ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1280
สรุปบท บทที่ 1280 รีดไถให้หมดตัว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1280 รีดไถให้หมดตัว จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1280 รีดไถให้หมดตัว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ดวงตาของอสูรด่างหูเงินฉายแววตื่นตระหนก
มันรู้ตัวดีว่ามันได้ฝ่าฝืนกฎทำเรื่องต้องห้ามลงไป และหากอีกฝ่ายจักโกรธเคืองนั้นย่อมมิใช่เรื่องแปลก
หากแต่… มันรออยู่ที่นี่ทั้งคืน กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของฉู่หลิวเยว่ แถมยังแอบคิดว่านางคงไม่รู้กฎของสวนอสูร จนมันมั่นใจว่าจะไม่ถูกจับได้ และคิดใช้โอกาสนี้หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง
แต่ใครจะรู้ว่าแค่มันเพิ่งลงมือทำ ก็มีคนแห่มากันแล้ว!
มันส่งเสียงครวญครางเบาๆ และสะบัดชิ้นส่วนเล็กๆ บนตัวออกไป
หลังจากกำจัดสิ่งเหล่านี้ออกจากร่างกายแล้ว มันก็ก้าวถอยหลังแล้วก้มหัวลง
ราวกำลังขอความเมตตา
แต่น่าเสียดายที่กลยุทธ์เช่นนี้ใช้กับฉู่หลิวเยว่ไม่ได้
“สำนึกผิดเช่นนี้ รู้ตัวใช่หรือไม่ว่าทำอันใดลงไป?”
คำพูดของฉู่หลิวเยว่ยิ่งทำให้อสูรด่างหูเงินร้อนรนมากขึ้น
เพราะตอนที่หมาป่าปีศาจทองดำถูกฆ่าตายเมื่อวาน มันเองก็อยู่ที่นั่น
และเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเต็มสองตา!
กำลังของมันน้อยกว่าปีศาจทองดำนัก หากอีกฝ่ายคิดจะฆ่ามันด้วย เช่นนั้นมันก็น่าจะตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?
อสูรด่างหูเงินถอยหลังไปอีกก้าว หางของมันกวัดแกว่งไปมาอยู่หว่างขา ดูราวตื่นตระหนกและหวาดกลัว
ดวงตาสองข้างกลับกลอกไปมาราววางแผนเอาตัวรอด
พรึบ!
แต่ทันใดนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็เคลื่อนไหว!
นางพุ่งตัวไปอยู่ตรงหน้าอสูรด่างหูเงินภายในพริบตา!
แต่อย่างใดเสีย อสูรด่างหูเงินก็เป็นถึงอสูรศักดิ์สิทธิ์ มันตอบสนองต่อท่าทีของนางอย่างว่องไวแลเฉียบคม พลันหมุนตัวไปอีกทาง และกำลังจะหลบหนี!
“ถ้าไม่อยากถูกแทงทะลุหัวใจ ก็จงเชื่อฟังข้าแต่โดยดี!”
ฉู่หลิวเยว่ลั่นวาจาเสียงดัง จนทำให้อสูรด่างหูเงินหยุดชะงัก!
มันเหลือบมองนางทันควัน ก่อนจะเห็นฉู่หลิวเยว่ที่กำลังเล็งกระบี่ชื่อเซียวมาทางมัน เสมือนจะลงมือได้ทุกเมื่อ!
หึ่ง!
กระบี่เล่มงามส่งเสียงคำราม!
อสูรด่างหูเงินตกใจกลัว แต่สุดท้ายมันก็ไม่วิ่งหนี และยอมหมอบลงกับพื้นอย่างเชื่อฟัง
ฉู่หลิวเยว่ร่อนลงบนพื้น ก่อนจะเชิดปลายเท้าขึ้นแล้วเดินไปหามัน
“ตึก”
“ตึก”
เสียงส้นเท้าย้ำพื้นเป็นจังหวะ ประหนึ่งเหยียบย้ำหัวใจของมัน
แสงเย็นวาบทอประกายบนปลายกระบี่อันแหลมคม
ชิ้ง!
ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้น พลันฟาดกระบี่ไปทางอสูรด่างหูเงิน!
โดยห่างตัวมันเพียงชุ่น[1]เดียว!
และเพียงขยับเข้าไปอีกนิด นางก็สามารถปลิดชีพมันได้อย่างง่ายดาย!
“หากไร้ซึ่งกฎเกณฑ์ ย่อมไร้ซึ่งความกลมเกลียว เจ้าอยู่ในสวนอสูรมานานแล้ว เรื่องแค่นี้ยังต้องให้ข้าบอกอีกหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวอย่างใจเย็น แต่อสูรด่างหูเงินกลับร้อนใจจะเป็นจะตายอยู่รอมร่อ
มันจ้องมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาอ้อนวอนสุดชีวิต
ฉู่หลิวเยว่มองมันด้วยสีหน้าเรียบเฉย พลันตวัดกระบี่ลงไปไม่ลังเล!
ฉั๊วะ!
ใบหูทั้งสองข้างของอสูรด่างหูเงินถูกนางฟันขาดในพริบตา!
“โฮก!”
พร้อมเสียงร้องอันทุกข์ระทมและเจ็บปวดของอสูรด่างหูเงินดังกึกก้อง
สำหรับพวกมันแล้ว ใบหูทั้งสองข้างถือเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง หลังจากถูกตัดหูแล้ว ประสาทการรับเสียงของพวกมันจะแย่ลง และยังทำให้ประสิทธิภาพในการต่อสู้ลดลงมากเช่นกัน
การตัดหูถือเป็นการลงโทษขั้นรุนแรงสำหรับเหล่าอสูร และถือเป็นความอัปยศอดสูครั้งใหญ่เลยก็ว่าได้
แต่คิดว่าตอนนี้ อสูรด่างหูเงินที่เกือบชะตาขาดอย่างมัน จะมีอารมณ์ไปสนใจเรื่องพรรค์นั้นหรือ?
“จำความผิดของเจ้าไว้ให้ดี คราวนี้ข้าลงโทษเจ้าเพียงนิด แต่ถ้ามีคราวหน้า…”
ฉู่หลิวเยว่เหลือบมองมันช้าๆ
อสูรด่างหูเงินพลันเพิกเฉยต่อใบหูที่กำลังโชกไปด้วยเลือดของมัน แล้วรีบส่ายหัวพัลวัน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...