ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1315
สรุปบท บทที่ 1315 รู้สึกตัว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1315 รู้สึกตัว จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1315 รู้สึกตัว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ยามสุ้มเสียงกัมปนาทดังสนั่นขึ้นพร้อมกันนั้นเอง ขุมพลังมหาศาลที่ไหลเวียนก็ระเบิดพวยพุ่งออกมาจากโพรงถ้ำ!
บริเวณยอดเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงประหนึ่งว่าพร้อมจะพังถล่มลงไปได้ทุกเมื่อ
ในใจของผู้อาวุโสทั้งสองต่างบีบรัดเข้าหากันเสียจนแทบหดตัวเป็นก้อน
และด้วยโอกาสนี้เอง พวกเขาก็ได้เห็นว่าเมื่ออสูรศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว พวกมันมิเพียงแต่มิหลีกหนี ตรงกันข้ามกลับเร่งความเร็วขึ้นกว่าเก่าแล้วพากันพุ่งตรงไปยังโพรงถ้ำ!
…
อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่โผมาถึงตนแรกคือหงส์ฟ้า
หงส์ฟ้าจำนวนหนึ่งที่หันมองถวนจื่อนอนแผ่บนพื้น ต่างสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลหลั่งไหลออกมาจากร่างมัน จึงพากันถอยหลังก้าวหนึ่งโดยมิรู้ตัว
ฉู่หลิวเยว่ตวัดสายตาขึ้นมองพวกมันรอบหนึ่ง
หลังจากนั้นแทบจะทันใด หงส์ฟ้าเหล่านั้นก็พากันโผบินเข้ามาด้านหน้าแบบเรียงเป็นแถว
มีหนึ่งตัวในนั้นที่ฉู่หลิวเยว่พอคุ้นตาอยู่บ้าง นางมองไปยังปีกข้างหนึ่งที่เพิ่งจะงอกขนใหม่ออกมาพลางหรี่ตาลง
“มาถึงเร็วใช้ได้”
ในใจหงส์ฟ้าเหล่านั้นขุ่นเคืองนัก ทว่ากลับมิกล้าพูดออกมา ก่อนจะพากันยืดร่างเล็กจ้อยเหล่านั้นให้ตรงแหน็ว
ฉู่หลิวเยว่เงื้อมือขึ้น
พลังส่วนหนึ่งถูกโอนถ่ายเข้าไปยังร่างกายของพวกมัน
“พวกที่อยู่ด้านหลังน่ะ ออกมาทีละตัว”
ฉู่หลิวเยว่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ
บรรดาสัตว์อสูรที่เพิ่งมาถึงต่างสะดุ้งโหยงพลางมองกันไปมองกันมา รั้งอยู่นานก็ไม่รู้เสียทีว่าใครมาก่อนใครมาทีหลัง
หางคิ้วของฉู่หลิวเยว่เลิกขึ้นเล็กน้อย ด้วยรู้สึกรำคาญอยู่บ้างแล้ว
“เช่นนั้นก็มาตามลำดับที่แลกเปลี่ยนฝีมือกับข้าไปเมื่อก่อนหน้าแล้วกัน”
โอ้ ก็คือถูกตีตามลำดับนี่เอง!
สัตว์อสูรเหล่านั้นต่างเข้าใจขึ้นมาโดยพลัน ก่อนพากันตะลีตะลานไปประจำที่ของตน
ฉู่หลิวเยว่ค่อยๆ ปาดคราบเลือดตรงมุมปากทิ้ง ดวงหน้าปรากฏรอยยิ้มพึงพอใจขึ้นมาอย่างหาดูได้ยาก
ความจริงแล้วในตอนนั้นนางอดกลั้นเอาไว้แทบไม่อยู่แล้ว นางเพียงแค่พึ่งแรงใจเฮือกสุดท้ายจึงยังคงทรงตัวอยู่ได้
นางยกนิ้วขึ้นมา พลังอีกส่วนหนึ่งก็ถูกแบ่งแยกออกไป
ครานี้ แรงกดดันบนร่างของฉู่หลิวเยว่และอาฉยงก็ลดลงไปไม่น้อย
นางปิดตาลง สีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายมิยิ้ม น้ำเสียงฟังดูเกียจคร้านปนแหบพร่าอยู่หลายส่วน
“ดีมาก”
“ฟังคำข้าเหมือนอย่างก่อนหน้าแบบนั้นแหละ”
…
อสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดล้วนตามกันเข้าไปในโพรงถ้ำแบบติดๆ
บริเวณโดยรอบจึงดูเงียบสงบขึ้นมามากทีเดียว
นอกจากกระแสพลังที่ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ที่แผ่ออกมานานๆ ครั้งแล้ว ทุกอย่างล้วนเหมือนสภาพก่อนหน้านี้ไม่มีผิดเพี้ยน
ผู้อาวุโสทั้งสองท่านต่างนิ่งงันพลางลอยอยู่กลางอากาศ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นต่อหน้าทำเอาสิ้นสติกันไปทั้งแถบ
“นี่… อสูรศักดิ์สิทธิ์พวกนั้น… เข้าไปกันดื้อๆ แบบนี้เลยหรือ?”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“แล้วต่อแถวเข้าไปกันด้วยนะ!?”
โลกนี้มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?
“อวี๋อวี้ เจ้าเองก็พูดอันใดหน่อยซิ!”
“เจ้าอยากให้ข้าพูดอันใดเล่า?”
“เจ้าน่ะ ดีร้ายอย่างใดก็เฝ้าดูสวนอสูรมาได้นานขนาดนี้ ย่อมต้องรู้มากกว่าข้าอยู่แล้วกระมัง? นี่ นี่มันเป็นเรื่องแบบใดกัน?”
ในใจของผู้อาวุโสฮวาเฟิงทั้งตกตะลึงทั้งกังวลใจ
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้ส่งสายตามองเขา ก่อนจะตอบไปอย่างแผ่วเบาว่า
“เจ้าว่าหน้าข้าดูเหมือนคนที่รู้หรืออย่างใด?”
“…”
“แต่ว่าฉู่เยว่ยังอยู่ข้างในนั้นนะ!”
“แทนที่จะไปห่วงเขา มิสู้ห่วงสัตว์อสูรในสวนอสูรเหล่านี้ไม่ดีกว่าหรือ”
ผู้อาวุโสอวี๋อวี้สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...