ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1286
สรุปบท บทที่ 1286 ข้ามาเพื่อสู้กับเจ้า: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1286 ข้ามาเพื่อสู้กับเจ้า จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1286 ข้ามาเพื่อสู้กับเจ้า คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมองทันควัน!
ครั้นเห็นการตอบสนองของนาง ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็นึกสงสัย
“ศิษย์เอ๋ย เจ้าเป็นอันใดหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่รีบดึงสติกลับมา แล้วระบายยิ้มกลับไปตามปกติ
“เปล่าขอรับ ศิษย์แค่สงสัยว่า… คนที่ผู้อาวุโสปั๋วเยี่ยนกล่าวถึงผู้นี้ เขา… ทำผิดกฎเหมือนศิษย์หรือขอรับ?”
ผู้อาวุโสปั๋วเยี่ยนส่ายหน้า
“มิใช่เช่นนั้น เพียงแต่… เขาถูกลงโทษเพราะทำเรื่องไม่ดีบางอย่างต่างหาก ทว่าจนแล้วจนรอด สุดท้ายหลังจากถูกลงโทษ เขากลับทำตัวดื้อด้านหัวแข็งมากกว่าเดิม ไม่เหมือนกับเจ้า…”
ฝ่ายนั้นน่ะดื้อรั้นชนิดที่ว่า ต่อให้ตายก็ไม่มีวันเปลี่ยนทัศนคติได้
เฉกเช่นอาจารย์ของเขาไม่มีผิด
แต่อาจเป็นเพราะเขามองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าจวินจิ่วชิงเป็นคนอย่างใด ดังนั้นเขาถึงคอยปกป้องอีกฝ่ายตลอดมา…
“ช่างเถอะ ก็แค่เรื่องในอดีต อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย”
ผู้อาวุโสปั๋วเยี่ยนตัดบทฉับทันที
ฉู่หลิวเยว่ขบเม้มริมฝีปากเบาๆ แต่สุดท้ายนางก็ไม่ได้พูดอันใด
…
เหล่าผู้อาวุโสทั้งสองเดินทางมาส่งฉู่หลิวเยว่ถึงภูเขาจิ่วเหิงด้วยตัวเอง
หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมามายขึ้นในช่วงนี้ พวกเขาก็เริ่มชินกับการที่ฉู่หลิวเยว่พักอาศัยกับหรงซิวแล้ว
ยามนี้พวกเขาจึงพานางมาส่งโดยมิได้นึกตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใด
ผู้อาวุโสปั๋วเยี่ยนเอ่ยทิ้งทวนไว้สองสามคำแล้วจากไป เหลือเพียงสองอาจารย์ศิษย์ที่ถึงเวลามานั่งจับเข่าคุยกันเสียหน่อย
เมื่อร่างเงาของอีกฝ่ายหายไปจากครรลองสายตา ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็หันไปถามฉู่หลิวเยว่ว่า
“ศิษย์เอ๋ย เจ้ารู้จักจวินจิ่วชิงด้วยหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มตอบเบาๆ
“ไม่รู้จักขอรับ ว่าแต่ ไยท่านอาจารย์ถึงถามเช่นนี้ขอรับ?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงจ้องหน้านางเขม็ง พลันส่ายหน้าช้าๆ
“เจ้าไม่ต้องมาหลอกข้า ยามพูดถึงเขาสีหน้าเจ้าบอกข้าว่ามีบางอย่างผิดปกติ เจ้าต้องรู้จักเขาแน่ๆ อย่างน้อยก็เคยได้ยินเรื่องของเขาใช่หรือไม่?”
สมแล้วกับที่เป็นท่านอาจารย์
ฉู่หลิวเยว่แอบถอนหายใจ ก็ตอนนั้นจู่ๆ ผู้อาวุโสปั๋วเยี่ยนก็โพล่งขึ้นมา นางเลยตกใจจนลืมเก็บสีหน้าของตนไปชั่วขณะ
นางเงียบไปครู่หนึ่ง
“เคยได้ยินขอรับ”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงถามต่อ
“หรงซิวบอกเจ้าหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ตาเป็นประกายทันที พลางผงกศีรษะระรัว
“เห่อ… ข้าว่าแล้วเชียว”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงพลันถอนหายใจ ราวกับคิดไว้แล้วไม่มีผิด
“เขากับจวินจิ่วชิงมีความแค้นต่อกันอยู่ เจ้าเองก็สนิทกับหรงซิว ไม่แปลกที่จะได้ยินชื่อของเขา”
เรียวคิ้วของฉู่หลิวเยว่เริ่มย่นเข้าหากันทีละนิด
ตอนแรกนางคิดว่าสาเหตุที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงเดาว่าเป็นหรงซิว เป็นเพราะเมื่อก่อนนางชอบโยนความผิดให้หรงซิวเสียทุกครา ดังนั้นคราวนี้เขาเลยเดาว่าเป็นหรงซิวอีกตามเคย
แต่ตอนนี้เหมือนมันจะไม่ใช่แบบนั้น
หากแต่นางก็ไม่ได้โต้แย้งใดๆ ผู้อาวุโสวั่นเจิงจึงคิดเองเออเองอีกตามเคย
“จริงๆ แล้ว จวินจิ่วชิงเองก็เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่..”
น่าเสียดายที่เขามีจิตใจมืดมนและอารมณ์รุนแรง เมื่อเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น การตอบสนองของเขาจะทำให้ทุกอย่างพัฒนาไปในทิศทางที่เกินการควบคุม
ทว่าเรื่องเช่นนี้มีเพียงเหล่าผู้อาวุโสเท่านั้นที่รู้ หากบอกให้ศิษย์คนอื่นทราบ คงไม่เหมาะเท่าใด
“แต่เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก แค่ทำในส่วนของเจ้าให้ดีก็พอ”
หากแต่ฉู่หลิวเยว่ก็ยังถามต่ออย่างอดไม่ได้
“ศิษย์พี่หรงซิวกับจวินจิ่วชิง… ผิดใจกันเพราะเหตุใดหรือขอรับ?”
ก่อนหน้านี้นางแค่มองว่าสองคนนี้ไม่ชอบหน้ากัน แต่เมื่อได้ยินว่าผู้อาวุโสวั่นเจิงกล่าวเช่นนี้ ก็แปลว่ามันมีเงื่อนงำมากกว่าที่นางคิดไว้มาก
ผู้อาวุโสวั่นเจิงดีดหน้าผากนางเบาๆ
“สิ่งเหล่านี้มิใช่เรื่องที่เจ้าควรใส่ใจ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นระหว่างสองคนนั้น เจ้าแค่ตั้งใจฝึกฝนก็พอ”
ฉู่หลิวเยว่ลูบหน้าผากตนป้อยๆ และตอบรับอย่างเชื่อฟัง
“ขอรับ”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...