ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1252
สรุปบท บทที่ 1252 ความลับ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1252 ความลับ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1252 ความลับ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ฉู่หลิวเยว่ลอบถอนใจออกมาคราหนึ่ง
รู้อยู่แล้วเชียวว่าเรื่องไหนๆ ก็ปิดบังเขาไว้ไม่ได้ทั้งนั้น
ตู๋กูโม่เป่าเป็นเสมือนดวงตานับไม่ถ้วนที่มีอยู่ทั่วทั้งสำนักก็มิปาน ไม่ว่าจะเกิดเรื่องใดขึ้น เขาก็มักจะรู้แจ้งถึงเรื่องราวเหล่านั้นได้อย่างรวดเร็ว
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแต่แรกแล้วว่าเรื่องนี้ออกจะประหลาดพิกลมากเกินไป ทว่ากลับไม่เคยหาคำตอบของเรื่องเจอเลย
เหมือนอย่างตอนนี้
เมื่อคืนบนเขาหมื่นเมรัยมีพวกเขาอยู่กันเพียงสี่คนจริงๆ
มีวงแหวนค่ายกลคอยเก็บงำปิดบังเอาไว้อยู่นอกเขาชั้นหนึ่ง คนนอกย่อมไม่รู้ถึงเรื่องนี้
หากพูดตามหลักแล้ว ตอนนี้ผู้ที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นอกจากพวกเขาทั้งสี่แล้ว ก็มีแค่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเท่านั้น
อีกทั้งด้านผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนก็เป็นพวกเขาที่สารภาพออกมากันเองเสียก่อน
การที่ตู๋กูโม่เป่าคาดเดาได้แม่นยำปานนี้…ย่อมเป็นเรื่องผิดสังเกตโดยแท้
“ใช่แล้ว”
ฉู่หลิวเยว่จึงเลือกที่จะสารภาพความจริงออกไป
นางไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสามารถถึงขั้นหลอกลวงตู๋กูโม่เป่าได้ชะงัดนักหรอก
ฝั่งตู๋กูโม่เป่าขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย สีหน้าและแววตาพลันอันตรายขึ้นมาอยู่หลายส่วน
“ก่อนหน้านี้ข้าพูดกับเจ้าไว้อย่างใด เจ้าลืมสิ้นแล้วหรือ?”
แน่นอนว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ลืม
ในตอนนั้นเป็นเพราะตู๋กูโม่เป่าเอ่ยอย่างชัดแจ้งไว้แล้วว่าไม่อนุญาตให้นางขึ้นเขาหมื่นเมรัยในช่วงเวลานั้นอีก และนางก็เชื่อฟังคำสั่งนั้นมาโดยตลอดจนกระทั่งตอนนี้
แม้ว่าทุกครั้งถวนจื่อจะมองไปทางตาน้ำพุด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์และไม่ยอมแยกจากตาน้ำพุก็ตาม นางก็ไม่เคยรั้งรออยู่ตรงนั้นนานเกินไปสักครั้ง
“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ออกจะพิเศษอยู่บ้างจริงๆ…”
ฉู่หลิวเยว่จำใจอธิบายออกไปอย่างช่วยไม่ได้
“ข้าชุบหลอมวิญญาณศาสตราขึ้นมาได้แล้ว”
ตู๋กูโม่เป่าแค่นเสียงเย็นเยียบคราหนึ่งพลางเอนศีรษะหันหนี
“ต่อให้ไม่ไปเขาหมื่นเมรัย ก็ยังมีหนทางอื่นให้เจ้าได้เลือก ฝั่งของช่างหลอมอาวุธครองยอดเขาไว้จำนวนมาก มีหลายลูกเลยทีเดียวที่อยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขา หากเจ้าไปหาพวกเขา ผลมันก็เหมือนกัน เหตุใดจึงต้องดื้อด้านทำเช่นนี้ด้วย?”
เปลือกตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกหงึก
“พี่เป่า…นี่เจ้าคิดว่าข้าทำแบบนั้นได้หรืออย่างใด?”
ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามายังสำนัก นางก็ได้ยินแลรับรู้ข่าวลือหนาหูของพวกช่างหลอมอาวุธมาได้มากมายแล้ว
ทั้งทะนงตน นิสัยพิกลวิตถาร อีกทั้งเก็บตัวสันโดษ หลายปีมานี้ยังไม่เคยออกมาปรากฏตัวเลยสักครั้ง…
ตอนคารวะนางก็มาไม่ทันด้วยซ้ำ แล้วจะไปคิดหาวิธีแก้ปัญหาเช่นนี้ได้อย่างใดกัน?
แม้ว่าตัวนางจะบ้าดีเดือด บางครั้งบางคราวก็ทำตัวดื้อด้านจนคนรู้กันทั่วถ้วน แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะไม่รู้จักประมาณตนเสียหน่อย!
ตู๋กูโม่เป่าแทบจะสำลักออกมา
“เจ้านี่มัน…”
สุ้มเสียงของเขาพลันหยุดชะงัก ในแววตาปรากฏรอยอารมณ์สับสนแวบหนึ่งเคลื่อนผ่าน
ฉู่หลิวเยว่เห็นการเปลี่ยนแปลงในพริบตาของสีหน้าเขาได้ไม่ชัดเจนนัก ได้ยินเพียงคำพูดประโยคนี้ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติอยู่หลายส่วน จึงอดถามขึ้นมาอย่างสงสัยไม่ได้ว่า
“ข้ามันเหตุใดหรือ?”
ตู๋กูโม่เป่าหลับตาลง ในตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกรอบนั้น แววตาก็ฟื้นฟูแววกระจ่างชัดขึ้นมาได้แล้ว
“ไม่มีอันใด เป็นข้าที่สะเพร่าเอง”
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย
นางยังรู้สึกว่าตู๋กูโม่เป่าตอบคำถามนี้ได้แปลกนัก ทว่าก็มิได้พูดเจาะจงออกมา
“แม้ว่าเจ้าจะทำไม่ได้ก็ตาม แต่หรงซิวกลับทำได้ ทว่าเขากลับพาเจ้าไปยังเขาหมื่นเมรัยเสียทั้งอย่างนั้น…เฮอะ!”
ตู๋กูโม่เป่าแค่นเสียงเย็นเยียบออกมาคราหนึ่ง
นี่หรงซิวคิดว่าเรื่องทั้งหมดยังวุ่นวายไม่พออีกหรือไร!
ฉู่หลิวเยว่หลุบตาลงเล็กน้อย มิได้เอ่ยรับคำแต่อย่างใด
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...