ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1259

หากนางโดนเหยียบเข้าจริงๆ แล้วละก็ ฉู่หลิวเยว่จะต้องกลายเป็นเนื้อบดคาที่แน่นอน!

ความคิดของฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนไปในทันที ลมปราณเย็นๆ ก่อตัวรวมกลางฝ่ามือของนาง!

อย่างใดก็ตาม ในตอนที่นางกำลังจะล้มตัวลง ตอนที่ฉู่หลิวเยว่ตั้งใจจะสู้ตาย อสูรสันหลังเหล็กที่โตเต็มวัยที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกลับพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน มันใช้หัวโหม่ง ทำให้อสูรสันหลังเหล็กอีกตัวพลิกตัวลงกับพื้น!

โครม!

ร่างกายอันหนักอึ้งของอสูรสันหลังเหล็กตัวเล็กลอยกระเด็นออกไป ต้นไม้ที่อยู่ระหว่างทางล้มระเนระนาด!

หลังจากมันห่างออกมาสักระยะหนึ่ง ในที่สุดก็หยุดตัวลง

บนพื้นทิ้งร่องรอยลึก เศษหินและเศษไม้แตกกระจายไปทั่ว เละเทะไปเป็นแถบ!

ฉู่หลิวเยว่มึนไป

อสูรสันหลังเหล็กตัวเล็กที่กระเด็นออกไปเองก็มึนงงเช่นกัน

รอบข้างเงียบกริบ

คอของฉู่หลิวเยว่แข็งทื่อ และหันกลับไปมองอสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยที่ยืนอยู่ด้านข้าง

นี่…นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ เหตุใดอีกฝ่ายถึงช่วยนางล่ะ?

หรือว่าอสูรสันหลังเหล็กตัวเล็กไม่ใช่ลูกของมัน?

แต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็ลบความคาดเดาทั้งหมดทิ้ง

เพราะว่าหลังจากที่อสูรสันหลังเหล็กตัวเล็กตัวนั้นได้สติขึ้นมา มันก็ไม่ยอมลุกขึ้น แต่กลับคร่ำครวญออกมาเสียงดัง

“อ๊าว!”

ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตาไปมองโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็เห็นว่ามันกำลังนอนอยู่บนพื้น พร้อมมองไปยังอสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ แววตาเต็มไปด้วยความน้อยใจและน่าสงสาร

“อ๊าวๆ!”

วินาทีต่อมาฉู่หลิวเยว่ก็มองไปยังดวงตาสองดวงที่ใหญ่ราวกับโคมไฟนั้น ภายในนั้นมีม่านน้ำตาสะสมขึ้นอย่างรวดเร็ว

แปะ

แปะ

หยาดน้ำตาที่มีขนาดใหญ่เท่ากับกำปั้นไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง มันตกลงมาบนพื้น ทำให้เกิดแอ่งน้ำขนาดเล็ก

ฉู่หลิวเยว่ “…”

หากไม่ใช่พ่อแม่ของมันเอง ก็น่าจะไม่มีปฏิกิริยาแบบนี้ละมั้ง…

แต่เหมือนว่าเด็กน้อยตัวนี้จะไม่ได้รับการดูแลสักเท่าไร

เพราะว่าอสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยเห็นว่ามันร้องไห้ แทนที่จะมีการปลอบโยน แต่มันกลับเดินเข้าไปแล้วยกเท้าเหยียบอีกครั้ง!

เด็กน้อยตัวนั้นก็คงไม่คิดว่าพ่อแม่จะโหดร้ายกับตนเองขนาดนี้ และไม่มีใครใส่ใจเลยสักคน และถูกเตะด้วยลูกเตะนี้จนกระเด็นออกไปอีกครั้ง

เสียงร้องหยุดชะงักอย่างกะทันหัน จากนั้นมันก็กลิ้งออกไปหลายตลบ

อาจจะเป็นเพราะว่าอสูรสันหลังเหล็กเกิดมาพร้อมกับผิวหนังที่หนาและหยาบ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงไม่ยั้งมือเลย พร้อมเตะลงมาอย่างแรง

เสียงกระดูกและกล้ามเนื้อตอนที่ถูกถีบดังลั่น ฉู่หลิวเยว่ที่ได้ยินก็หนังตากระตุกไป

ยัง…ยังคิดไม่ออกเลยว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างใดต่อไป…

“โฮก…”

อสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยพุ่งตัวไปทางตัวเล็กแล้วคำรามเสียงดัง ท่าทางดุร้ายอย่างยิ่ง

ตัวเล็กตัวนั้นเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และได้รับบทเรียน ในที่สุดก็ไม่กล้าก่อเรื่องไปทั่วอีก และละทิ้งอารมณ์ก่อนหน้านี้ และมีท่าทางเชื่อฟังพร้อมยอมรับความผิดของตนเอง

อสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยคำรามขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่รู้ว่ามันพูดอันใด แต่ตัวเล็กตัวนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา แววตามีประกายตกใจ จากนั้นก็หันไปมองทางฉู่หลิวเยว่ แล้วส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่ง

“โฮก!”

อสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยคำรามอีกครั้ง ทำให้ตัวเล็กชะงักไปเล็กน้อยจากนั้นก็ยอมทำตามทันที

ฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็รู้สึกเก้อกระดากอย่างมาก

นี่มัน…

เหตุใดเหมือนกับตัวเองกำลังทะเลาะกับลูกของคนอื่นอยู่เลย ไม่เพียงไม่โทษตัวเอง แต่ยังสั่งสอนลูกของตัวเองด้วย?

นิสัยของอสูรสันหลังเหล็กตัวเต็มวัยจะสูงส่งเกินไปหรือไม่นี่?

เดิมทีฉู่หลิวเยว่คิดจะจากไป

แต่เมื่อพิจารณาแล้วว่าความเร็วของตนเองนั้นยังไม่สามารถเทียบกับตัวลูกได้เลย แล้วถ้าเป็นอสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยล่ะ ยิ่งไม่มีทางแน่นอน

รอดูการกระทำของอีกฝ่าย ว่าอีกฝ่ายมีท่าทีอย่างใดจะดีกว่า

หลังจากรอสักพักในที่สุดอสูรสันหลังเหล็กทั้งสองตัวนั้นก็พูดคุยกันเสร็จแล้ว

แน่นอนว่าการพูดคุยแบบนี้ เป็นเพียงแค่อสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยให้การสั่งสอนกับตัวเล็กอยู่ฝ่ายเดียวเท่านั้น

โครม

อสูรสันหลังเหล็กตัวโตเต็มวัยเดินมาทางนี้

ลูกอสูรสันหลังเหล็กตัวนั้นก็เดินตามหลังมาอย่างหมดอันใดตายอยาก

หัวใจของมันตึงเครียดขึ้นมา…มาแล้ว!

นางยืดหลังตรงขึ้นมาโดยทันที แล้วเงยหน้าขึ้นไปมอง

…ช่วยไม่ได้ อีกฝ่ายมีรูปร่างใหญ่โตเกินไป ตอนที่ฉู่หลิวเยว่มองตรงๆ จะเห็นเพียงแค่น่องของอีกฝ่ายเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน