ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1370

ประกายแสงสีสันทุกอณูที่อยู่ท่ามกลางฟ้าดิน ถูกหม้อน้ำอันมหึมาดูดกลืนเข้าไปจนเกือบหมด

ลมปราณเปี่ยมฤทธิ์แลไร้ขีดจำกัดแพร่ขยายมาจากข้างในหม้อน้ำอันนั้น ทำเอาคนหวาดผวาไปตามกัน!

“หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์นี่!”

ใครคนหนึ่งพลันส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างตื่นตกใจ

ผู้คนต่างหันขวับไปยังทิศทางนั้น ก่อนจะพากันพุ่งตรงไปฟากโน้น!

จินตี้เหลือบมองฉู่หลิวเยว่ด้วยท่าทีสงสัยแวบหนึ่ง

การเคลื่อนไหวที่ส่งเสียงเสียเอิกเกริกเมื่อก่อนหน้านี้ มิได้มาจากการปรากฏตัวของหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์จริงหรือ?

เขาแค่นหัวเราะเสียงเย็นเยียบ

“ฉู่เยว่ บัญชีแค้นครานี้… ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

พูดจบ ร่างของเขาก็หายแวบไป ก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปทางเดียวกับฝูงชน!

“ฉู่เยว่ เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงก้าวรุดมาด้านหน้าพลางกวาดสายตามองนางด้วยท่าทีกระวนกระวาย

ฉู่หลิวเยว่คลี่ยิ้มน้อยๆ

“ผู้อาวุโสโปรดวางใจ ศิษย์สบายดีขอรับ”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก สายตาที่มองฉู่หลิวเยว่ฉายแววยกย่องชมเชยอย่างปิดไม่มิด

“คิดไม่ถึง… ว่าเจ้าจะมีโชคถึงเพียงนี้!”

ภายในเวลาไม่กี่วัน ฉู่เยว่ก็สามารถบุกทะลวงจากจอมยุทธ์ระดับแปดสู่ระดับเก้าได้ หากพูดไปมิรู้ว่าจะทำให้คนมากมายเท่าไรรู้สึกชื่นชมระคนอิจฉา!

ฉู่หลิวเยว่บุ้ยคางไปทางฟากโน้น

“ผู้อาวุโส ทุกคนล้วนไปสู้แย่งชิงหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กันหมดแล้ว ท่าน… มิลองไปหน่อยหรือ?”

“จริงอยู่ที่ของนั่นเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ว่าการที่สำนักเราแวะเวียนมาครานี้มิใช่เพราะมัน อีกอย่างคนเฮละโลไปกันตั้งมากมาย คิดจะหาผู้ชนะก็คงมิได้ง่ายดายขนาดนั้น”

แถมเลี่ยงการโรมรันอันแสนตึงเครียดไม่ได้ด้วย

ตอนนี้เขาคิดเพียงว่าต้องรีบหาพวกปั๋วเหยี่ยนให้เจอให้เร็วที่สุด ไหนจะศิษย์เป็นร้อยๆ คน ในสำนักอีก นอกจากเรื่องนี้แล้ว เขาก็มิได้ใส่ใจถึงเรื่องอื่นเลยแม้แต่น้อย

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้า

“การปรากฏตัวของหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ลูกนั้นค่อนข้างประหลาดนัก… พวกเราคอยดูท่าทีของมันอยู่เงียบๆ น่าจะดีกว่า”

นางพูดพลางหันไปมองด้านนั้นแวบหนึ่ง ก่อนจะพบว่ากลุ่มคนจากเขาหลิงอวิ้นเองก็ยกโขยงกันไปฟากโน้นเช่นเดียวกัน

ทว่าชือรุ่ยเออร์กลับบินทะยานมาหานางแทน

“ศิษย์น้องฉู่เยว่ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

ยามได้ยินคนทั้งสองพูดคุยกัน นางเองก็ดูจะโล่งใจไม่น้อย

ผู้อาวุโสคิ้วขาวรีบรุดตามมาจากด้านหลัง

“คุณหนูรอง พวกเรารีบหน่อยเถิดขอรับ! ขืนชักช้า มีหวังหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ได้ถูกผู้อื่นฉวยไปเป็นแน่!”

เป้าหมายของคนทั้งคู่ต่างจากสำนักหลิงเซียว พวกเขามากันครานี้ก็เพื่อสมบัติชิ้นนั้น

มาบัดนี้ ในที่สุดมันก็ปรากฏแก่สายตาแล้ว ไฉนเลยจะหาเหตุผลไม่ไปฉวยชิงมาได้เล่า?

ชือรุ่ยเออร์ผงกศีรษะไปทางผู้อาวุโสฮวาเฟิงกับฉู่หลิวเยว่

“ผู้อาวุโส ฉู่เยว่ พวกเราคงต้องขอตัวก่อน…”

“ศิษย์พี่หญิง”

ฉู่หลิวเยว่พลันเอ่ยปากด้วยหวังจะโน้มน้าว

“หากเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับนี้มาปรากฏบนโลก ย่อมต้องเกิดการเคลื่อนไหวสั่นสะเทือนลั่น ทว่ายามของสิ่งนั้นปรากฏกลับไร้สุ้มเสียงแลเงียบงันนัก ดูแปลกอยู่หน่อยจริงๆ ข้าว่า… อย่าเพิ่งรีบร้อน คอยดูอย่างถี่ถ้วนไปก่อน จากนั้นค่อยว่ากัน ดีหรือไม่?”

ชือรุ่ยเออร์ตะลึงไปพักหนึ่ง

“ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล…”

ต้นกำเนิดของนางมาจากตระกูลสูงศักดิ์ จึงมิมีทางไม่เคยเห็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์มาก่อน

หากคิดจะครอบครองสมบัติล้ำค่าระดับนี้ ปกติแล้วก็มักจะขึ้นอยู่กับวาสนาด้วยเช่นกัน

ต่อให้ฉวยของมาได้เป็นคนแรก ก็มิได้หมายความว่าจะได้รับการยอมรับจากสมบัติชิ้นนั้น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนจำนวนมากขนาดนั้น ที่แย่งกันพุ่งเข้าไปหาของนั่น เหมือนกลัวตัวเองน้อยหน้าอย่างใดอย่างนั้น

นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะผงกศีรษะหงึกหงัก

“เช่นนั้นพวกข้าล่วงหน้าไปก่อน ดูหน่อยว่ามันเกิดอันใดขึ้นกันแน่”

ใจของฉู่หลิวเยว่กระตุก นางพยักหน้าเล็กน้อย

พอดีเลย นางเองก็อยากไปดูเหมือนกันว่าของสิ่งนั้นคือสิ่งใดกันแน่

“คุณหนูรอง…”

ผู้อาวุโสคิ้วขาวหน้านิ่งราวกับอยากจะเอ่ยเกลี้ยกล่อมอีกสักประโยคสองประโยค

ทว่าชือรุ่ยเออร์กลับปรามเขาด้วยการส่ายศีรษะเบาๆ

ผู้อาวุโสคิ้วขาวจึงกลืนคำพูดที่เหลือลงคอไป พลางปรายตามองฉู่หลิวเยว่อย่างไม่เข้าใจ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กหนุ่มผู้นี้มีพื้นเพเป็นอย่างใด คุณหนูรองถึงได้ให้ความสำคัญแก่เขาปานนั้น กระทั่งอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ นางก็ยังเลือกที่จะฟังคำพูดของเขา นี่มัน…

เขาระงับความสงสัยแลระแวดระวังในใจของตนลงไป ก่อนจะเดินคล้อยหลังตามชือรุ่ยเออร์ไปยังเบื้องหน้า

…

“ตั้งแต่โบราณกาลจวบจนปัจจุบัน หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์มีเพียงอันเดียวเท่านั้น”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน