ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1245
สรุปบท บทที่ 1245 ขอยืมมาใช้: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1245 ขอยืมมาใช้ – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1245 ขอยืมมาใช้ ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
สิ่งแรกที่ซั่งอวี้เซินทำก็คือสร้างค่ายกลขวางรอบตัวเขาไว้! สกัดกั้นพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวทั้งหมดจากการระเบิด!
แต่ถึงกระนั้น จุดที่ทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้นระเบิดก็อยู่เหนือศีรษะของเขา ซึ่งถือว่าใกล้มาก และยากที่จะหลีกเลี่ยงรัศมีของมันได้
ลมปราณอันน่าสะพรึงสายนั้นพุ่งเข้าใส่เขาโดยตรง กระแทกทรวงอกของเขาจนแทบสำลัก และทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น!
แต่เขาก็ยังฝืนตัวลุกขึ้น แล้วเงยหน้าขึ้นมองทันที!
และตอนนั้นเอง เขาถึงได้เห็นว่ามันเกิดอันใดขึ้นกันแน่
…เหล่าทัณฑ์สวรรค์ที่แต่เดิมควรฟาดฟันลงมา ถูกกระบี่ที่พุ่งมาจากไหนไม่รู้สกัดไว้!
บนตัวของมันเปล่งแสงสีเงินวาววับ สาดส่องไปทั่วทุกพื้นที่!
ตูม!
พลันมีเสียงบางอย่างดังขึ้น
ซั่งอวี้เซินก้มมองลงไป ก่อนจะเห็นว่าอาวุธโบราณของตนที่กว่าจะหล่อหลอมขึ้นมาได้นั้นแตกสลายเสียหมดรูป เพราะเขาเสียสมาธิจนควบคุมทัณฑ์สวรรค์ไม่ได้ แถมยังปล่อยอุณหภูมิของกระบี่เปลี่ยนแปลงฉับพลันอีก
ซั่งอวี้เซินขมวดคิ้วมุ่นด้วยความโมโห เขาโยนของทุกอย่างลงพื้นอย่างบ้าคลั่ง พลันร้องตะโกนอย่างเหลืออด
“ไอ้เวรหน้าไหนมันกล้าทำเช่นนี้!?”
เสียงตะโกนดังกระหึ่มราวเสียงฟ้าร้อง แพร่กระจายไปทั่วภูเขาหมื่นเมรัยในทันที!
ฉู่หลิวเยว่หยุดชะงัก พลันรู้สึกผิดในใจ
เดิมทีนางตั้งใจจะนำกระบี่ชื่อเซียวมาที่นี่ แล้วรอจนกว่าทัณฑ์สวรรค์จะลงไปรวมตัวกันอยู่ในตาน้ำพุ แล้วค่อยจุ่มกระบี่ลงไปหลอมรวมกับพวกมัน
แต่ใครจะรู้…ว่ามันจักกลับตาลปัตรถึงเพียงนี้?
ทันใดนั้น สายตาอันเฉียบคมของซั่งอวี้เซินก็สังเกตเห็นร่างเงาของฉู่หลิวเยว่!
“นั่นใคร!? โผล่หน้าออกมาเดี๋ยวนี้!”
เขาตวาดลั่นพลางพุ่งตัวออกไปด้วยความโกรธ และตั้งใจจะจับกุมคนผู้นั้นให้ได้!
เมื่อเห็นอีกฝ่ายรุดหน้ามาขนาดนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็รู้ว่านางไม่อาจซ่อนตัวจากเขาได้แน่ๆ ดังนั้นนางจึงรีบลุกขึ้นยืน
“ศิษย์มีนามว่าฉู่เยว่ คารวะท่านผู้อาวุโสขอรับ!”
และนั่นทำให้ซั่งอวี้เซินมองเห็นรูปร่างหน้าตาของคนที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ชัดๆ
เด็กหนุ่มคนนี้ ดูๆ แล้วอายุไม่เกินสิบหกสิบเจ็ดหนาว รูปร่างสูงผอม หน้าตาหล่อเหลาแลสะอาดสะอ้าน
ใบหน้าของเขาซีดเซียวเล็กน้อย มุมปากเปื้อนคราบเลือดประปราย เห็นได้ชัดว่าเพิ่งประสบปัญหาบางอย่างมา
ซั่งอวี้เซินตวาดอย่างฉุนเฉียว
“ในยามวิกาลเช่นนี้ เจ้ามิรู้หรือว่าศิษย์ในสำนักทุกคน มิได้รับอนุญาตให้เข้ามาในเขาหมื่นเมรัย!?”
ฉู่หลิวเยว่ตอบกลับในใจว่านางรู้อยู่แล้ว และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นาง “ก่อเรื่อง” เช่นนี้
นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และมองข้ามไหล่ของชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้านางไป พลันเห็นว่ากระบี่ชื่อเซียวที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ กำลังกลืนกินทัณฑ์สวรรค์ที่ผ่าตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง
ยิ่งไปกว่านั้น มันยังมีทัณฑ์สวรรค์อยู่มากมายหลายสาย บ่งบอกว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งมากเพียงใด
นางแอบรู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย ก่อนจะรีบก้มหน้ายอมรับความผิดแต่โดยดี
“ท่านผู้อาวุโสสอนสั่งศิษย์แล้วขอรับ! แต่เป็นศิษย์เองที่มิได้ใส่ใจ และเพราะรีบร้อนเกินไป จึงเผลอก้าวเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ…”
“ไม่ต้องแก้ตัวใดๆ แล้ว!”
ซั่งอวี้เซินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ยามนึกถึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของตนที่ยังหลอมไม่เสร็จ แต่กลับถูกทำลายไปแล้ว
เขาอยู่ในสำนักหลิงเซียวมานานหลายปี แต่ไม่เคยพบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้เลยสักครั้ง!
ศิษย์คนหนึ่ง! บุกเข้ามาในภูเขาหมื่นเมรัยเช่นนี้ อีกทั้งยังขัดขวางกระบวนการหลอมอาวุธของเขา และสกัดกั้นทัณฑ์สวรรค์ของเขา!
ช่างไม่รู้จักรักตัวกลัวตายเสียจริง!
“สำหรับข้าแล้วเจ้าทำผิดกฎ! เจ้า! รีบเรียกสิ่งของของเจ้ากลับมาเสีย! จากนั้นก็ไปเรียกอาจารย์ของเจ้ามา แล้วกล่าวขอโทษต่อข้าโดยตรง!”
ฉู่หลิวเยว่ชะงักพลันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ก่อนหน้านี้กระบี่ชื่อเซียวพุ่งตัวออกไปเอง ถ้าจะให้นางเรียกมันกลับมาตอนนี้ เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...