ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 138
ฉู่หลิวเยว่ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะเหตุใดกันแน่
นางไม่เคยมาที่บรรพตวั่นหลิงมาก่อน และนางไม่เคยล่าสัตว์อสูรตนใดหรือยั่วโมโหพวกมัน
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอาชาขี้เถาที่นางพบในตอนแรก หรือหมาป่าชื่อเฟิงในภายหลัง นางรู้สึกชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าสัตว์อสูรเหล่านี้พุ่งเป้าหมายมาหานางทีจริงๆ!
“หลิวเยว่ เราควรทำอย่างไรดี”
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ มู่หงอวี๋ย่อมไม่สบายใจเช่นกัน
ฉู่หลิวเยว่หมกมุ่นครุ่นคิดครู่หนึ่ง
“อาจารย์ตงฟังเคยกล่าวไว้ว่าสัตว์อสูรในบรรพตวั่นหลิงไม่ค่อยออกจากป่า ถ้าเราออกไปก็อาจจะสลัดพวกมันหลุดได้”
มู่หงอวี๋พยักหน้ารัวๆ
“ใช่ๆ พวกเรารีบออกไปจากที่นี่เถิด!”
หากมีสัตว์อสูรแค่ตัวสองตัวคงไม่เป็นไรนัก เมื่อมาหนึ่งฝูงพวกนางก็แทบรับมือไหว ทว่ายามนี้จำนวนของสัตว์อสูรที่มาที่นี่มีมากมายนับไม่ถ้วน!
ถ้ามาพร้อมกันทั้งหมดจริงๆ มันคือทางตันโดยมิต้องคิด
ต่อให้อาจารย์และผู้อาวุโสรีบมา ก็เกรงว่าพวกเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน!
ทันใดนั้นกู้หมิงเฟิงก็เอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด
“ข้าเกรงว่ามันจะยากสักหน่อยที่จะออกไปยามนี้”
ทุกคนมองลงมาที่ตีนเขาอีกครั้งก็เห็นว่าสัตว์อสูรเนตรทองที่มาจากทิศใต้ได้มาหยุดอยู่ที่เชิงเขาแล้ว
พวกมันยืนกันเป็นระเบียบราวกับกองทัพ แล้วเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน
สายตาที่เย็นชาและอำมหิตนับไม่ถ้วนที่มองขึ้นมาช่างเฉียบคมราวกับใบมีดที่กรีดเนื้อของทุกคน!
นั่นคือเจตนาฆ่าอย่างโจ่งแจ้ง!
“พวกมัน…พวกมันปิดกั้นทางด้านนั้นเอาไว้หมดแล้ว!” เฉินหู่อุทานเสียงเบา
กู้หมิงเฟิงส่ายหน้า
“ไม่ใช่…ทางออกของพวกเราถูกปิดตายเกือบหมดแล้ว”
แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่สัตว์อสูรเนตรทองมาถึง สัตว์อสูรที่มาจากทิศทางอื่น ๆ ก็ได้ขวางทางลงจากภูเขาของพวกเขาหมดแล้ว!
ในชั่วพริบตา ท้องฟ้าวิปริตแปรปรวน บรรยากาศก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า!
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ
พวกเขาต่างรู้ดีว่าตอนนี้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเสียแล้ว
การเผชิญหน้ากับความเหลื่อมล้ำด้านพละกำลังนั้น ไม่จำเป็นต้องคิดและก็รู้ผล!
มู่หงอวี๋หน้าซีดเผือด
“หรือว่าวันนี้พวกเราจะต้องตายที่นี่จริงๆ”
นางหันไปมองฉู่หลิวเยว่ตามสัญชาตญาณ แต่กลับเห็นนางกำลังขมวดคิ้วเป็นปม
ทันใดนั้นมู่หงอวี๋ก็หัวเราะเยาะตนเอง
นางสติฟั่นเฟือนไปแล้วจริงๆ สถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้ฉู่หลิวเยว่มีสามหัวหกแขน เกรงว่าก็คงไม่สามารถทำอันใดได้
คนอื่นๆ ต่างพากันเงียบไม่พูดอะไร บรรยากาศดูเยือกเย็น กดดันและหนักอึ้ง
“กลับไป”
ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็เอ่ยขึ้น
ทุกคนต่างตกตะลึง
“กลับไปที่ใด ตอนนี้พวกเราถูกล้อมไว้หมดแล้ว ไม่มีทางฝ่าออกไปได้…”
“กลับเข้าไปในถ้ำ”
ฉู่หลิวเยว่พูดพลางหันกลับเข้าไปที่ถ้ำ
คนแรกที่ตอบสนองคือกู้หมิงจู
นางถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วตะโกนเสียงดัง
“ข้าไม่กลับ!”
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วแล้วหันมามองนาง
สงสัยเป็นเพราะเห็นฉากด้านล่างภูเขา กู้หมิงจูจึงตกใจมากเกินไป นางจึงมีอาการผวาควบคุมอารมณ์ไม่ได้
“ฉู่หลิวเยว่ หากเจ้าอยากตายก็อย่าดึงข้าไปตายด้วย! ภูเขาทั้งลูกถูกล้อมไว้ ทางกลับเข้าถ้ำมันคือทางตัน! ข้าจะไม่กลับไปกับเจ้า!”
ฉู่หลิวเยว่มองนางราวกับกำลังมองคนบ้า
คราวนี้ฉู่หลิวเยว่ไม่สนใจนางอีกต่อไป เพราะนางไม่ได้คิดพากู้หมิงจูไปด้วยให้เป็นภาระตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“เรื่องของเจ้า”
เมื่อพูดจบ นางก็หันไปทางมู่หงอวี๋และคนอื่นๆ ก่อนจะเชิดคางแล้วพูดว่า
“รีบหน่อย เวลาไม่เคยรอใคร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์