก่อนจะเห็นหรงซิวที่กำลังยืนเอามือไพล่หลังจากระยะไกล

นางเหาะเหินไปหาเขาด้วยความว่องไว และร่อนลงตรงหน้าหรงซิว

มุมปากสวยเรียวบางของหรงซิวยกโค้งขึ้นเล็กน้อย

“ยินดีด้วย”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วอย่างฉงนใจ

“สิ่งที่เกิดขึ้นบนตารางจัดอันดับชิงอวิ๋น เป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่?”

“จะพูดเช่นนี้ก็ไม่ได้”

หรงซิวหัวเราะเบาๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน