ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1239
สรุปบท บทที่ 1239 วิญญาณศาสตรา: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1239 วิญญาณศาสตรา – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1239 วิญญาณศาสตรา ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ณ ภูเขาหมื่นเมรัย
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ผู้คนมากหน้าหลากตาเริ่มถยอยกลับที่พักของใครของมัน
หลัวเยี่ยนหมิงเงยหน้ามองดูสีสันของท้องนภา พลางกล่าวว่า
“ข้าเองก็ต้องไปแล้ว วันนี้ท่านอาจารย์เพิ่งมอบค่ายกลให้ข้ามาสองสามอัน และจะนัดสอบในอีกไม่กี่วัน ข้าต้องรีบกลับไปฝึกฝนแล้ว”
หลัวซือซือและคนอื่นๆ พยักหน้ารับรู้
แม้ว่าผู้อาวุโสจะใจดีและเป็นมิตร แต่ความจริงแล้วเขาเข้มงวดเรื่องการเรียนมาก
นอกจากนี้ เขายังมีศิษย์พี่ผู้โดดเด่นและปราดเปรื่องอย่างหลัวเยี่ยนหลินอีก น้องชายอย่างหลัวเยี่ยน
หมิงย่อมรู้สึกกดดันเป็นธรรมดา
“จริงสิ ฉู่เยว่ ไว้รอเจ้าว่างเมื่อไร ข้าค่อยหาเวลาคุยเรื่องต่างๆ กับเจ้าแล้วกัน”
หลัวเยี่ยนหมิงหันไปมองฉู่หลิวเยว่พร้อมกล่าวอย่างจริงจัง
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะคิดได้ว่าคงเป็นเพราะผู้อาวุโสฮวาเฟิงไปพูดอันใดไว้แน่ๆ ทำให้หลัวเยี่ยนหมิงมีความคิดเช่นนี้
นางหัวเราะแล้วตอบกลับเสียงเบา
“ตกลง”
อันที่จริงแล้วช่วงนี้มีข่าวลือเรื่องที่ฉู่เยว่ทะลวงค่ายกลของสำนักวิชาออกมามากมาย
แต่ไม่ว่าจะเป็นข่าวลือแบบใด ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าฉู่เยว่ต้องเป็นปรมาจารย์แน่ๆ
สองสามวันมานี้หลัวเยี่ยนหมิงได้ติดตามผู้อาวุโสฮวาเฟิงไปทุกที่ แน่นอนว่าเขาย่อมได้ยินข่าวลือเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง
ถึงผู้อาวุโสฮวาเฟิงจะไม่ได้อธิบายอันใดให้เขาฟัง แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าฉู่เยว่จะต้องมีพรสวรรค์ด้านปรมาจารย์เป็นเลิศแน่นอน
มันทำให้หลัวเยี่ยนหมิงเริ่มสงสัย จนต้องชวนอีกฝ่ายมานั่งจับเข่าคุยเช่นนี้
และพอหลัวเยี่ยนหมิงเห็นว่านางตอบตกลงในทันที ก็พลันระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ
“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้!”
ครั้นพูดจบ เขาก็หมุนตัวกลับแล้วจากไปอย่างไว
จัวเซิงหันขวับไปมองฉู่หลิวเยว่อย่างอดไม่ได้ แล้วหัวเราะด้วยความประหลาดใจ
“สามารถทำให้คนอย่างเยี่ยนหมิงฮึกเหิมได้ขนาดนี้…ฉู่เยว่ เจ้านี่ร้ายไม่เบาเลย! แสดงว่าระดับปรามาจารย์ของเจ้า ก็ไม่น่าต่ำใช่หรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่ลูบปลายคางเชิงครุ่นคิด
“ข้าเองก็บอกไม่ถูก แต่ต้องขอบคุณที่ข้าได้อาจารย์ดี เลยทำให้ข้า…พอถูๆ ไถๆ ไปได้บ้าง”
จัวเซิงคิดว่าอาจารย์ที่นางพูดถึงคือหรงซิว และไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อให้มากความ
หลังจากนั้นไม่นาน จำนวนของผู้คนบนภูเขาเริ่มลดลงเรื่อยๆ
“พวกเราเองก็ไปกันเลยหรือไม่?”
หลัวซือซือเอ่ยทักท้วง พลันจ้องมองไปทางฉู่เยว่เป็นพิเศษ
นางไม่อยากให้เกิดเรื่องเหมือนเมื่อคราก่อนอีกแล้ว
จะให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นซ้ำๆ ซากๆ ไม่ได้
ไม่มีใครรู้ว่าหากฝ่าฝืนกฎอีกครั้ง พวกเขาจะถูกลงโทษแบบใด
โดยเฉพาะในสถาณกาณ์เช่นนี้
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มแหยอย่างช่วยไม่ได้ นางรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอันใดอยู่ในใจ พลันยกมือทั้งสองข้างขึ้นเชิงยอมแพ้
“ขอรับๆ พวกเราจะไปกันตอนนี้เลย”
หลัวซือซือหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ยามสบเข้ากับนัยน์ตาสีเข้มของชายหนุ่ม หัวใจของนางพลันสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว ราวกับถูกบางอย่างกระแทกเข้ากลางใจอย่างแรง
ใบหน้าของนางเห่อร้อน ก่อนจะรีบก้มศีรษะลง
ฉู่หลิวเยว่ไม่เห็นสีหน้าของนาง พลางหันกลับไปตะโกนเรียกสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ที่กำลังเมามายไปกับเมรัย จนแทบไม่สนใจเสียงเรียกของผู้เป็นนาย
“ถวนจื่อ ไปกันเถอะ!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...