ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1377
สรุปบท บทที่ 1377 เจรจาเสร็จเรียบร้อย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
บทที่ 1377 เจรจาเสร็จเรียบร้อย – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอนนี้ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายการเกิดใหม่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1377 เจรจาเสร็จเรียบร้อย จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ย้อนกลับไปตอนนั้น ทุกคนล้วนมุ่งความสนใจไปที่หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ จนลืมคิดไปว่าสถานที่ที่ฉู่หลิวเยว่เพิ่งเข้าไปก่อนหน้านี้เอง ก็ถือเป็นบ่อแห่งขุมทรัพย์เช่นกัน
มิเช่นนั้นเขาจะทะลวงจากระดับแปด ขึ้นสู่ระดับเก้าภายในไม่กี่วันได้อย่างไร!
หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ถือเป็นสมบัติล้ำค่า แต่สุดท้ายแล้ว จะมีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครองมัน
ไหนจะเผ่าอินทรีสามตาที่ยากจะต่อกรทางด้านนั้นอีก
แทนที่จะยืนฝัวหวานเฝ้ารอโอกาสอยู่แบบนี้ ก็หาทางอื่นเสียดีกว่า!
บางที…เจ้าสิ่งนั้นอาจจะมอบโอกาสให้นางก็ได้?
เมื่อคิดเช่นนี้ เจียงจื่อหยวนก็ตัดสินใจทันที
อย่างไรเสียคนเหล่านี้ก็ไม่ได้สนใจนาง และออกจะรังเกียจนางด้วยซ้ำ แล้วนางจะต้องห่วงอันใดอีก?
ในเมื่อผู้อาวุโสตันชิงอยู่ที่นี่ นางก็ไม่สามารถลงมือได้
เช่นนั้นก็แหกคอกไปเลยแล้วกัน!
นางพันแผลอย่างระมัดระวังแลเชื่องช้า พลางสอดส่ายสายตาไปทั่วพื้นที่อย่างเงียบเชียบ
ท้องนภาหม่นแสง ทัศนียภาพโดยรอบเริ่มเลือนลาง
ทุกคนต่างจ้องมองค่ายกลนั่น และไม่ได้สังเกตเห็นสถานการณ์ด้านนี้
นางร่นฝีเท้าไปข้างหลังอย่างระมัดระวัง ก่อนที่ร่างของนางจะหายไปจากฝูงชนอย่างรวดเร็ว
…
เจียงจื่อหยวนคิดว่าแผนของตนสมบูรณ์แบบ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนเห็นการกระทำของนางตั้งแต่แรก
“ดื้อด้านไม่หยุดจริงๆ…”
นางดึงสายตากลับมา พลางทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย
“คุณหนูรองช่างสายตาเฉียบคม” ผู้อาวุโสคิ้วขาวถามเสียงเบา “เช่นนั้นให้ข้า…”
“นางในตอนนี้ มิใช่สิ่งที่พวกเราต้องกังวล ไม่จำเป็นต้องถึงมือท่านหรอก”
ชือรุ่ยเออร์ยิ้มบาง แม้ริมฝีปากของนางจะซีดเผือด ทว่าลมปราณบนกายกลับฟืนฟูขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว
“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านางจะไปไหน ข้าล่ะอยากเห็นจริงๆ ว่านางจะสร้างคลื่นมรสุมลูกใดขึ้นอีก?”
“ขอรับ”
…
ครั้นราตรีกาลมาเยือน
เจียงจื่อหยวนฝืนพาตัวเองกลับไปยังหุบเขา โดยอาศัยความทรงจำก่อนหน้านี้ของนาง
ในยามนี้ กระดูกมังกรทั้งเก้าชิ้นสงบลงแล้ว พวกมันยืนแกร่วอยู่บนพื้นท่ามกลางความเงียบสงบ
ราวกลับหมดฤทธิ์ในยามราตรี
เจียงจื่อหยวนค่อยๆ ยื่นศีรษะออกไปจากชะง่อนหิน พลางก้มมองพื้นดินเบื้องล่าง
จากตรงนี้สามารถมองเห็นกองหินจำนวนหนึ่ง และประตูบานใหญ่ที่ยังคงเปิดอ้าไว้
เพียงแต่ข้างในมืดจนมองไม่เห็นสิ่งใด
แต่ก็ต้องลงไปอยู่ดี…
เจียงจื่อหยวนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แล้วกระโดดลงไป!
ทันทีที่กระโดดลงมา เจียงจื่อหยวนก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
คลื่นความร้อนที่เคยกระจายอยู่ทั่วหุบเขาหายไปแล้ว
ยามนี้นางยืนอยู่ไม่ไกลหน้าประตู แต่อายความร้อนที่พวยพุ่งออกมาก่อนหน้านี้ จางหายไปหมดแล้ว
เหลือเพียงลมปราณเย็นๆ ที่แสนจะเจือจาง
นางมองเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง
แต่น่าเสียดายที่จากตรงนี้ นางมองไม่เห็นอันใดเลย
ช่องขนาดใหญ่ที่ปรากฏบนประตูนั้น เกิดจากรอยฟาดฟันอันเฉียบคมและประณีต บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของผู้ถือครองกระบี่ได้อย่างชัดเจน รวมถึงความคมของใบมีดด้วย!
เจียงจื่อหยวนพลันนึกอิจฉาอย่างอดไม่ได้
ถ้าเป็นนาง แค่อาศัยพลังของตัวเอง คงไม่อาจทิ้งร่องรอยเช่นนี้ไว้บนประตูได้
แต่ฉู่เยว่ทำได้!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...