ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1251

สรุปบท บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์

สรุปเนื้อหา บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ

บท บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ณ หอระฆังบูรพกษัตริย์

ภายในห้องโถงใหญ่โอ่อ่าเงียบสงบ บรรยากาศภายในตอนนี้ประหนึ่งว่าถูกแช่แข็งไว้ก็มิปาน

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนนั่งอยู่ตรงตำแหน่งแขก สีหน้ามิได้แสดงอารมณ์ออกมา มีเพียงการกำมือเข้าหากันหลวมๆ ที่แสดงถึงอารมณ์ของเขาในตอนนี้ที่ย่อมไม่ได้นิ่งสงบเหมือนฉากหน้าที่แสดงออกมา

คนทั้งสี่ที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของเขาคือผู้ที่เพิ่งกลับมาจากเขาหมื่นเมรัยด้วยกันทั้งสิ้น

“…เรื่องราวคร่าวๆ ทั้งหมดก็ประมาณนี้”

ผู้อาวุโสโอวหยางบอกเล่าถึงความเป็นไปของเรื่องจบไปรอบหนึ่ง กว่าจะจบก็ทำเอาคอแหบคอแห้งเสียยกใหญ่

หลังจากที่พูดจบ ห้องโถงใหญ่ก็ตกลงสู่ความเงียบสงัดอีกครา

ผ่านไปครู่ใหญ่ ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจึงค่อยๆ เอ่ยปากขึ้นมาว่า

“ฉะนั้นแล้ว ที่พวกเจ้ารีบรุดมากันแต่เช้าตรู่ก็เพราะว่า…พวกเจ้าทั้งสี่ทำลายเขาหมื่นเมรัยเสียหายไปครึ่งลูก?”

ซั่งอวี้เซินอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนสติขึ้นมาว่า

“จุดประสงค์หลักก็เพื่อช่วยฉู่เยว่ชุบหลอมวิญญาณศาสตราของกระบี่ชื่อเซียวให้กลับมา…วิญญาณศาสตรา…เฮ้อ ก็แค่ทำลายป่ากับทุบหินภูเขาไปนิดหน่อย ตา…ตาน้ำพุนั่นก็ยังอยู่ดีไม่ใช่หรือไง!”

สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้เอ่ยประโยคนี้ออกมา กระทั่งคำพูดก่อนหน้าเองก็แผ่วเบาลงไปมากหลังจากถูกสายตาเคร่งขรึมดุดันของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจ้องเขม็งไม่วางตา

ผู้ที่รู้จักผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนดีล้วนรู้แจ่มแจ้งว่าเขาแสดงอารมณ์โมโหโทโสออกมาน้อยมาก

ทว่าหากเขาหมดความอดทนแล้วละก็ ความโกรธของเขาก็เป็นสิ่งที่ยากจะรับมือได้!

แม้แต่ผู้ที่ทำงานร่วมกันมาเนิ่นนานหลายปีอย่างซั่งอวี้เซินกับผู้อาวุโสโอวหยาง บัดนี้เองก็รู้สึกได้รางๆ ถึงรังสีเย็นยะเยือกสายหนึ่ง

“ฉู่เยว่ หากพูดเช่นนี้ แปลว่าเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเพราะเจ้าน่ะสิ?”

ฉู่หลิวเยว่ห่อไหล่ทั้งสองข้างพลางก้มศีรษะลงเล็กน้อย

“ศิษย์รีบร้อนบุ่มบ่าม จึงได้กระทำความผิดครั้งใหญ่ ท่านผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนโปรดลงโทษข้าด้วย”

“เจ้าย่อมต้องถูกลงโทษอยู่แล้ว”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนไม่รู้จริงๆ ว่าตนควรจะพูดอันใดออกไป

ฉู่เยว่ผู้นี้ พอคิดว่าเขาจะทำตัวดีๆ ได้สักทีแล้วหยุดก่อเรื่อง ก็มักจะดึงดูดปัญหาใหม่ๆ เข้ามาให้ได้ตลอด!

อีกทั้งแต่ละครั้งก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย!

ครั้งนี้ถึงขั้นลากซั่งอวี้เซินกับโอวหยางเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย!

ใช่สิ แล้วยังมีหรงซิวอีก!

“ท่านผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนขอรับ ความจริงแล้วเรื่องวันนี้หากมิใช่เพราะการนำของข้า ศิษย์น้องฉู่เยว่ย่อมไม่มีทางไปที่เขาหมื่นเมรัยแน่”

น้ำเสียงของหรงซิวนุ่มนวล ทว่ากลับแฝงไปด้วยความหนักแน่นจริงจังมากเช่นเดียวกัน

“ก่อนหน้านี้ช้าเคยรับปากท่านว่าจะชี้แนะสั่งสอนศิษย์น้องฉู่เยว่ให้ดี ดังนั้นตอนนี้ผู้ที่สมควรรับโทษตัวจริง ก็คือข้า”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพลันหัวเราะออกมาอย่างจริงจัง

“เจ้าคิดว่าข้าจะละเว้นเจ้าอย่างนั้นหรือ!? เดิมทีเจ้าก็สลัดความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไม่พ้นอยู่แล้ว! หรงซิว เจ้าคิดที่จะรับผิดชอบจัดการเรื่องทุกอย่าง ก็ต้องดูด้วยว่าที่ทำอยู่มันได้ผลหรือไม่ แล้วตัวเจ้าจะแบกรับมันไหวหรือเปล่า!”

สายตาของเขากวาดมองบนร่างของคนกลุ่มนี้รอบหนึ่ง

“พวกเจ้าทุกคน ไม่ว่าใครก็สลัดไม่หลุดทั้งนั้น!”

เขาหมื่นเมรัยเป็นถึงสถานที่แบบใดกัน?

ฉู่เยว่ไม่รู้ยังพอทำเนา ทว่าสามคนที่เหลือล้วนแล้วแต่รู้แจ้งแจ่มชัดกันทั้งนั้น!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเขายังกล้าทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ นี่พวกเขาคิดจะพลิกฟ้าคว่ำพื้นดินหรือไร!

คนทั้งสี่ต่างก็เงียบปากลงในทันใด

คราวนี้กระทั่งซั่งอวี้เซินเองก็ไม่ได้ทำตัวยั่วแหย่ดั่งเคย กลับมายืนด้วยท่าทีเคร่งขรึมจริงจัง

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนปิดเปลือกตาของตนลง

“เรื่องนี้ยังมีผู้ใดที่รู้อีกบ้าง?”

ผู้อาวุโสโอวหยางตอบว่า

“นอกจากคนในห้องโถงนี้แล้ว ก็ยังไม่มีใครรู้ทั้งนั้น”

หรือพูดอีกอย่างได้ว่า ในตอนนี้มีเพียงผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเท่านั้นที่ได้รับรู้ถึงข่าวนี้

นี่ทำให้ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนรู้สึกผ่อนคลายลงไปอยู่บ้าง

หากว่าเรื่องราวเลยเถิดไปไกล ก็คงจบลงไม่ได้ง่ายๆ เป็นแน่

เขาจมดิ่งสู่ห้วงความคิดของตน เริ่มครุ่นคิดว่าควรลงโทษคนเหล่านี้อย่างใดดี

เวลา ณ ตอนนี้จึงดูราวกับว่าเชื่องช้าเป็นพิเศษนัก

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนไม่ส่งเสียง คนทั้งสี่ที่เหลือเองก็ยืนเงียบกริบไร้คำพูดเช่นกัน

ในที่สุด เมื่อผ่านไปได้พักหนึ่ง ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนก็เงยศีรษะขึ้นมา ก่อนจะเบนสายตาไปทางฉู่หลิวเยว่เป็นคนแรก

“ฉู่เยว่”

“ศิษย์อยู่นี่แล้วขอรับ”

“ชุบหลอมวิญญาณศาสตราสำเร็จแล้วหรือ?”

“เรียนท่านผู้อาวุโส สำเร็จแล้วขอรับ”

บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว 1

บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว 2

บทที่ 1251 เจ้าไปอีกแล้ว 3

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์