ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1240
สรุปบท บทที่ 1240 บันทึกลึกลับ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1240 บันทึกลึกลับ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1240 บันทึกลึกลับ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
แน่นอนว่าวลี “มีชีวิตอยู่” นั้น ไม่ได้หมายถึงจิตวิญญาณที่เหลืออยู่ แต่หมายถึงองค์ไท่จู่ตัวเป็นๆ ต่างหาก!
ไม่สิ ถ้าสามารถหนีออกมาจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์และใช้ชีวิตอย่างอิสระได้ เช่นนั้นก็เรียกว่าจิตสำนึกที่เหลืออยู่ไม่ได้แล้ว
…มันคือจิตวิญญาณที่แท้จริงขององค์ไท่จู่!
คำถามของฉู่หลิวเยว่ทำให้องค์ไท่จู่ถึงกลับเงียบกริบ
ไม่นานหลังจากนั้น อค์ไท่จู่ก็ถอนหายใจยาวเหยียด
“ข้าเอง…ก็ไม่รู้…”
น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำแลแหบพร่า ราวกับแก่ขึ้นมากในบัดดล
ไหนจะร่องรอยความสับสนระคนเหงาหงอยอันสั่งสมมานานนับพันปี ที่ส่งผ่านออกมาตามเสียงถอนหายใจนั่น
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่หลิวเยว่ได้ยินองค์ไท่จู่พูดกับนางด้วยน้ำเสียงเช่นนี้
ราวกับว่าเขา…ไม่รู้จริงๆ
“ข้าถูกจองจำอยู่ในอาณาเขตเซียนเทพของราชวงศ์เทียนลิ่งตามลำพังมาหลายพันปีแล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ข้าลืมมันไปหมดสิ้น รวมถึง…การตายของข้าในปีนั้นด้วย”
ฉู่หลิวเยว่ใจกระตุกวูบ
ในประวัติศาสตร์ที่ถูกปิดตายของราชวงศ์เทียนลิ่ง ได้บันทึกไว้ว่าในปีนั้นองค์ไท่จู่พยายามทะลวงขอบเขตพลังปราณของตน เพื่อกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว เป็นผลให้ทั้งร่างกายแลจิตวิญญาณของเขาดับสลาย
หลังจากสิ้นใจ กระบี่หลงหยวนก็ถูกทิ้งไว้ในอาณาเขตเซียนเทพที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ของเขา แล้วหลอมรวมกับอนุภาคในนั้นจนกลายเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์
และโดยธรรมชาติแล้ว หลังจากมิอาจทะลวงได้สำเร็จ จิตวิญญาณขององค์ไท่จู่ก็ควรจะหายไป
ฉู่หลิวเยว่เชื่อแบบนี้มาโดยตลอด เนื่องจากทุกสิ่งที่นางเคยได้ยินและเคยได้เห็นมาก่อน ล้วนสอดคล้องกับสิ่งนี้ทั้งสิ้น
และถึงกระบี่หลงหยวนจะจำนายของมันได้ตั้งแต่แรก แต่นางก็เคยสงสัยกับตัวเองว่า จิตวิญญาณขององค์ไท่จู่อาจจะไม่ได้หายไปไหน
ทว่าตอนนั้นนางไม่ได้คิดใส่ใจเรื่องนี้มากเท่าใด
กระทั่งยามนี้…
นี่องค์ไท่จู่สามารถออกมาจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้จริงๆ หรือ!?
ไหนจะประโยคที่เขาบอกว่าเขาลืมการตายของตัวเองในปีนั้นอีก?
ผู้แข็งแกร่งระดับสูงและทรงพลังเช่นนั้น จะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสุดท้ายของชีวิตได้อย่างใด?
นี่มันแปลกเกินไปแล้ว!
“ฉู่เยว่ ฉู่เยว่?”
พวกของหลัวซือซือที่เดินออกไปก่อนหน้านี้ได้พักหนึ่ง พึ่งตระหนักได้ว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ตามมา
พลันมองย้อนกลับไป และเห็นนางยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียวด้วยท่าทีสับสนงุนงง
จัวเซิงตะโกนเรียกเขาอีกครั้ง
“ฉู่เยว่!? เจ้ายืนบื้ออยู่ไย!? พวกเราต้องรีบไปกันแล้ว!”
ฉู่หลิวเยว่พลันได้สติคืนมาอีกครั้ง
“ข้ามาแล้ว”
นางขานรับขณะเดินไปหาสหายทั้งสองที่รออยู่
“เจ้าเป็นอันใดไปหรือ?”
จัวเซิงจ้องมองนางด้วยสายตาแปลกๆ
ครู่ก่อนยังดูปกติอยู่เลย ไฉนจู่ๆ ถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
“ฉู่เยว่ เจ้าไหวหรือเปล่า?” หลัวซือซือขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล
ถึงสีหน้าของฉู่เยว่จะค่อนข้างสงบนิ่ง แต่ท่าทีมึนงงของเขาเช่นนี้ กลับเป็นสิ่งที่หาดูได้ยากนัก
ฉู่หลิวเยว่หลับตาลงพร้อมระงับความวุ่นวายในใจไว้
“ไม่ต้องห่วง ข้าสบายดี เพียงแต่ครู่ก่อน จู่ๆ ข้าก็นึกถึงอันใดบางอย่างได้ และเอาแต่คิดถึงมันจนไม่ได้เดินตามพวกเจ้ามา”
“หือ เรื่องอันใดหรือ เหตุใดมันถึงทำให้เจ้าสนอกสนใจเช่นนี้?” จัวเซิงเริ่มสงสัยใคร่รู้อีกครา เจ้าตัวยกยิ้มมุมปากพลางถามอย่างมีเลศนัย
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ
“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอันใด ไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึงหรอก”
นางไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้
อย่างใดเสีย จัวเซิงเองก็มิใช่คนเซ้าซี้ เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ไม่อยากพูดอันใดไปมากกว่านี้ เขาจึงมิได้ถามต่อ
“ไว้กลับไปแล้ว ค่อยคิดถึงมันอีกทีก็ยังไม่สาย! เรารีบออกไปกันก่อนเถอะ! ถ้าออกไปไม่ทัน พวกเราทั้งกลุ่มจบเห่แน่!”
หลัวซือซือขมวดคิ้วสงสัย แต่ไม่ได้ถามอันใด
จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็เดินลงเขาไปพร้อมกัน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...