ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1260
สรุปบท บทที่ 1260 ความทรงจำของถวนจื่อ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1260 ความทรงจำของถวนจื่อ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1260 ความทรงจำของถวนจื่อ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตั้งแต่ที่นางรู้ว่านางสูญเสียความทรงจำไปบางส่วน ฉู่หลิวเยว่ก็เริ่มคิดหาวิธีต่างๆ เพื่อให้ตนเองมีความทรงจำกลับขึ้นมา
ก่อนหน้านี้นางลองมาหลายวิธีแล้ว และยังเคยเผชิญความทรมานมาหลายรูปแบบ แต่ส่วนใหญ่แล้ว มันมักจะไร้ผล
ไม่ว่านางจะคิดอย่างใดก็คิดไม่ออก
นางจำไม่ได้ว่านางเข้ามาที่อาณาจักรเสิ่นซวี่ได้อย่างใด
นางไม่รู้ว่านางได้อันดับหนึ่งของงานประลองชิงอวิ๋นได้อย่างใด
นางไม่รู้ว่านางเคยทำอันใดที่สำนักหลิงเซียวมาบ้าง และเหตุใดนางถึงลืมทุกอย่างไปจนหมดสิ้น!
มีหลายครั้งที่นางคิดว่าสิ่งที่นางทำนั้นไม่มีประโยชน์เลยด้วยซ้ำ
ในเมื่อม่านหมอกยังคงปกคลุมอยู่ ทำให้นางไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ต้องไปดูมันก็สิ้นเรื่องแล้วไม่ใช่หรือ?
แต่ว่าในตอนนี้นางก็ตระหนักขึ้นได้ว่า ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์เลยเสียทีเดียว
สิ่งที่อยู่เบื้องหลังม่านหมอกจะต้องเป็นภาพเหตุการณ์ที่นางไม่อยากจะลืมแน่นอน
เหมือนกับในตอนนี้ นางสามารถนึกเรื่องภายในสวนอสูรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน
แม้ว่าความทรงจำจะขาดหาย และไม่ชัดเจนก็ตาม แต่…
สำหรับนางแล้วยังคงเป็นสิ่งที่ล้ำค่าอย่างมาก
“อาฉยง!”
ฉู่หลิวเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ซ่อนน้ำตาเอาไว้ในดวงตา จากนั้นก็กอดมันแน่นๆ ก่อนจะปล่อยมือออกแล้วถอยหลังออกไปสองสามก้าว พร้อมสำรวจรอบตัวมัน แล้วยิ้มออกมาอย่างสดใส
“อาฉยง เจ้าโตขึ้นแล้ว!”
เมื่อหลายปีก่อนพวกนางพบมันครั้งแรกที่สวนอสูร มันไม่ได้ตัวใหญ่กว่าลูกอสูรสันหลังเหล็กที่ยืนอยู่ด้านข้างเลย
คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะกลายเป็นตัวโตเต็มวัยแล้ว อีกทั้งยังมีลูกแล้วด้วย!
อาฉยงลูบกลางฝ่ามือของนางด้วยความสนิทสนม พร้อมลุกขึ้นยืน ในแววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและยินดี
ความจริงแล้วในตอนแรกมันยังไม่ค่อยแน่ใจถึงตัวตนของฉู่หลิวเยว่ ดังนั้นจึงมีท่าทีระแวดระวังอยู่หลายส่วน
แต่ในตอนนี้มันสามารถวางใจได้แล้ว!
“อ๊าว?”
ในที่สุดลูกอสูรสันหลังเหล็กที่ถูกเมินเฉยเป็นเวลานานก็หาโอกาสสามารถพูดแทรกขึ้นได้แล้ว มันมองสลับไปมาระหว่างฉู่หลิวเยว่และแม่ของตัวเอง ในแววตาเต็มไปด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ
เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้มันรู้สึกมึนงงไปเล็กน้อย
ตัวมันสิถึงเป็นลูกของแม่ แต่เหตุใดแม่ของมันถึงดีต่อมนุษย์คนนี้เช่นนี้ และเหมือนว่าจะดีกว่าตอนที่อยู่กับมันเสียด้วย?
เมื่อฉู่หลิวเยว่เห็นท่าทางที่โกรธและอิจฉา นางจึงอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้
“วางใจเถอะ ข้าไม่แย่งแม่ของเจ้าหรอก!”
ในแววตาของลูกอสูรสันหลังเหล็กยังมีความสงสัยอยู่เต็มเปี่ยม
ไม่แย่ง?
แต่เหตุใดแม่ของมันจึงดีต่อนางขนาดนี้?
อีกทั้งเมื่อครู่นี้นางเพิ่งกอดกับแม่ของมันมาไม่ใช่หรือ!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่แม่ตีมันเป็นครั้งแรก เพราะนางอีกด้วย!
มันโกรธมาก และผลลัพธ์ที่ผ่านมาก็ร้ายแรง!
มันขยับเข้าใกล้แม่ของมัน พร้อมทำท่าออดอ้อน แล้วมองอย่างมีความหวัง
ให้นางไป
ให้นางไป
ให้นางไปสิ…โครม!
ร่างของมันถูกแม่ของตัวเองเตะกระเด็นออกไปอีกครั้ง
“อ๊าว!”
มันไม่สามารถผ่านวันเวลาเหล่านี้ไปได้แล้วฮือ!
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดอย่างปลอบโยน
“อาฉยง ตอนนี้เจ้าเป็นแม่แล้ว แต่นิสัยไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย…ดีร้ายอย่างใดเขาก็เป็นลูกของเจ้านะ…”
“อ๊าวอ๊าว!”
นั่นสิ!
แม้กระทั่งมนุษย์คนนี้ยังพูดเช่นนี้ แม่น่ะใจร้ายเกินไปแล้ว!
อาฉยงเหลือบสายตามองมัน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...