ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1314

“หงส์ฟ้า! ลือกันว่าสัตว์อสูรประเภทนี้มีนิสัยดุร้ายและก้าวร้าวยิ่งนัก แต่ทว่าเป็นเรื่องจริงหรือ?”

ดวงตาของผู้อาวุโสฮวาเฟิงจ้องเขม็งไปยังหงส์ฟ้าที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาใกล้ และถามด้วยความกังวล

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้เม้มริมฝีปากแล้วพูดเบาๆ ว่า

“วางใจเถิด แม้ว่าหงส์ฟ้าตัวนี้จะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ แต่ด้วยพลังทั้งตัวเจ้าและข้า แค่จัดการสักตัวคงไม่มีปัญหา…”

เสียงของเขาพลันหยุดชะงัก

เพราะคล้อยหลังหงส์ฟ้าตัวนั้น ยังมีอีกหลายตัวที่กำลังบินตามมา!

พวกมันบินผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงชั่วพริบตา! และมุ่งหน้าไปยังยอดเขาที่ฉู่เยว่อยู่!

มองดูคร่าวๆ แล้ว อาจมีถึงห้าหกตัวเลยทีเดียว!

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงดึงผู้อาวุโสอวี๋อวี้เข้ามาประชิด

“สิ่งที่เจ้าพูดเมื่อครู่ยังเชื่อถือได้อยู่หรือไม่? พวกมันตัวเล็กมาก หากเราสองคนต่อสู้กับพวกมันห้าหกตัว ก็คงจะ… ยังเป็นไปได้ใช่หรือไม่?”

สิ่งที่ตัวเขาพูดมานั้นล้วนมีช่องโหว่เล็กน้อย

หงส์ฟ้านั้นตัวเล็กมากก็จริง แต่มันก็เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์!

แถมยังเป็นประเภทที่ขึ้นชื่อในเรื่องความดุร้ายอีกด้วย!

ผู้ที่สามารถเอาชนะสัตว์อสูรจำนวนมากเช่นนี้ได้ ย่อมเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

หงส์ฟ้าทั้งหมดในสวนอสูรแห่งนี้มีประมาณสิบตัว แต่กลับมาอยู่ที่นี่เสียครึ่งฝูงแล้ว!

แม้แต่คืนที่ฉู่เยว่ทะลวงขั้นพลังปราณ ก็ยังมิได้ถูกรุมล้อมมากมายเช่นนี้!

เขาขมวดคิ้วแน่นราวคิดหนัก

“วางใจเถอะ มันน่าจะไม่…”

“ดูนั่นสิ!”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ผู้อาวุโสฮวาเฟิงก็อุทานขึ้นมาอีกครั้งและชี้ไปที่ไหนสักแห่งด้านล่างนั้น

“นั่นมัน… อสูรด่างหูเงิน!?”

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้จ้องมองดีๆ ก่อนจะเห็นอสูรด่างหูเงินที่ถูกตัดหูทั้งสองข้างออกไป

“นี่มัน…”

บาดแผลที่หูนั้นดูเรียบเนียน ราวกับว่ามันไม่เหมือนถูกสัตว์อสูรตัวอื่นกัด แต่เหมือนว่าถูกตัดออกด้วยอาวุธมีคมบางชนิด

“ถ้าหูทั้งสองข้างโดนตัดออกไป พลังของมันก็จะลดลงไปมาก แต่พวกมันมาทำอันใดที่นี่ ในเวลาเช่นนี้กันล่ะ?”

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้คิดอย่างใดก็ไม่เข้าใจ

แต่ไม่นาน เขาก็ไม่มีเวลามาสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกแล้ว

เพราะลับหลังอสูรด่างหูเงินแล้ว ก็ยังมีสัตว์อสูรตัวอื่นๆ พุ่งมาทางนี้เรื่อยๆ!

“อสูรราตรีนิมิต…วานรยักษ์เก้าสายฟ้า…ค้างคาวศีตหิรัณย์…”

เมื่อมองดูร่างของสรรพสัตว์ที่ปรากฏขึ้นทีละตัว เสียงของผู้อาวุโสอวี๋อวี้ก็ค่อยๆ สั่นเครือ

เหตุใดจู่ๆ อสูรศักดิ์สิทธิ์มากมายถึงมารวมตัวกันอยู่ที่นี่!?

และดูเหมือนว่าพวกมันต่างพากันมุ่งหน้าไปทางฉู่เยว่!

“เจ้าเด็กนี่ก่อเรื่องอันใดอีก!”

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ซึ่งเคยสงบนิ่ง ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเหลืออด

คราวนี้ฉู่เยว่ไม่ได้ทะลวงขั้นพลังปราณ พวกเขารออยู่ข้างนอกนานแล้ว แต่ก็ไม่รู้สึกถึงคลื่นความผันผวนใดๆ

แล้วสิ่งใดกันที่ดึงดูดอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้มากมายเพียงนี้!?

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงจับปกคอเสื้อของเขา

“อวี๋อวี้! เมื่อครู่เจ้าบอกว่าไม่มีอันใดผิดปกติมิใช่หรือ!? แล้วนี่มันเกิดอันใดขึ้น!?”

“ขะ ข้าก็ไม่รู้…”

“ข้าไม่ควรฟังเจ้า! ข้าควรจะเข้าไปตั้งแต่แรกแล้ว!”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงผลักเขาด้วยความคับแค้นใจ

“ตอนนี้มีอสูรศักดิ์สิทธิ์มากมายรวมตัวกันอยู่ที่นี่ แค่คิดจะเข้าไปก็ยากแล้ว!”

หากพวกเขาทั้งสองร่วมมือกัน บางทีอาจจะยังสามารถจัดการกับบางตัวได้

อสูรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้มักอยู่สันโดษ แต่ละตัวจะมีภูเขาเป็นของตน ไม่ค่อยไปมาหาสู่กันมากเท่าใด

แต่ทว่าในยามนี้ พวกมันกลับมารวมตัวกัน ซึ่งเป็นภาพที่หาได้ยาก อีกทั้งไม่ได้มาเพื่อต่อสู้กัน แต่กลับมุ่งหน้าไปยังทิศทางเดียวกันอีก

เขากวาดตามองภาพตรงหน้าแล้วกลั้นหายใจ

…ดูเหมือนว่าพวกมันจะตามลูกอสูรสันหลังเหล็ก ไปยังถ้ำที่บนเชิงเขานั่น!

“ฉู่เยว่นี่เจ้า… กำลังทำอันใดอยู่กันแน่?”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงอดไม่ได้ที่จะพึมพำเบาๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าจะได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้

ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ไม่พูดอันใด ใบหน้าของเขานิ่งสนิทราวกับถูกแช่แข็ง มีเพียงดวงตาคู่นั้นที่ยังคงปั่นป่วนราวกับคลื่นใต้น้ำ

เผยให้เห็นว่าในเวลานี้ อารมณ์ของเขายังไม่ได้สงบลงเลยแม้แต่น้อย

หรือฉู่เยว่วางแผนที่จะทะลวงอีกครั้งจริงๆ?

แต่ถ้าหากเป็นเช่นนั้น อสูรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้คงจะไม่มีปฏิกิริยาเช่นนี้แน่ๆ

พวกมันเคลื่อนที่ไปยังทิศทางเดียวกันอย่างเงียบๆ

ราวกับว่า…

พวกมันกำลังปฏิบัติตามคำสั่งของอันใดบางอย่าง

จู่ๆ ความคิดนี้ก็แล่นเข้ามาในหัวของเขา แต่ก็โดนผู้อาวุโสอวี๋อวี้ปรามไว้

เพ้อเจ้อเกินไปแล้ว!

มันจะเป็นไปได้อย่างใด!?

ผู้ที่สามารถเรียกรวมพลอสูรศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้ได้ มีเพียงแค่อสูรศักดิ์สิทธิ์ในตำนานสองตัวเท่านั้น!

แต่ฉู่เยว่…

ตูม!

ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่ดังกระหึ่มออกมาจากถ้ำ!