ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1275

แน่นอนว่าในใจของเขาหวังว่าฉู่เยว่จะเป็นฝ่ายชนะ

จากการตายของเสือดาวสุวรรณเมฆาเมื่อครู่นี้ ทำให้เขามั่นใจว่า ฝีมือของฉู่เยว่ในตอนนี้สามารถเอาชนะหนึ่งในห้าของอสูรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ได้แน่นอน!

แม้ว่าเสือดาวสุวรรณเมฆาจะมีฝีมือที่ไม่เลว แต่เมื่อพิจารณาจากก่อนหน้านี้มันได้ต่อสู้กับลูกอสูรสันหลังเหล็กเป็นเวลานาน พละกำลังของมันจะต้องลดไปส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน ดังนั้นผู้อาวุโสอวี๋อวี้คิดลดระดับการเปรียบเทียบลงมาอยู่เล็กน้อย

การจัดการอสูรศักดิ์สิทธิ์หนึ่งในห้าได้ ก็นับว่าโดดเด่นมากแล้ว!

เหล่าจอมยุทธ์ระดับเก้าที่อยู่ในสำนัก อาจจะจัดการอสูรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไม่ได้เลยสักตัว!

แม้ว่าความดีความชอบส่วนใหญ่จะเป็นของกระบี่ชื่อเซียวเล่มนั้น กระบี่เล่มนั้นก็เป็นของฉู่เยว่ ดังนั้นถือว่าเป็นความแข็งแกร่งของเขาส่วนหนึ่ง

เขาชะงักไปเล็กน้อย แล้วกดเสียงลง

“ในสวนอสูรแห่งนี้อสูรตัวนี้มีลำดับที่สูงมาก หากครั้งนี้ฉู่เยว่สามารถเอาชนะได้ นั่นจะทำให้สัตว์อสูรตัวอื่นรู้สึกหวาดกลัวแน่นอน!”

…

ฉู่หลิวเยว่และหมาป่าปีศาจทองดำได้เผชิญหน้ากันจากในระยะไกล

ฉู่หลิวเยว่กวาดสายตามองโดยรอบ แล้วส่ายหน้า

“เฮ้อ น่าเสียดาย”

ในแววตาของหมาป่าปีศาจทองดำมีประกายไม่เข้าใจ เห็นได้ชัดว่ามันไม่เข้าใจว่าเหตุใดฉู่หลิวเยว่ถึงพูดแบบนี้ออกมา

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้น

“เดิมทีข้าคิดว่าจะหาเจ้านายให้เจ้า แต่ดูจากนิสัยของเจ้าแล้ว น่าจะเป็นฝ่ายไม่ยอมใครด้วยเช่นกัน”

ขนของหมาป่าปีศาจทองดำลุกขึ้นชูชันทั้งร่างกาย! จิตสังหารเข้มข้นขึ้น!

เห็นได้ชัดว่าฉู่หลิวเยว่กำลังยั่วมันอยู่

ฉู่หลิวเยว่กำด้ามกระบี่ชื่อเซียวกรอด และยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่นางยังไม่ได้พูด นางตัดสินใจว่าจะเลือกฆ่ามัน เพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ดังนั้น…มันจะต้องตาย!

“อ๊าว…”

หมาป่าปีศาจทองดำเงยหน้าหอนเสียงยาว!

แต่ในวินาทีถัดมา มันเคลื่อนไหวร่างกายพุ่งตรงมาทางฉู่หลิวเยว่ในทันที!

ปีกทั้งสองข้างกระพือขึ้น จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสองตัว! พร้อมโจมตีฉู่หลิวเยว่จากทั้งสองฝั่ง!

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ขมวดคิ้ว

“หมาป่าปีศาจทองดำมีความเร็วสูงมาก อีกทั้งยังสามารถแบ่งร่างได้ พลังในการต่อสู้แทบจะแข็งแกร่งเทียบเท่าร่างจริงเลยทีเดียว จำเป็นจะต้องฆ่าทั้งร่างจริงและร่างแยกพร้อมกัน มันถึงจะตายอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่เช่นนั้นหากผ่านไปเพียงชั่วพริบตา พลังของมันก็สามารถกลับมาได้ ครั้งนี้ไม่รู้ว่าฉู่เยว่จะสามารถต้านทานได้หรือไม่…”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“เขามีอสูรศักดิ์สิทธิ์อยู่หนึ่งตัวไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงไม่ยอมเรียกออกมาเลย? หากตอนนี้หนึ่งคนหนึ่งอสูรศักดิ์สิทธิ์ร่วมมือกันละก็ โอกาสที่จะชนะมีสูงมาก”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงรู้สึกกังวลอย่างมากจนไม่ยอมพูดออกมา หมัดทั้งสองข้างกำแน่น ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้รู้ว่าเขากังวล จึงพูดปลอบโยนว่า

“ความจริงแล้วถ้าฉู่เยว่สู้ไม่ไหว พวกเราค่อยหาโอกาส…”

โครมโครม!

เสียงอาวุธที่แหลมคมเจาะเข้าที่เลือดเนื้อสองครั้งดังขึ้นแทบจะในเวลาเดียวกัน

ลำคอของผู้อาวุโสอวี๋อวี้เหมือนถูกอันใดบางอย่างมาอุดไว้ ทำให้เขาต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงไป

เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ ในตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างใดดี

เพราะว่า…

บริเวณกลางอากาศที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา หมาป่าปีศาจทองดำตัวนั้นทั้งร่างจริงและร่างแยก ถูกแทงจนทะลุพร้อมกัน!

บริเวณกลางหน้าผาก ตายในดาบเดียว!

ฝักกระบี่…สามารถฆ่าคนได้ด้วยหรือ?

อีกทั้งที่มันฆ่าคือร่างจริง!

พวกเขายังมองเห็นไม่ชัดเจนด้วยซ้ำว่าฝักกระบี่นั้นปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไร แต่วินาทีต่อมามันก็ระเบิดเข้าที่ศีรษะของหมาป่าปีศาจทองดำไปแล้ว!

กระบวนท่านี้ของฉู่เยว่…มันจะบ้าคลั่งเกินไปแล้ว!

สายตาของคนจำนวนนับไม่ถ้วนจับจ้องมาที่ร่างของฉู่หลิวเยว่

นางโคจรลมปราณของตัวเองให้สงบนิ่ง และมองลงไปด้านล่าง ริมฝีปากยกยิ้มขึ้น

“ยังมีอีกหรือไม่?”

ความจริงแล้ว สภาพของนางในตอนนี้ ไม่ได้ดีอย่างที่เห็น

เพราะว่าการใช้กระบี่ชื่อเซียวสองครั้ง ทำให้นางต้องสูญเสียพลังไปอย่างมาก

ครั้งแรกยังเห็นไม่เด่นชัดนัก ในตอนนั้นนางเพิ่งทะลวงด่านได้ อีกทั้งกำลังพะวงลูกอสูรสันหลังเหล็กที่กำลังอยู่ในอันตราย นางจึงรวบรวมสมาธิ ไม่ได้สนใจสิ่งใด

แต่ว่าในครั้งนี้นางสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน หลังจากที่นางปล่อยกระบี่ออกไปแล้ว พลังและจิตวิญญาณที่อยู่ภายในกายของนาง สูญเสียไปเป็นจำนวนมาก

หากคนบุคคลหนึ่งต้องการรักษาสภาพให้เตรียมพร้อมต่อสู้มากที่สุด ไม่ใช่จะมีแค่พลังดั้งเดิมที่เพียงพอแต่ยังต้องมีพลังชีพ พลังจิต และพละกำลัง เหล่านี้ให้เพียงพอ

เช่นเดียวกับตอนนี้ ความจริงแล้วทั้งสองครั้งนี้ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ดึงดูดพลังดั้งเดิมมาเลย อีกทั้งการหยิบกระบี่ชื่อเซียวขึ้นมานั้นก็ง่ายดายอย่างมาก

แต่ทว่าราคาที่จะต้องจ่ายนั้นกลับสูงมาก

หลังจากความเงียบปกคลุมอยู่สักพักหนึ่ง ก็เหมือนว่ามีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น

ฉู่หลิวเยว่ยกกระบี่ขึ้นแล้วชี้ลงไป

แต่นางยังไม่ทันได้พูดอันใด เสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้นที่ข้างหู

“ฉู่เยว่ช้าก่อน!”